Σε μία γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη… (Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).

“Γράφεις ότι σε ταλαιπωρεί κάποια ακατανίκητη και ανεξήγητη θλίψη. Σωματικά είσαι υγιής, το σπίτι γεμάτο, αλλά η καρδιά άδεια. Για την ακρίβεια η καρδιά σου είναι γεμάτη από σκοτεινή θλίψη.

Πρόσεχε καλά γιατί αυτό είναι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής. Μπορεί να νεκρώσει πλήρως την ψυχή. Τέτοια θλίψη η εκκλησία μας την βλέπει ως θανάσιμο αμάρτημα. Αφού κατά τον λόγο του αποστόλου υπάρχουν δύο είδη θλίψης: «Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β΄ Κορινθ. 7,10). Εσύ οφθαλμοφανώς υποφέρεις από το δεύτερο είδος θλίψης.

ΚΛΙΜΑΞ - Περί υπακοής

^14. Φθάνοντας κάποτε σ΄ ένα Κοινόβιο παρηκολούθησα μία φοβερή και εκπληκτική κρίσι ενός καλού κριτού και ποιμένος. Ενώ ευρισκόμουν εκεί, έτυχε να έλθη για μοναχός κάποιος πού ήταν προηγουμένως ληστής. Αυτόν λοιπόν ο άριστος εκείνος ιατρός και ποιμήν διέταξε να απολαύση επί επτά ημέρες κάθε ανάπαυσι, και μόνη απασχόλησι να έχη το να παρατηρή την ζωή και την τάξι της Μονής.

Μετά δε την εβδόμη ημέρα τον εκάλεσε ιδιαιτέρως ο ποιμήν και τον ερώτησε αν του άρεσε να συγκατοικήση μαζί τους. Όταν δε τον είδε να συγκατατίθεται με όλη του την ειλικρίνεια, τον ερώτησε πάλι τι αμαρτήματα διέπραξε στον κόσμο. Αφού λοιπόν τον είδε να τα εξομολογήται την ίδια στιγμή και με προθυμία όλα, για να τον δοκιμάση του είπε πάλι: «Θέλω όλα αυτά να τα φανερώσης εμπρός σε όλη την αδελφότητα». Και εκείνος έχοντας μισήσει ολωσδιόλου την αμαρτία του και περιφρονώντας κάθε εντροπή του το υποσχέθηκα αδίστακτα. «Και αν θέλης ακόμη, του λέγει, τα εξομολογούμαι και στο κέντρο της Αλεξανδρείας».

Η αδικία ταλαιπωρεί και τους απογόνους

- Γέροντα, όταν έφυγα για μοναχή, οι δικοί μου φέρθηκαν άδικα. Μπορώ να ζητήσω αυτό που μου δίνεται από τον νόμο;

- Όχι, δεν ταιριάζει.

- Φοβάμαι μήπως τους βρη κανένα κακό από την αδικία.

- Να, αυτό είναι το καθαρό φιλότιμο! Αν ήμουν εγώ στην θέση σου, θα τους έλεγα: “Εγώ για τον εαυτό μου δεν θέλω τίποτε. Το μερίδιο όμως που μου ανήκει, θα ήθελα να το μοιράσετε με τα χέρια σας στους φτωχούς. Δώστε πρώτα στους φτωχούς συγγενείς. Σας το λέω αυτό, για να μη φθάση στα παιδιά σας η οργή του Θεού”. Γιατί μπορεί καμμιά φορά ο πατέρας να δώση κάτι για την ψυχή του, για να γίνη λ.χ. ένα Ίδρυμα, και να μην αφήση κάτι στο παιδί του.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης προς τους Προτεστάντες

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης για την τιμή της Θεοτόκου 

και τις βλασφημίες των Αιρετικών

«Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι σαν μια οικογένεια. Είναι τα τέκνα του Θεού. Και σε μία καλή οικογένεια, τα μέλη της τρέφουν μεγάλο σέβας προς τη Μητέρα (τη Θε­οτόκο), καθώς επίσης τα μικρότερα αδέλφια σέβονται τα μεγαλύτερα και προσπαθούν να τα μιμηθούν. Ταλαίπω­ροι αιρετικοί! Γιατί να μη συμβαίνη το ίδιο και με σας; Γιατί δεν σέβεστε, όπως οφείλατε, τη Μητέρα του Θεού και δεν την τιμάτε στη λατρεία σας; Γιατί δεν τιμάτε επί­σης τούς Αγγέλους και τους Αγίους; Γιατί δεν τούς θέτε­τε ως πρότυπα μιμήσεως; Θέλετε να τιμάτε μόνο τον Θεό και μόνον Αυτόν να λατρεύετε; Αλλά θα έπρεπε να θυμηθήτε ότι ή Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, οι Άγγε­λοι και οι Άγιοι είναι λαμπρές εικόνες του Θεού, φίλοι του Θεού, όπως ό Αβραάμ ονομάσθηκε φίλος του Θεού. Πως λοιπόν μπορείτε να τιμάτε (όπως ισχυρίζεσθε) τον Θεό, και να μην τιμάτε τις ζωντανές εικόνες του Θεού, τα τέκνα και τους φίλους του Θεού;».

Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου
Τεύχος 29
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλης 

Πηγή

Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας - Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.

Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει, ακούς τη βοή του, αλλά δεν ξέρεις από που έρχεται και που πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει και με καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα» (Ιω. 3:8). Τα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας μπορούμε να την ακούσουμε, να την αισθανθούμε και να την αντιληφθούμε, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να προσδιορίσουμε από πριν την περίσταση και την ώρα που θα μας επισκεφθεί. Βλέπουμε πως οι απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα σε στιγμές που δεν το περίμεναν. Μόνο η επίσημη κατάβαση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής τους είχε προαναγγελθεί, και πραγματοποιήθηκε την προκαθορισμένη μέρα στον προκαθορισμένο τόπο, και τότε, όμως δεν έλαβαν το Πνεύμα σαν ανταμοιβή για προσωπικά τους κατορθώματα, αλλά δωρεάν, χάρη στην πίστη και την ελπίδα τους. Η ομόψυχη προσευχή, στην οποία ήταν αφοσιωμένοι από την Ανάληψη του Κυρίου ως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν τόσο το μέσο, για να πάρουν το Πνεύμα, όσο μια προετοιμασία γι' αυτό το γεγονός.

Από το Μέγα Γεροντικό

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.

Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους,  σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο: “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”.

Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.

Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.

Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο»

Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο1»:

Παρά τά φαινόμενα καί τήν ἀναξιότητα τῶν μοναχῶν καί κληρικῶν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀκένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό καί τό κάνει Ἁγίασμα - παίρνει ψωμί καί κρασί καί τό κάνει Θεία Εὐχαριστία - παίρνει τόν ἄνθρωπο χῶμα καί τόν κάνει Θεό! Αὐτά τά θαύματα πολλοί δέν τά βλέπουν. Γιατί, ἄν τά ἔβλεπαν, δέν θά περιφρονοῦσαν ἤ μισοῦσαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά θά τήν ἀγαποῦσαν, θά τήν τιμοῦσαν καί δέν θά μιλοῦσαν γι’ αὐτήν μέ περιφρόνηση, ὅπως μιλοῦν.

ΚΑΤΑΝΥΞΗ Ἡ εὐγνωμοσύνη τῶν βαρβάρων

νῶ ὁ ὅσιος Σάββας ἀσκήτευε στήν ἔρημο τοῦ Ρουβᾶ, στήν Παλαιστίνη, συναντήθηκε μέ τέσσερις Σαρακηνούς, πεινασμένους καί φοβερά ἐξαντλημένους.

Τούς συμπόνεσε πολύ καί τούς ἔβαλε νά καθήσουν. Πῆρε μετά τό σακκίδιό του καί τό ἄδειασε μπροστά τους. Δέν εἶχε μέσα τίποτε ἄλλο παρά μόνο ρίζες μελαγρίων καί καρδιές καλαμιῶν. Οἱ βάρβαροι πῆραν, ἔφαγαν καί χόρτασαν. Ὕστερα ἐπεσήμαναν σέ ποιό σπήλαιο μένει.

Ἔπειτα ἀπό λίγες μέρες, ἦρθαν καί τοῦ ἔφεραν ψωμί, τυρί καί χουρμάδες. Ὁ ὅσιος θαύμασε τήν εὐγνωμοσύνη πού ἔδειξαν, ἦρθε σέ κατάνυξη, δάκρυσε καί εἶπε:

Ἰδού πῶς μέ ἔκαμε ὁ Κύριος

νας Γέροντας διηγήθηκε, πώς κάποιος νεαρός κ’ ἔμορφος μαγιστριανός, πού ὑπηρετοῦσε στίς οἰκονομικές ὑπηρεσίες τοῦ βασιλιᾶ, εἶχ’ ἕνα φίλο ἄρχοντα σέ μιά πολιτεία, καί ὅταν πήγαινε σ’ ἐκεῖνα τά μέρη ἐκόνευε στό σπίτι του, ὅπου τόν δεχότανε μέ πολλή ἀγάπη κ’ ἐκεῖνος καί ἡ νεαρά γυναίκα του· ἔτρωγε κ’ ἔπινε μαζί τους καί κοιμότανε, εἴτε ἦταν ὁ ἄντρας της εἴτε ὄχι στό σπίτι. Ὅμως, μέ τό νά συχνάζει στό σπίτι τους ὁ ἔμορφος μαγιστριανός, ἄρχισαν κάποιοι πονηροί λογισμοί ν’ ἀνεβαίνουν στήν καρδιά τῆς νέας γυναίκας, δίχως αὐτός νά ξέρει τίποτε. Μά κ’ ἐκείνη, μέ πολλή σωφροσύνη φερόμενη, δέν τόν ἄφησε νά ἰδεῖ τό παραμικρό ἀπό τίς ἐπιθυμίες της, καί ὑπέφερε μόνη της. Ὅταν, κατά τή συνήθειά του, ὁ μαγιστριανός πῆγε σέ ἀποστολή, ἐκείνη ἔπεσε ἄρρωστη ἀπό τόν καημό της. Ὁ ἄντρας της κουβάλησε τούς καλύτερους γιατρούς, κι ἀφοῦ τήν ψηλάφησαν παντοῦ, εἶπαν στόν ἄντρα της:

Εχθρότητα του ευεργετουμένου

Όταν κάνεις το καλό και δεν σου το αναγνωρίσουν απλώς, τότε το καλό που έκανες είναι μόνο αρραβωνιασμένο με την αμοιβή του Θεού. Όταν όμως κάνης το καλό και βρής τον μπελά σου, τότε το καλό σου στεφανώθηκε!

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου Πρεβυτέρου

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ

Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή

Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή

22 Δεκεμβρίου 1929, πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς
(Από το Δελτίο της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, 1979).

Η Αγία Γραφή είναι κατά κάποιον τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σ' αυτόν τον κόσμο. Μέσα σ' αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείξει τον Εαυτό Του στους ανθρώπους, έστειλε τον Θεό Λόγο, ο οποίος σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος, και σαν άνθρωπος είπε στους ανθρώπους όλα όσα ο Θεός έχει, όλα όσα ο Θεός επιθυμεί για τον κόσμο αυτόν και για τους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν. Αποκάλυψε ο Θεός Λόγος το σχέδιο του Θεού προς τον κόσμο. Ο Θεός Λόγος με τη βοήθεια του λόγου, έδειξε τον Θεό στους ανθρώπους, όσο είναι δυνατό ο ανθρώπινος λόγος να περιλάβει τον Απερίληπτο Θεό. Ό,τι είναι απαραίτητο στον κόσμο αυτό και στους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν, ο Κύριος το έδωσε μέσα στην Αγία Γραφή. Μέσα σ' Αυτήν έδωσε τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Δεν υπάρχουν ερωτήματα που να βασανίζουν την ανθρώπινη ψυχή και για τα οποία να μην έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή είτε άμεση είτε έμμεση απάντηση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επινοήσουν περισσότερα ερωτήματα απ' όσες απαντήσεις υπάρχουν μέσα στην Αγία Γραφή. Το ότι δεν βρίσκεις στην Αγία Γραφή απάντηση σε κάποιο σου ερώτημα, σημαίνει ή ότι έθεσες ασήμαντο ερώτημα ή ότι δεν μπόρεσες να διαβάσεις την Αγία Γραφή και να πάρεις την τελική απάντηση.