Σε μία γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη… (Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).

“Γράφεις ότι σε ταλαιπωρεί κάποια ακατανίκητη και ανεξήγητη θλίψη. Σωματικά είσαι υγιής, το σπίτι γεμάτο, αλλά η καρδιά άδεια. Για την ακρίβεια η καρδιά σου είναι γεμάτη από σκοτεινή θλίψη.

Πρόσεχε καλά γιατί αυτό είναι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής. Μπορεί να νεκρώσει πλήρως την ψυχή. Τέτοια θλίψη η εκκλησία μας την βλέπει ως θανάσιμο αμάρτημα. Αφού κατά τον λόγο του αποστόλου υπάρχουν δύο είδη θλίψης: «Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β΄ Κορινθ. 7,10). Εσύ οφθαλμοφανώς υποφέρεις από το δεύτερο είδος θλίψης.

ΚΛΙΜΑΞ - Περί υπακοής

^14. Φθάνοντας κάποτε σ΄ ένα Κοινόβιο παρηκολούθησα μία φοβερή και εκπληκτική κρίσι ενός καλού κριτού και ποιμένος. Ενώ ευρισκόμουν εκεί, έτυχε να έλθη για μοναχός κάποιος πού ήταν προηγουμένως ληστής. Αυτόν λοιπόν ο άριστος εκείνος ιατρός και ποιμήν διέταξε να απολαύση επί επτά ημέρες κάθε ανάπαυσι, και μόνη απασχόλησι να έχη το να παρατηρή την ζωή και την τάξι της Μονής.

Μετά δε την εβδόμη ημέρα τον εκάλεσε ιδιαιτέρως ο ποιμήν και τον ερώτησε αν του άρεσε να συγκατοικήση μαζί τους. Όταν δε τον είδε να συγκατατίθεται με όλη του την ειλικρίνεια, τον ερώτησε πάλι τι αμαρτήματα διέπραξε στον κόσμο. Αφού λοιπόν τον είδε να τα εξομολογήται την ίδια στιγμή και με προθυμία όλα, για να τον δοκιμάση του είπε πάλι: «Θέλω όλα αυτά να τα φανερώσης εμπρός σε όλη την αδελφότητα». Και εκείνος έχοντας μισήσει ολωσδιόλου την αμαρτία του και περιφρονώντας κάθε εντροπή του το υποσχέθηκα αδίστακτα. «Και αν θέλης ακόμη, του λέγει, τα εξομολογούμαι και στο κέντρο της Αλεξανδρείας».

Η αδικία ταλαιπωρεί και τους απογόνους

- Γέροντα, όταν έφυγα για μοναχή, οι δικοί μου φέρθηκαν άδικα. Μπορώ να ζητήσω αυτό που μου δίνεται από τον νόμο;

- Όχι, δεν ταιριάζει.

- Φοβάμαι μήπως τους βρη κανένα κακό από την αδικία.

- Να, αυτό είναι το καθαρό φιλότιμο! Αν ήμουν εγώ στην θέση σου, θα τους έλεγα: “Εγώ για τον εαυτό μου δεν θέλω τίποτε. Το μερίδιο όμως που μου ανήκει, θα ήθελα να το μοιράσετε με τα χέρια σας στους φτωχούς. Δώστε πρώτα στους φτωχούς συγγενείς. Σας το λέω αυτό, για να μη φθάση στα παιδιά σας η οργή του Θεού”. Γιατί μπορεί καμμιά φορά ο πατέρας να δώση κάτι για την ψυχή του, για να γίνη λ.χ. ένα Ίδρυμα, και να μην αφήση κάτι στο παιδί του.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης προς τους Προτεστάντες

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης για την τιμή της Θεοτόκου 

και τις βλασφημίες των Αιρετικών

«Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι σαν μια οικογένεια. Είναι τα τέκνα του Θεού. Και σε μία καλή οικογένεια, τα μέλη της τρέφουν μεγάλο σέβας προς τη Μητέρα (τη Θε­οτόκο), καθώς επίσης τα μικρότερα αδέλφια σέβονται τα μεγαλύτερα και προσπαθούν να τα μιμηθούν. Ταλαίπω­ροι αιρετικοί! Γιατί να μη συμβαίνη το ίδιο και με σας; Γιατί δεν σέβεστε, όπως οφείλατε, τη Μητέρα του Θεού και δεν την τιμάτε στη λατρεία σας; Γιατί δεν τιμάτε επί­σης τούς Αγγέλους και τους Αγίους; Γιατί δεν τούς θέτε­τε ως πρότυπα μιμήσεως; Θέλετε να τιμάτε μόνο τον Θεό και μόνον Αυτόν να λατρεύετε; Αλλά θα έπρεπε να θυμηθήτε ότι ή Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, οι Άγγε­λοι και οι Άγιοι είναι λαμπρές εικόνες του Θεού, φίλοι του Θεού, όπως ό Αβραάμ ονομάσθηκε φίλος του Θεού. Πως λοιπόν μπορείτε να τιμάτε (όπως ισχυρίζεσθε) τον Θεό, και να μην τιμάτε τις ζωντανές εικόνες του Θεού, τα τέκνα και τους φίλους του Θεού;».

Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου
Τεύχος 29
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλης 

Πηγή

Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας - Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.

Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει, ακούς τη βοή του, αλλά δεν ξέρεις από που έρχεται και που πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει και με καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα» (Ιω. 3:8). Τα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας μπορούμε να την ακούσουμε, να την αισθανθούμε και να την αντιληφθούμε, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να προσδιορίσουμε από πριν την περίσταση και την ώρα που θα μας επισκεφθεί. Βλέπουμε πως οι απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα σε στιγμές που δεν το περίμεναν. Μόνο η επίσημη κατάβαση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής τους είχε προαναγγελθεί, και πραγματοποιήθηκε την προκαθορισμένη μέρα στον προκαθορισμένο τόπο, και τότε, όμως δεν έλαβαν το Πνεύμα σαν ανταμοιβή για προσωπικά τους κατορθώματα, αλλά δωρεάν, χάρη στην πίστη και την ελπίδα τους. Η ομόψυχη προσευχή, στην οποία ήταν αφοσιωμένοι από την Ανάληψη του Κυρίου ως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν τόσο το μέσο, για να πάρουν το Πνεύμα, όσο μια προετοιμασία γι' αυτό το γεγονός.

Από το Μέγα Γεροντικό

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.

Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους,  σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο: “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”.

Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.

Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.

Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο»

Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο1»:

Παρά τά φαινόμενα καί τήν ἀναξιότητα τῶν μοναχῶν καί κληρικῶν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀκένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό καί τό κάνει Ἁγίασμα - παίρνει ψωμί καί κρασί καί τό κάνει Θεία Εὐχαριστία - παίρνει τόν ἄνθρωπο χῶμα καί τόν κάνει Θεό! Αὐτά τά θαύματα πολλοί δέν τά βλέπουν. Γιατί, ἄν τά ἔβλεπαν, δέν θά περιφρονοῦσαν ἤ μισοῦσαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά θά τήν ἀγαποῦσαν, θά τήν τιμοῦσαν καί δέν θά μιλοῦσαν γι’ αὐτήν μέ περιφρόνηση, ὅπως μιλοῦν.

ΚΑΤΑΝΥΞΗ Ἡ εὐγνωμοσύνη τῶν βαρβάρων

νῶ ὁ ὅσιος Σάββας ἀσκήτευε στήν ἔρημο τοῦ Ρουβᾶ, στήν Παλαιστίνη, συναντήθηκε μέ τέσσερις Σαρακηνούς, πεινασμένους καί φοβερά ἐξαντλημένους.

Τούς συμπόνεσε πολύ καί τούς ἔβαλε νά καθήσουν. Πῆρε μετά τό σακκίδιό του καί τό ἄδειασε μπροστά τους. Δέν εἶχε μέσα τίποτε ἄλλο παρά μόνο ρίζες μελαγρίων καί καρδιές καλαμιῶν. Οἱ βάρβαροι πῆραν, ἔφαγαν καί χόρτασαν. Ὕστερα ἐπεσήμαναν σέ ποιό σπήλαιο μένει.

Ἔπειτα ἀπό λίγες μέρες, ἦρθαν καί τοῦ ἔφεραν ψωμί, τυρί καί χουρμάδες. Ὁ ὅσιος θαύμασε τήν εὐγνωμοσύνη πού ἔδειξαν, ἦρθε σέ κατάνυξη, δάκρυσε καί εἶπε:

Ἰδού πῶς μέ ἔκαμε ὁ Κύριος

νας Γέροντας διηγήθηκε, πώς κάποιος νεαρός κ’ ἔμορφος μαγιστριανός, πού ὑπηρετοῦσε στίς οἰκονομικές ὑπηρεσίες τοῦ βασιλιᾶ, εἶχ’ ἕνα φίλο ἄρχοντα σέ μιά πολιτεία, καί ὅταν πήγαινε σ’ ἐκεῖνα τά μέρη ἐκόνευε στό σπίτι του, ὅπου τόν δεχότανε μέ πολλή ἀγάπη κ’ ἐκεῖνος καί ἡ νεαρά γυναίκα του· ἔτρωγε κ’ ἔπινε μαζί τους καί κοιμότανε, εἴτε ἦταν ὁ ἄντρας της εἴτε ὄχι στό σπίτι. Ὅμως, μέ τό νά συχνάζει στό σπίτι τους ὁ ἔμορφος μαγιστριανός, ἄρχισαν κάποιοι πονηροί λογισμοί ν’ ἀνεβαίνουν στήν καρδιά τῆς νέας γυναίκας, δίχως αὐτός νά ξέρει τίποτε. Μά κ’ ἐκείνη, μέ πολλή σωφροσύνη φερόμενη, δέν τόν ἄφησε νά ἰδεῖ τό παραμικρό ἀπό τίς ἐπιθυμίες της, καί ὑπέφερε μόνη της. Ὅταν, κατά τή συνήθειά του, ὁ μαγιστριανός πῆγε σέ ἀποστολή, ἐκείνη ἔπεσε ἄρρωστη ἀπό τόν καημό της. Ὁ ἄντρας της κουβάλησε τούς καλύτερους γιατρούς, κι ἀφοῦ τήν ψηλάφησαν παντοῦ, εἶπαν στόν ἄντρα της:

Εχθρότητα του ευεργετουμένου

Όταν κάνεις το καλό και δεν σου το αναγνωρίσουν απλώς, τότε το καλό που έκανες είναι μόνο αρραβωνιασμένο με την αμοιβή του Θεού. Όταν όμως κάνης το καλό και βρής τον μπελά σου, τότε το καλό σου στεφανώθηκε!

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου Πρεβυτέρου

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ

Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή

Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή

22 Δεκεμβρίου 1929, πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς
(Από το Δελτίο της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, 1979).

Η Αγία Γραφή είναι κατά κάποιον τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σ' αυτόν τον κόσμο. Μέσα σ' αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείξει τον Εαυτό Του στους ανθρώπους, έστειλε τον Θεό Λόγο, ο οποίος σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος, και σαν άνθρωπος είπε στους ανθρώπους όλα όσα ο Θεός έχει, όλα όσα ο Θεός επιθυμεί για τον κόσμο αυτόν και για τους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν. Αποκάλυψε ο Θεός Λόγος το σχέδιο του Θεού προς τον κόσμο. Ο Θεός Λόγος με τη βοήθεια του λόγου, έδειξε τον Θεό στους ανθρώπους, όσο είναι δυνατό ο ανθρώπινος λόγος να περιλάβει τον Απερίληπτο Θεό. Ό,τι είναι απαραίτητο στον κόσμο αυτό και στους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν, ο Κύριος το έδωσε μέσα στην Αγία Γραφή. Μέσα σ' Αυτήν έδωσε τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Δεν υπάρχουν ερωτήματα που να βασανίζουν την ανθρώπινη ψυχή και για τα οποία να μην έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή είτε άμεση είτε έμμεση απάντηση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επινοήσουν περισσότερα ερωτήματα απ' όσες απαντήσεις υπάρχουν μέσα στην Αγία Γραφή. Το ότι δεν βρίσκεις στην Αγία Γραφή απάντηση σε κάποιο σου ερώτημα, σημαίνει ή ότι έθεσες ασήμαντο ερώτημα ή ότι δεν μπόρεσες να διαβάσεις την Αγία Γραφή και να πάρεις την τελική απάντηση.

Πόσο ὠφελεῖ ἡ ἐλεημοσύνη γιά τούς νεκρούς

 Ένας ὅσιος γέροντας, Λουκᾶς τό ὄνομα, ἀναφέρει ὅτι εἶχε κάποιον ἀδελφό πού ἔγινε μοναχός, ἀλλά ἀδιαφοροῦσε γιά τήν ψυχή του καί πέθανε χωρίς νά προετοιμαστεῖ γιά τό θάνατό του. Ὁ ἅγιος γέροντας ἐπιθυμοῦσε νά μάθει ποῦ βρίσκεται ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Μιά ἡμέρα κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του βλέπει τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του στά χέρια τῶν δαιμόνων. Ἐν τῷ μεταξύ στό κελλί τοῦ πεθαμένου ἀδελφοῦ του βρῆκε πολλά χρήματα καί πολύτιμα πράγματα καί ὁ γέροντας κατάλαβε ὅτι ἡ ψυχή του ὑποφέρει καί γιά ἄλλα ἁμαρτήματά του, ἀλλά κυρίως γιατί παραμελοῦσε τήν ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Τότε πῆρε ὅλα τά χρήματα πού βρῆκε στό κελλί τοῦ ἀδελφοῦ του καί τά ἔδωσε στούς πτωχούς γιά νά  συγχωρεθεῖ ἡ ψυχή του. Ὕστερα ἀπό αὐτό κάποια μέρα στήν προσευχή του βλέπει τό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τούς φωτεινούς ἀγγέλους νά ἀγωνίζονται νά ἀποσπάσουν ἀπό τούς δαίμονες τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Οἱ δαίμονες φώναζαν στό Θεό: «Εἶσαι δίκαιος. Κρίνε λοιπόν. Αὐτή ἡ ψυχή ἀνήκει σέ μᾶς, γιατί ἔπραξε τά δικά μας ἔργα». Οἱ ἄγγελοι ὅμως εἶπαν στούς δαίμονες ὅτι αὐτή ἡ ψυχή ἐλευθερώθηκε ἀπό τίς ἐλεημοσύνες πού δόθηκαν γι’ αὐτήν. Καί οἱ δαίμονες πού ἤθελαν τήν ψυχή μέ τό μέρος τους, εἶπαν: «Τά ἔκανε ὁ ἴδιος τά χρήματα ἐλεημοσύνη ἤ ὁ ἀδελφός του;». Ὁ γέροντας ἀκούοντας αὐτά τά λόγια τῶν δαιμόνων εἶπε: «Ἐγώ τά ἔκανα ἐλεημοσύνη τά χρήματα, ὄχι ὅμως γιά τόν ἑαυτό μου ἀλλά γιά τή δική του ψυχή». Ἀκούοντας αὐτά τά λόγια οἱ δαίμονες ἐξαφανίστηκαν καί ὁ ἅγιος γέροντας κατάλαβε ἀπό τό ὅραμα αὐτό ὅτι ἐλεήθηκε ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του.

Περί ἱκανοποιήσεως, δηλαδή περί νηστείας, ἐλεημοσύνης καί προσευχῆς

Τό τρίτο καί τελευταῖο μέρος τῆς μετάνοιας λέγεται ἱκανοποίηση, τό ὁποῖο εἶναι ὁ κόπος καί ὁ κανόνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, καί ἔχει τρεῖς ἀρετές ὡς συνεργάτες καί βοηθούς, δηλαδή τή νηστεία, τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή· αὐτές οἱ ἀρετές, μέ τό νά εἶναι βαριές γιά τή σάρκα καί κοπιαστικές, μποροῦν νά κάνουν πολλά γιά τήν ἱκανοποίηση καί τήν τιμωρία τῆς ἁμαρτίας πού διαπράξαμε δίνοντας στήν ἴδια σάρκα ἡδονή καί ἀπόλαυση. Καί ἐπειδή τά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα εἶναι τά ἑξῆς τρία: ὑπερηφάνεια, φιλαργυρία καί πορνεία, στήν ὁποία περιλαμβάνεται καί ἡ γαστριμαργία, τά ὁποῖα, ὡς τρεῖς μεγάλοι γίγαντες, μᾶς πολεμοῦν συνεχῶς, γι’ αὐτό στήν ἱκανοποίηση ἐναντίον τους μᾶς βοηθοῦν τά ἑξῆς τρία: ἡ νηστεία ἐναντίον τῆς σάρκας, ἡ ἐλεημοσύνη ἐναντίον τῆς φιλαργυρίας καί ἡ προσευχή ἐναντίον τῆς ὑπερηφάνειας· γιατί αὐτός πού προσεύχεται στέκεται σάν κατάδικος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μέ πολλή ταπείνωση. Καί ἀκόμη μέ τίς ἀρετές αὐτές προσφέρει ὁ ἄνθρωπος μιά ὁλοκληρωτική θυσία τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῶν πραγμάτων του. Μέ τήν ἐλεημοσύνη προσφέρει τήν περιουσία του, μέ τή νηστεία θυσιάζει τή σάρκα του καί μέ τήν προσευχή προσφέρει τήν ψυχή του στόν Κύριο. Ἡ ἀνάγκη, λοιπόν, καί τό ὄφελος αὐτῆς τῆς ἱκανοποιήσεως γίνονται κατανοητά μέ τή

σύγκριση ἀνάμεσα στό μυστήριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί στό μυστήριο τῆς μετάνοιας· γιατί τό βάπτισμα, πού εἶναι ἡ θύρα ὅλων τῶν μυστηρίων, θεωρεῖται μιά γέννηση τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία εἰσέρχεται τώρα στή χριστιανική πολιτεία, ἀπό τήν ὁποία ἦταν ξένη.

Στα μάτια του Θεού είναι μέγας.

Για την ελεημοσύνη...

"Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως, βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει. Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια. Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει, τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του. Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους. Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού. Κι εκείνος μού λέει:

- Στα μάτια του Θεού είναι μέγας. Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.

Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.

ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη» α. Απολλιναρική ανάγνωση β. Κυρίλλειος ανάγνωση

Ειρήνης Αβραάμ Αρτέμη
υποψήφιας διδάκτορος της Θεολογίας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αν και η A΄ Οικουμενική Σύνοδος (325 μ.Χ) διατύπωσε ξεκάθαρα την ορθόδοξο δογματική διδασκαλία για το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ότι δηλαδή ο κύριος Ιησούς Χριστός ήταν τέλειος Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα που έγινε άνθρωπος για να πάθει, να σταυρωθεί και να αναστηθεί, δίνοντας έτσι απάντηση στις κακοδοξίες του Αρείου, όμως η Μεγάλη και Αγία Σύνοδος δεν διευκρίνισε τον τρόπο κατά τον οποίο έγινε η ένωση θείας και ανθρωπίνης φύσεως στον «σαρκωθέντα» για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, Υιό και Λόγο του Θεού.[1] Έτσι το πρόβλημα της πληρότητας της ανθρωπότητας του Ιησού Χριστού γρήγορα τέθηκε από τους ακραίους αρειανόφρονες, ανομοίους, που υποστήριζαν ότι ο Λόγος προσέλαβε μόνο «άψυχον σώμα», ήτοι αναπλήρωσε στον άνθρωπο την ψυχή, για να μπορέσουν έτσι να δικαιολογήσουν τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα κ.λπ) που είχε ο Χριστός.[2] Το πρόβλημα αυτό, της πληρότητας της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επιχείρησε να αντιμετωπίσει ο Απολλινάριος Λαοδικείας.

Ελεημοσύνη

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του.

Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή· στ' αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού· εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή.

Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου· διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό.

Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο· καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Πηγή

Η αμέλεια, ο ακοίμητος κίνδυνος του πιστού

...

Σε σχετικές ερωτήσεις μας, απαντούσε ότι η αμέλεια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας του ανθρώπου στον πνευματικό σκοπό του. Τον ρώτησα κάποτε. πώς οι Πατέρες προβάλλουν ως αφορμή την κενοδοξία; Και απάντησε «ναι και αυτή μας επιβουλεύεται, αλλά όχι όλους παρά μόνο όσους ξεγελάσει. και πάλι λίγους, γιατί η κενοδοξία φθείρει τους συγκεντρωμένους θησαυρούς, ενώ η αμέλεια δεν αφήνει να τους συνάξεις. Η αμέλεια μοιάζει με ανομβρία, που δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτε. Η κενοδοξία βλάπτει όσους έχουν καρπό, όσους έχουν προχωρήσει, ενώ η αμέλεια ζημιώνει όλους. Εμποδίζει αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν και σταματά αυτούς που προχώρησαν. Δεν επιτρέπει την μάθηση σε αυτούς που αγνοούν και εμποδίζει την επιστροφή σε αυτούς που πλανήθηκαν. Δεν αφήνει να σηκωθούν όσοι έπεσαν και γενικά είναι όλεθρος για όσους αιχμαλωτίζονται από αυτήν.

Ο Απόστολος Βαρνάβας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Απόστολος Βαρνάβας, δεν ήταν μόνο ο ιδρυτής κι ο θεμελιωτής της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ο δραστήριος και ταπεινός εργάτης της πίστης μας, που πάντο­τε λάμβανε πρωτοβουλία για την επίλυση δύσκολων εκκλησιαστικών θεμάτων, όταν οι άλλοι Απόστολοι δυσκολεύονταν να τα λύσουνε.

Αγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως - Κριμαίας

Ο Βίος και οι Ομιλίες του Αγίου Λουκά απευθύνονται σε θνητά όντα που αναζητούν την χαμένη, αθάνατη θεική τους ταυτότητα.

Ο Αγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς ( Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι ) , έζησε στήν χειρότερη περίοδο της νεώτερης Ευρωπαϊκής ιστορίας, μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς κάθε θρησκεία αλλά και ελευθερία. Έζησε και πάλεψε σαν Ιατρός και απλός πολίτης σε 2 παγκόσμιους πολέμους και δεκάδες κινήματα η επαναστάσεις.

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, o Ορέστης και η Υπατία

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και οι σχέσεις του με τον έπαρχο Ορέστη και τη Φιλόσοφο Υπατία

  Ειρήνης Αρτέμη

 

Πτ. Θεολογίας -Φιλολογία Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
υπ. διδάκτορος Θεολογίας  Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Στην εργασία αυτή θα αναφερθούμε στις σχέσεις ενός σπουδαίου πατρός της αρχαίας Εκκλησίας του πατριάρχη Κυρίλλου Αλεξανδρείας με δύο εξέχοντα πρόσωπα της πόλεως της Αλεξάνδρειας, τον έπαρχο Ορέστη και τη φιλόσοφο Υπατία.

 

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Στην Κυριακή των Αγίων Αθωνιτών Πατέρων

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Στην Κυριακή των Αγίων Αθωνιτών Πατέρων (Ανάλυση Αποστολικής περικοπής)

Απάντηση στο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος δεν γνώρισε τον νόμο ή το Ευαγγέλιο να κρίνεται επί τη βάση της Παλαιάς Διαθήκης ή επί τη βάση της Καινής Διαθήκης...
Ηχητικό αρχείο mp3 - Διάρκεια (00:19:59) 4,57 MB (6/6/2010)

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Aθωνιτών Πατέρων

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Aθωνιτών Πατέρων

Ηχητικό αρχείο MP3 - Διάρκεια 00:54:48 - Μέγεθος 25 MB (6/6/2010)

Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και Μάρτυς

ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΣ
ΕΝΑΣ ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στον κόσμο σαν μία πνευματική επανάσταση. Στην επαναστατική διδασκαλία του Χριστιανισμού αντέδρασε το κατεστημένο της τότε εποχής. Το κατεστημένο, όχι μόνον υπό την έννοια της αντιδραστικής τάξεως των αρχόντων, αλλά και υπό την έννοια ορισμένων ταπεινωτικών για τον άνθρωπο ηθικών αρχών, τις οποίες εδέχετο και εφήρμοζε ο λαός. Όταν υποταγεί κανείς εις τα πάθη και τις κακίες του, συνηθίζει σ' αυτή την κατάσταση, όποιος επιχειρήσει να τον βγάλει απ' αυτήν, γίνεται εχθρός του. Με πρωτοφανή εχθρότητα λοιπόν αντιμετωπίστηκε ο Χριστιανισμός στα πρώτα του βήματα από το πάσης φύσεως κατεστημένο. Επαγγελματίες που δεν τους συνέφερε η λιτή και απλή χριστιανική ζωή, φιλόσοφοι που έχαναν τους μαθητάς των και ο όχλος που δεν εύρισκε στον Χριστιανισμό τον κόλακα αλλά τον τιμητή των κακιών του, ξεσήκωσαν πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφαντήσεως και αποδυναμώσεως του Χριστιανισμού.

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση στην Κυριακή των Αγίων Πάντων

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση στην Κυριακή των Αγίων Πάντων

Εκφων. (30/5/2010) - Διάρκεια 00:23:21 - Μέγεθος 5,67 MB [30/5/2010]

Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΚΑΙ Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Τον Δ΄ αιώνα μετά το τέλος των Διωγμών εμφανίστηκε η πρώτη μεγάλη δογματική απειλή για την επίσημη χριστιανική θρησκεία. Ήταν η διδασκαλία του Αρείου[1]. Το πρόβλημα που βασάνιζε τον Άρειο ήταν η αΐδια - αιώνια γέννηση του Θείου Λόγου. Δίδασκε, λοιπόν, ότι ο Υιος δεν είναι κατά φύση και κατ ουσίαν αληθινός Θεός[2]. Δημιουργήθηκε από το Θεό - Πατέρα κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή «εν χρόνω»[3]. Για το λόγο αυτό δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί αγέννητος, ούτε μέρος αγεννήτου. Ήταν επομένως, ένα απλό κτίσμα του Θεού[4]. Ως κτίσμα, λοιπόν, ο Υιος και ο Λόγος του Θεού δεν είναι συνάναρχος και συναΐδιος προς τον Πατέρα[5], αλλά δημιουργήθηκε αμέσως «θελήσει» του Πατρός[6], ενώ τα άλλα κτίσματα δημιουργήθηκαν από το Θεό δια μέσου του Υιού. Χαρακτηριστική φράση που συνόψιζε την αρειανική διδασκαλία για τον Υιό ήταν «ην ποτε ότε ουκ ην»[7]. 

ΘΗΚΑΡΑΣ

ΘΗΚΑΡΑΣ

Τὸ ὄ­νο­μα καὶ ὁ τό­πος κα­τα­γω­γῆς τοῦ Θη­κα­ρα

Δι­ὰ τοῦ ὀ­νό­μα­τος «Θη­κα­ρὰς» δη­λοῦ­ται τό­σο­νη συλ­λο­γή, ὅ­σον καὶ τὸ πρό­σω­πον τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­πέ­λε­ξεν ἡ συ­νέ­τα­ξε τὰ σχε­τι­κὰ κεί­με­να. Τὸ πρό­σω­πον δὲ αὐ­τὸ ἐ­ταυ­τί­σθη κα­τὰ τὸ πα­ρελ­θόν με τὸν Δι­ο­νύ­σι­ον μο­να­χόν, τὸν Θε­ο­δοῦ­λον μο­να­χόν, τὸν Ἰ­ω­άν­νην μο­να­χόν, ἀ­κό­μη καί με τὸν Ἰ­ω­άν­νην τὸν Δα­μα­σκη­νόν. Ἡ σύγ­χρο­νος ὅ­μως ἐ­πι­στη­μο­νι­κὴ ἔ­ρευ­να ἔ­χει ἀ­πο­δεί­ξει τὴν μὴ ταύ­τι­σιν τῶν ἄ­νῳ μο­να­χῶν με τὸν Θη­κα­ρὰν.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος - Ομιλία στην εορτή του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου

Νικόλαος Σωτηρόπουλος - Ομιλία στην εορτή του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου

Αρχείο mp3 - Διάρκεια (01:13:49) - Μέγεθος 33,7 MB [27/5/2010]

Η ζωή του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Ομιλία στην Κυριακή της Πεντηκοστής

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Ομιλία στην Κυριακή της Πεντηκοστής

Εκφων. (23/6/2002) -Αρχείο mp3 - Διάρκεια 00:28:44 - Μέγεθος 19,7 MB (24/5/2010)

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση στην Κυριακή της Πεντηκοστής

 

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση στην Κυριακή της Πεντηκοστής

Εκφων. (23/5/2010) - Διάρκεια 00:23:21 - Μέγεθος 6,68MB [23/5/2010]

Πεντηκοστή - Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

«...επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου»

Την Πεντηκοστή εξεχύθη η χάρις του Θεού όχι μόνο στους αποστόλους αλλά και σ' όλο τον κόσμο που βρισκότανγύρω τους. Επηρέασε πιστούς και απίστους. Πώς το λένε οι Πράξεις; «Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της Πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό. και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας... και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίοιυ και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι... συνήλθε το πλήθος και συνεχύθη, ότι ήκουον εις έκαστος τη ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών» (Πραξ 2, 1-6).

Ασκητικές Εμπειρίες (Τα δάκρυα) - Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανινωφ

Τί θαυμαστό! Εκείνοι που από φυσική κλίση χύνουν ποτάμια τα δάκρυα, άκοπα, άσκοπα και ανώφελα, καθώς κι εκείνοι που τα χύνουν από κάποιαν αμαρτωλή παρόρμηση, όταν θελήσουν να κλάψουν θέαρεστα, διαπιστώνουν ότι μέσα του δεν μπορεί να τρέξει ούτ' ένα δάκρυ. Αυτό δείχνει ότι τα δάκρυα τα πνευματικά είναι θεϊκά δώρα. Και για να τ' αποκτήσει κανείς, πρέπει πρώτα να αποκτήσει τον φόβο του Θεού και την μετάνοια.

Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος - Λόγος λα' περί του Αγίου Πνεύματος

Ο ΛΑ ' Λόγος είναι ο σπουδαιότερος από τους Θεολογικούς Λόγους του αγ. Γρηγορίου. Εκφωνήθηκε στο ναό της αγ. Αναστασiας στην Κωνσταντινούπολη, το 380, πιθανόν κατά το διάστημα μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου. Είναι η πρώτη φορά που σε ειδική πραγματεία, αφιερωμένη στο άγιο Πνεύμα, ομολογείται και καταδεικνύεται η θεότητα και το ομοούσιο του αγ. Πνεύματος. Ο Γρηγόριος διακηρύσσει την ορθή πίστη της Εκκλησίας ότι «εκ φωτός του Πατρός φως καταλαμβάνοντες τον Υιόν εν φωτί τω Πνεύματι» (§ 3). Καταρρίπτει, στη συνέχεια, τους συλλογισμούς των αιρετικών Πνευματομάχων με θεολογικά επιχειρήματα (§ 4-21) και τέλος, απαντώντας στο επιχείρημα ότι στην αγία Γραφή δεν δηλώνεται ρητά η θεότητα του Πνεύματος, παραθέτει πλήθος χωρίων, όπου υποδεικνύεται η θεότητα του Πνεύματος (§ 29-30). Αλλά και το ίδιο το Πνεύμα τώρα, σύμφωνα με το Γρηγόριο, φανερώνει στούς αξίους βαθύτερα και σαφέστερα οτι είναι Θεός, ένα από τα τρία πρόσωπα της μιας θεότητας (§ 26).

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή της Πεντηκοστής

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή της Πεντηκοστής

Ηχητικό αρχείο MP3 - Διάρκεια 00:28:06 - Μέγεθος 12,8MB (22/5/2010)

Πότε η εκκλησία μας έχει γενέθλια και γιατί;

Η ημέρα που θεωρείται ως "γενέθλιος ημέρα" της εκκλησίας μας είναι η Πεντηκοστή.

Εκείνη τη μέρα ουσιαστικά, με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, έγινε το θαύμα της ένωσης των ανθρώπων με το Θεό. Αυτό ακριβώς είναι και ονομάζεται εκκλησία, η ένωση του ανθρώπου με το Θεό, που για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε και να καταλάβουμε είναι ότι ο Χριστός είχε πει στους Μαθητές του ότι θα αποστείλη το Άγιον Πνεύμα το οποίο θα τους διδάξη την πάσαν αλήθειαν. Αυτό ακριβώς έγινε την ημέρα της πεντηκοστής. Μόνο τότε αποκαλύφτηκε αυτή η αλήθεια (και ποτέ ξανά στην πορεία του χρόνου, που σημαίνει ότι η αλήθεια αποκαλύφτηκε τότε εφάπαξ) δηλαδή η Εκκλησία από πνευματική, έγινε Σώμα Χριστού.

Όλα τα τροπάρια εκείνης της ημέρας αναφέρονται στην εκκλησία

Το τροπάριο της εορτής:

Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε, δόξα σοι. 

 

 

Πηγή

Τι εννοούμε όταν λέμε σεβασμός στους Πατέρες της Εκκλησίας;

• Όσοι ομιλούν περί Εκκλησίας χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψει τους Πατέρας δεν είναι ορθόδοξοι.
• Όσοι  διδάσκουν, βασιζόμενοι μόνον εις την Αγίαν Γραφήν και δεν ακολουθούν την ερμηνείαν αυτής υπό των Αγίων Πατέρων, προτεσταντίζουν.
• Όσοι  υπευθύνως ενεργούν, ανατρέποντες όσα άχρις ημών η πολιά αρχαιότης διέσωσε, πλήττουν εις τα καίρια την Εκκλησίαν.
• Όσοι  δεν έπονται εις την ποικίλην διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων, αντιπίπτουν εις το Πνεύμα το Άγιον.
• Όσοι  ανατρέπουν τας Παραδόσεις της αγιωτάτης Εκκλησίας μας, ομοιάζουν με τον ρωμαίον στρατιώτην, ο οποίος εράπισε εις την σιαγώνα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Αντιθέτως

• Όσοι  ομιλούν περί Εκκλησίας και νοούν Πατέρας, αυτοί είναι όντως Ορθόδοξοι.
• Όσοι  διδάσκουν θεολογίαν και με την μεν δεξιάν κρατούν την Αγίαν Γραφήν, εις δε την ευώνυμον την ερμηνείαν των Πατέρων, αυτοί ευρίσκονται εντός της πνευματικότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
• Όσοι  υπευθύνως ενεργούν βάσει των Πατερικών Παραδόσεων, αυτοί δοξάζουν αληθώς τον Θεόν.
• Όσοι  αποδέχονται την Παράδοσιν της Εκκλησίας ως ισόκυρον με τας Αγίας Γραφάς και αγωνίζονται δι' αυτήν, είναι μάρτυρες τη προαιρέσει.

Εκ του περιοδικού "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία"
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Πηγή

Ιστορικές καταγραφές - Επισόδεια 2010

Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος μα΄ εις την Πεντηκοστήν

Ε. Την Πεντηκοστή εορτάζουμε καί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος καί την πραγματοποίηση της υποσχέσεως καιί την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο, πόσο και μεγάλο είναι και σεβαστό! Τελειώνουν λοιπόν όσα έχουν σχέση με το σώμα του Χριστού, ή μάλλον με τη σωματική παρουσία Του(1). Διότι διστάζω να πω τα σωματικά, εφ' όσον κανένας λόγος δεν μπορεί να με πείσει ότι θα ήταν καλύτερα ναΑρχίζουν δε όσα έχουν σχέση με το Άγιο Πνεύμα(3). Ποια δε ήταν όσα έχουν σχέση με το Χριστό; είχε απαλλαγεί από το σώμα [ο Χριστός](2).

Παραινέσεις Αγίων Πατέρων (Σταχυολογήματα) - (4)

Παραινέσεις Αγίων Πατέρων (Σταχυολογήματα) - (3)

Παραινέσεις Αγίων Πατέρων (Σταχυολογήματα) - (2)

Παραινέσεις Αγίων Πατέρων (Σταχυολογήματα)

Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας καί ἡ ἱστορική ἀλήθεια-Μέρος 1ο

Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός ξεσκεπάζει μία Δυτικόφερτη συνωμοσία τῶν ἀρχαίων Παγανιστῶν, τήν ὁποία συνεχίζουν νά συντηροῦν σέ συνεργασία Νεοπαγανιστές καί Προτεστάντες!

Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου καί τῆς μητέρας του, τῆς ἁγίας Ἑλένης, πού εἴχαμε πρίν ἀπό δύο μέρες, ἐπικαιροποιεῖ τό θέμα τό ὁποῖον ἐξαγγείλατε προηγουμένως.

Π. Παϊσιος και οι παπικοί

Μέγας Κωνσταντίνος - Ένα τεμάχιο γης

To κείμενο είναι απόσπασμα από τους παιδευτικούς λόγους του Αγίου προς τους υποκόους του. Θα βρείτε περισσότερα εδώ

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ - (Α΄ ΜΕΡΟΣ) - Ομιλία π. Σάββα Αγιορείτη

Πηγή

Άγιος Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη

Ιmperator Ceasar Clavdius Valerius Constantinus Augustus ήταν το πλήρες όνομα του Μ. Κωνσταντίνου από το 324 που έγινε μονοκράτωρ. Κώνστας είναι η constantia είναι η σταθερότης, η δύναμη του χαρακτήρος, και τα δύο από το ρήμα ίσταμαι και ίστημι, επομένως η προέλευση του ονόματός του εννοιολογικά είναι αρχαιοελληνική, ελληνική. Η στάση των ιστορικών απέναντι στο Μέγα Κωνσταντίνο είναι αντιφατική, άλλοι τον θεωρούν μέγα θαύμα της ιστορίας και άλλοι κυρίως ειδωλολάτρες όπως ο Ζώσιμος, τον θεωρούν καιροσκόπο. Η Ιστορία όμως τον δικαίωσε.

Λόγοι Ασκητικοί - Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα (2)

Σια τεσσάρων πραγμάτων σκοτίζεται η ψυχή. δια του μισήσαι τον πλησίον, και εξουδενώσαι, και ζηλώσαι, και γογγύσαι.

Το ένα έπεται του άλλου, διότι ο αββάς Ησαϊας θέλει να δείξη την συνάφειά τους και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν το σκοτάδι στην ψυχή. Από την αρχή των λόγων του λέγει ότι, για να μπορέση ο άνθρωπος να έχη πνευματική ζωή, να έχη το φως στην ζωή του, πρέπει να έχη τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του. Αφ' ης στιγμής δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψι και παράδοσι του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωσι του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχη Θεόν. Γι' αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέσις της με τους ανθρώπους.

Λόγοι Ασκητικοί - Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα

Δια τεσσάρων πραγμάτων πληθύνεται η πορνεία εν τω σώματι. δια του κοιμηθήναι εις κόρον, και φαγείν εις πλησμονήν, και από ευτραπελίας, και από κοσμήσεως.

Τέσσερα πράγματα δημιουργούν αμαρτωλούς ερεθισμούς στο σώμα. Ποια είναι αυτά; Το κοιμηθήναι εις κόρον, όταν κοιμάται κανείς πολύ. Πράγματι με τον πολύ ύπνο θρέφεται η σάρκα και δεν μπορεί να ζήση καθαρή ζωή. Αποκτά τότε μια νωθρότητα ο μοναχός και χάνει το άοκνο που λέγαμε προηγουμένως, χάνει την αγρυπνία, χάνει την μελέτη. Ο πολύς ύπνος βλάπτει κάθε άνθρωπο που θέλει να επιτύχει κάτι στη ζωή του.

Ορθοδοξία τον 13ο αιώνα στην Κύπρο - ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΤΡΕΙΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ

Το 13^ο αιώνα η Κύπρος καταδυναστευόταν από τους τότε κατακτητές της Φράγκους (Λουζινιανούς). Ο Ορθόδοξος κλήρος διωκόταν βάναυσα και ο λαός εταλαιπωρείτο αφάνταστα, για να εξαναγκαστεί να φραγκέψει. Κύριο και ρωμαλέο στήριγμα του λαού στον αγώνα του να μη χάσει την εθνική του αυτοσυνειδησία και την Ορθόδοξη Πίστη του υπήρξαν, Άγιοι Μοναχοί με χαρακτηριστικώτερο παράδειγμα τους 13 Οσιομάρτυρες της Μονής της Παναγίας της Κανταριώτισσας, που βρισκόταν στην οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Λόγος εις τον βίον του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου

ις΄ Δεν δημιουργείται λοιπόν εκπληξις για όλα αυτά; Πώς η υγρά φύσις της θαλασσης με την ρευστή ιδιότητά της, άλλοτε μεν υποχωρεί και δίδει διάβασι το πλοίο, το οποίο κινείται με την ώθησι των ανέμων, άλλοτε δε, αρνείται την φύσι της, δημιουργεί αντίσταση, και σαν άλλη ξηρά κατακρατεί το πλοιό; Πώς δε και ο έυκολα διαχεόμενος αέρας εν μέρει συστέλλεται, και δεν παρασύρει το πλοίο με την ορμητικότητά του, ενώ κανένα άλλο ισχυρότερο σώμα δεν το εμποδίζει; Διότι ως προς την ευκινησία οι άνεμοι πλεονεκτούν σε σύγκρισι με τα ύδτα. Και ακόμη, από το να διαχωριστούν τα νερά της θαλάσσης και να φανή η ξηρά του πυθμένος, το να σταθεροποιηθή σαν ξηρά η ρευστή επιφάνεια της θαλάσσης, τούτο είναι θαύμα όχι μικρότερο. Λοιπόν ας προστεθή και τούρο στα παλαιά θαυμάσια, και ας γίνει θέμα διηγήσεως, και ας υμνηθή και δοξασθή γι' αυτό ο Θεός, για τον Οποίον, τίποτε απολύτως από αυτά που θέλει δεν είναι ακατόρθωτο.

Άγιος Σεραφείμ του Σαρωφ

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Πατερων της Α' Οικουμενικής Συνόδου

Εκφων. (27/5/2001) -Αρχείο mp3 - Διάρκεια 00:25:20 - Μέγεθος 17,3 MB (15/5/2010)

Ομιλία στην Α' Οικουμενική Σύνοδος - π. Γεώργιος Μεταλληνός

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ 

«Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς...»

...Ο αγώνας των αγίων Πατέρων της Νικαίας εναντίον της αρειανικής κακοδοξίας ήταν αγώνας για την ενότητα της Εκκλησίας και την διατήρηση της ταυτότητός της, για να μπορή να ζη στον κόσμο σαν Ορθοδοξία και να σώζη τον κόσμο. Περισσότερο όμως βοηθεί εμάς η σημερινή ευαγγελική περικοπή, για να προσδιορίσωμε τις προϋποθέσεις εκείνες, που εξασφαλίζουν την ενότητά μας μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα, και συγχρόνως την ενότητα του ίδιου του Σώματος, της Εκκλησίας.

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου

 

Εκφων. (20/5/2007) - Διάρκεια 00:24:3,2 - Μέγεθος 5,61MB [16/5/2010]

Ομιλίες του Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου

Ο αείμνηστος ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος υπήρξε ένας άοκνος εργάτης του Ευαγγελίου με πλήθος καταπληκτικών ομιλιών και συγγραμμάτων. Χωρίς σπουδές και τίτλους, έχοντας όμως το σπουδαίο χάρισμα του λόγου και κυρίως την πλουσιότατη Χάρη του Κυρίου μας που τον επεσκίαζε και τον καθοδηγούσε, βοήθησε πλήθος ανθρώπων να βρούν και να ακολουθήσουν την οδό της σωτηρίας. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν επεδίωξε να αναλάβει αυτήν την διακονία αλλά ο Ίδιος ο Χριστός τον επέλεξε και του την ανέθεσε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ - Ιωάν. 17, 1-13

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η σημερινή γιορτή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ( 325 μ.Χ.) μας δίνει αφορμή να προσεγγίσουμε ένα από τα πιο παρεξηγημένα θέματα. Πρόκειται για το θέμα της αυθεντίας της πίστεως από τους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας. Μέχρι ποίου σημείου μπορούμε ν’ αλλάξουμε την έκφραση της πίστεως χωρίς να τη νοθεύσουμε; Τι σημαίνουν για μας οι Άγιοι Πατέρες; Γιατί να μένουμε σ’ όσα μας είπαν εκείνοι;

ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ

• Ἄλλο εἶναι ἡ ἀκινησία τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί αὐτῶν τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς, καί ἄλλο ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Γιατί ἡ ἀκινησία τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς εἶναι ἐκ φύσεως, ἐνῶ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν ἔχει συνήθεια νά καταστέλλει καί ὅλες τίς φυσικές κινήσεις.
• Ἄλλο εἶναι τό νά μήν ἐπιθυμεῖ κάποιος τίποτα ἀπό τά χαρμόσυνα τοῦ κό-σμου καί ἡδονικά καί ἄλλο τό νά ἐπιθυμεῖ τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά· διότι τά χαρ-μόσυνα καί ἡδονικά τοῦ κόσμου τά καταφρόνησαν καί ἄλλοι ἄνθρωποι καί οἱ περισ-σότεροι ἀπό αὐτούς γιά ἄλλη αἰτία· ἐνῶ γιά τά οὐράνια ἀγαθά πολλοί λίγοι φρόντισαν.

Πώς να αποκτήσει κανείς αρετή;

Ἀνηφορίζοντας ἀπὸ τὴ Γεθσημανὴ στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, συναντᾷ κανεὶς τὸ μοναστῆρι τοῦ 
ἀββᾶ Ἀβραμίου. 

Σ᾿ αὐτὸ τὸ μοναστῆρι ἡγούμενος ἦταν ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ Κυζικηνός. Τὸν ρωτήσαμε λοιπὸν 
κάποια μέρα: 
 

«Ἀββᾶ, πῶς μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει κανεὶς ἀρετή;» 
 

Καὶ μᾶς ἀπάντησε ὁ Γέροντας: 
 

Ο διάβολος είναι αδύναμος (Η όμορφη αγρυπνία)

Μια φορά, όταν ήμουν στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού, πέρασα μια πολύ όμορφη αγρυπνία! Είχαν μαζευθή την νύχτα πολλοί δαίμονες επάνω στο ταβάνι. Στην αρχή χτυπούσαν με βαριές δυνατά και μετά θορυβούσαν, σαν να κυλούσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμούς δένδρων. Σταύρωνα το ταβάνι και έψαλλα “Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα...” (5). Τελείωνα, άρχιζαν τα κούτσουρα πάλι. “Τώρα, είπα, θα κάνουμε δυο χωρούς! Έναν εσείς με τα κούτσουρα από πάνω και έναν εγώ από κάτω!” Άρχιζα εγώ, σταματούσαν αυτοί. Μια φορά έψαλλα “Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν...”, την άλλη “Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν σου ημίν δέδωκας...” (6). Πέρασα την πιο ευχάριστη νύχτα με ψαλμωδία και, όταν λίγο σταματούσα, συνέχιζαν αυτοί με την ψυχαγωγία! Την κάθε φορά όλο και διαφορετικό έργο θα παρουσιάσουν!...

- Όταν ψάλλατε την πρώτη φορά, δεν έφυγαν;

- Όχι. Μόλις τελείωνα εγώ, άρχιζαν εκείνοι. Ναι, έπρεπε να βγάλουμε αγρυπνία και οι δυο χοροί! Ήταν μια όμορφη αγρυπνία! Έψελνα με καημό! Πέρασα καλές μέρες!...

Έμπρακτη αλλαγή

Πατερικό σχόλιο  στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Σαμαρείτιδος     «Αφήκεν ουν την υδρίαν αυτής η γυνή και απήλθεν εις την πόλιν». Ανώτερη και υψηλότερη των σωματικών φροντίδων φαίνεται η πολύανδρη μέχρι χθες γυναίκα. Αυτή που εύκολα πολλές φορές είχε κατανικηθή από τις ηδονές, τώρα δεν υπολογίζει τη σωματική της ανάγκη..., αλλά σφυρηλατεί άλλη συνήθεια μέσα της με τη βοήθεια της πίστεως. Έτσι αμέσως μελετώντας πώς θα εφαρμόση την αγάπη, που κατέχει την πρώτη θέση στις αρετές, και τη φιλαλληλία, άρχισε να τρέχη γρήγορα προς την πόλη, για να εξαγγείλη και σε άλλους το αγαθό που συνέβη σ' αυτήν. Διότι, όπως είναι φυσικό, ψιθύριζε σιγά και μυστικά στο νου της ο Σωτήρ τα λόγια: «Δωρεάν ελάβετε, δω­ρεάν δότε». Ας διδασκώμαστε με τούτο να μη ζηλεύουμε εκείνον τον οκνηρό δούλο, που για την οκνηρία του έχωσε στη γη το τάλαντο, αλλά ας φροντίζουμε να το αυξάνουμε με την εργασία. Αυτό έκαμε και πολύ καλά μάλιστα και η πολυσυζητημένη αυτή γυναίκα και κοινοποιεί στους άλλους το αγαθό που συνέβη σ' αυτήν.   (Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΘΕΟΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ - Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».

Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.

Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.

Οσιος Κυριακος ο Αναχωρητης

Σκίλλης ἀμύνη, Κυριακέ πικρίᾳ

Γεῦσιν γλυκεῖαν, ᾗ θανεῖν κατεκρίθης

Σκιλλοβὀρος δ’ ἐνάτῃ μῦσεν εἰκάδι Κυριακός

Κυριακός ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννἠθη εἰς τὴν Κόρινθον τῆς Πελλοπονήσσου, τὸ ἔτος υμη΄ (448), βασιλεύοντος ἐν Κωνσταντινουπόλει τοῦ αυτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ. καὶ ὁ μὲν πατήρ του ἦτο πρεσβύτερος τῆς ἐν Κορίνθῳ Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὀνόματι, ἡ δὲ μήτηρ του ἐκαλεῖτο Εὐδοξία, ἦτο δὲ ἐπίσκοπος Κορινθίων ὁ ἀπὸ μητρὸς θεῖος του Πέτρος, ὅστις καὶ τὸν ἔκαμεν Ἀναγνώστην. Ἀναγινώσκων λοιπὸν συχνάκις ὁ μακάριος Κυριακὸς τὰς Ἱερὰς Γραφάς, ἐθαύμαζε πῶς ὁ Θεὸς ἐξ ἀρχῆς ᾠκονόμησε καὶ ἐποίησε τὰ πάντα διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ πῶς ὑπερεδόξασε τοὺς εὐαρεστήσαντας αύτῷ παλαιοὺς Δικαίους καὶ Προφήτας. μάλιστα δὲ ἐξίστατο, συλλογιζόμενος τὰ ὅσα γράφει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον.

Ο αόρατος πόλεμος, Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

 ...Και αν εσύ είσαι αδύνατος και κακοµαθηµένος, ενώ οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί, πολύ περισσότερες είναι οι βοήθειες εκείνου που σε έπλασε και σε λύτρωσε και ασύγκριτα δυνατώτερος είναι ο Θεός στον πόλεµον αυτόν, όπως γράφτηκε· «Ο Κύριός σου είναι κραταιός και δυνατός στον πόλεµο» (Ψαλµ. 23,8)...

Με ποιο τρόπο ξηµερώνοντας πρέπει να βγαίνει στη μάχη 

το πρωί ο στρατιώτης του Χριστού για να πολεµά




Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό:

Περί ἐλέγχου συνειδήσεως

Ὁ καθένας ἀπό τούς δουλωμένους στήν ἁμαρτία καί τά πάθη ,ὅταν ἐλέγχονται ἀπό τή συνείδησή τους , ἐπειδή αἰσθάνονται βάρος καί δυσφορία, μοιάζουν πρῶτα νά τήν κλειδώνουν ,ὅπως ὁ Ἡρώδης φυλάκισε τόν Ἰωάννη, μήν θέλοντας νά τήν ἀκοῦν. Ὅταν δέ ἐξαρτηθοῦν τελείως ἀπό τήν Ἡρωδιάδα πού παράνομα συγκατοικεῖ μέ αὐτούς, δηλαδή τήν ἁμαρτωλή θέληση, τότε διαγράφουν καί τόν ἔμφυτο λόγο τῆς θείας χάρης , τήν συνείδησή τους δηλαδή , καταργώντας την τελείως , ἀλλά καί ἀπιστοῦν καί ἀντιτίθενται στήν Θεόπνευστο Γραφή, ἀσυνείδητοι πρός τά πάντα καί πολέμιοι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἡρώδης στόν Ἰωάννη.

Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος - Λόγος ME΄ εις το Πάσχα (απόσπασμα)

[...] 

24. Αν είσαι Σίμων Κυρηναϊος, σήκωσε το σταυρό και ακολούθησέ Τον. Αν σταυρωθείς μαζί Του ως ληστής, γνώρισε το Θεό σαν ευγνώμων δούλος. Αν κι ' Εκείνος λογιάσθηκε με τους ανόμους για χάρη σου και την αμαρτία σου, γίνε συ έννομος για χάρη Εκείνου. Προσκύνησε αυτόν που κρεμάσθηκε στο σταυρό για σένα, έστω κι αν κρέμεσαι κι εσύ. Κέρδισε κάτι κι απ' την κακία. Αγόρασε τη σωτηρία με το θάνατο. Μπες με τον Ιησού στον Παράδεισο, ώστε να μάθεις από τι έχεις ξεπέσει. Δες τις εκεί ομορφιές. Άσε το ληστή που γογγύζει, να πεθάνει έξω μαζί με τη βλασφημία του. Κι αν είσαι Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ζήτησε το σώμα απ' το σταυρωτή. Ας γίνει δικό σου αυτό που καθάρισε τον κόσμο.

Διάλογος μεταξύ του Αγ. Μάξιμου του Καψοκαλύβη και του Αγ. Γρηγορίου του Σιναϊτη

 Ανταμώνοντας ο θείος Γρηγόριος ο Σιναΐτης τον άγιο Μάξιμο και συνομιλώντας με αυτόν, ανάμεσα στα άλλα του λέει και τούτο: 

«Σε παρακαλώ, τιμιότατε πάτερ, να μου πεις, κρατάς τη νοερά προσευχή;» 

Κι εκείνος χαμογέλασε λίγο και του λέει: 

«Δε θα σου κρύψω, τίμιε πάτερ, το θαύμα της Θεοτόκου πού έγινε σ' έμενα. Εγώ από τη νεότητα μου είχα πολλή πίστη στην Κυρία μου Θεοτόκο και την παρακαλούσα με δάκρυα να μου δώσει αυτή τη χάρη της νοεράς προσευχής. Μία μέρα πήγα στο ναό της, καθώς είχα συνήθεια, και την παρακαλούσα πάλι με άμετρη θερμότητα καρδιάς· κι εκεί πού ασπαζόμουν με πόθο την αγία της εικόνα, ευθύς αισθάνθηκα στο στήθος μου και στην καρδιά μου μία θερμότητα και φλόγα, ή οποία ήρθε από την αγία εικόνα και δεν με έκαιγε, άλλα με δρόσιζε και με γλύκαινε κι έφερνε στην ψυχή μου μεγάλη κατάνυξη. Από τότε πλέον, πάτερ, άρχισε ή καρδιά μου να λέει από μέσα την προσευχή και ο νους μου να γλυκαίνεται στην ενθύμηση του Ιησού μου και της Θεοτόκου μου και να έχει πάντοτε την ενθύμηση τους. Και πλέον από εκείνο τον καιρό δεν έλειψε ή προσευχή από την καρδιά μου· συγχώρεσε με.»

Αληθώς Ανέστη! - Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Η πλάνη πάντα αυτοκαταστρέφεται και, παρόλο που δεν το θέλει, στηρίζει σε όλα την αλήθεια. Πρόσεξε: Έπρεπε ν' αποδειχθεί ότι ο Χριστός πέθανε και τάφηκε και αναστήθηκε. Ε, λοιπόν όλα αυτά τα κατοχυρώνουν οι ίδιοι οι εχθροί! Εφ' όσον έφραξαν με τον βράχο και σφράγισαν και φρούρησαν τον τάφο, δεν ήταν δυνατό να γίνει καμιά κλοπή. Αφού όμως δεν έγινε κλοπή και εν τούτοις ο τάφος βρέθηκε άδειος, εί­ναι ολοφάνερο και αναντίρρητο ότι αναστήθηκε. Είδες πως και μη θέλοντας στηρίζουν την αλήθεια;

Χαρισματική Οδός - Ερμηνεία στον βίο του οσίου νείλου του Καλαβρού

Φθάσας δέ τινα ποταμὸν καὶ εἰσελθὠν τοῦ περάσαι αὐτόν, τότε ἔγνω τὴν τοῦ Θεοῦ ὁδηγοῦσαν αὐτόν ἀντίληψιν βοηθοῦσαν αὐτῷ καὶ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἄγουσαν βούλημα.

Ο όσιος άφησε τα χρεή του, την γυναίκα του, το παιδί του, πήρε μόνον τον πυρετό του και ξεκίνησε για το μοναστήρι. Μέχρι την στιγμή εκείνη δεν είχε καμία αντίληψι εκ μέρους του Θεού, καμία αίσθησι της βοήθειάς Του. Ο Θεός τον απήγαγε και αυτός δεν είχε δοκιμάσει ακόμη τη δύναμί Του. Τον επισκέφθηκε αργότερα η χάρις του Θεού, αλλά χωρίς ο ίδιος να την κερδίση, και χωρίς να φαίνεται ως μεγαλούργημα του Θεού.

Λόγος περί του διατί ο χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει με τους καιρούς - Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Έφθασε στ' αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζη έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε μα διδάσκη έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!
      

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;
        

Περί των τριών τρόπων της προσευχής - Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος

Ένα Πατερικό κείμενο, αφιερωμένο πρώτα σε μένα τον αμαρτωλό και υπερήφανο που νομίζω πως χωρίς κόπο θα σώσω την ψυχή μου και στη συνέχεια σε όλους αυτούς τους προοδευτικούς που προσπαθούν είτε να αλλοιώσουν το χριστιανικό φρόνημα με νεωτερισμούς της νέας εποχής, είτε αν δεν καταφέρνουν αυτό,  προσπαθούν να κρατήσουν την πίστη μέσα σε θεωρητικά και φιλοσοφικά πλαίσια, χωρίς να την ζουν πραγματικά.

Γιὰ τὴν Μνησικακία - Ἅγιος Δωρόθεος.

Ἕνας ἀπό τούς Πατέρες, ὁ Εὐάγριος, εἶπε ὅτι οἱ μοναχοί δέν πρέπει νά ὀργίζονται ἤ νά στενοχωροῦν κανέναν. Καί πάλι εἶπε: Ἄν κάποιος χαλιναγωγήσει τό θυμό, χαλιναγωγεῖ τούς δαίμονες. Ἄν ὅμως ἔχει νικηθεῖ ἀπ’ αὐτό τό πάθος, εἶναι τελείως ξένος ἀπό τή μοναχική ζωή[1] καί ἄλλα σχετικά.Τί λοιπόν πρέπει νά ποῦμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας, πού δέν σταματᾶμε μόνο στό θυμό καί στήν ὀργή, ἀλλά πολλές φορές φτάνουμε καί μέχρι τή μνησικακία; Τί ἄλλο, παρά τό νά πενθήσουμε γι’ αὐτή τήν ἐλεεινή καί ἀπάνθρωπη κατάστασή μας.

Το Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας στον Ι. Ναό Αγίου Νεκταρίου Βούλας στις 28 Φεβρουαρίου 2010.