Πόσο ὠφελεῖ ἡ ἐλεημοσύνη γιά τούς νεκρούς

 Ένας ὅσιος γέροντας, Λουκᾶς τό ὄνομα, ἀναφέρει ὅτι εἶχε κάποιον ἀδελφό πού ἔγινε μοναχός, ἀλλά ἀδιαφοροῦσε γιά τήν ψυχή του καί πέθανε χωρίς νά προετοιμαστεῖ γιά τό θάνατό του. Ὁ ἅγιος γέροντας ἐπιθυμοῦσε νά μάθει ποῦ βρίσκεται ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Μιά ἡμέρα κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του βλέπει τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του στά χέρια τῶν δαιμόνων. Ἐν τῷ μεταξύ στό κελλί τοῦ πεθαμένου ἀδελφοῦ του βρῆκε πολλά χρήματα καί πολύτιμα πράγματα καί ὁ γέροντας κατάλαβε ὅτι ἡ ψυχή του ὑποφέρει καί γιά ἄλλα ἁμαρτήματά του, ἀλλά κυρίως γιατί παραμελοῦσε τήν ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Τότε πῆρε ὅλα τά χρήματα πού βρῆκε στό κελλί τοῦ ἀδελφοῦ του καί τά ἔδωσε στούς πτωχούς γιά νά  συγχωρεθεῖ ἡ ψυχή του. Ὕστερα ἀπό αὐτό κάποια μέρα στήν προσευχή του βλέπει τό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τούς φωτεινούς ἀγγέλους νά ἀγωνίζονται νά ἀποσπάσουν ἀπό τούς δαίμονες τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Οἱ δαίμονες φώναζαν στό Θεό: «Εἶσαι δίκαιος. Κρίνε λοιπόν. Αὐτή ἡ ψυχή ἀνήκει σέ μᾶς, γιατί ἔπραξε τά δικά μας ἔργα». Οἱ ἄγγελοι ὅμως εἶπαν στούς δαίμονες ὅτι αὐτή ἡ ψυχή ἐλευθερώθηκε ἀπό τίς ἐλεημοσύνες πού δόθηκαν γι’ αὐτήν. Καί οἱ δαίμονες πού ἤθελαν τήν ψυχή μέ τό μέρος τους, εἶπαν: «Τά ἔκανε ὁ ἴδιος τά χρήματα ἐλεημοσύνη ἤ ὁ ἀδελφός του;». Ὁ γέροντας ἀκούοντας αὐτά τά λόγια τῶν δαιμόνων εἶπε: «Ἐγώ τά ἔκανα ἐλεημοσύνη τά χρήματα, ὄχι ὅμως γιά τόν ἑαυτό μου ἀλλά γιά τή δική του ψυχή». Ἀκούοντας αὐτά τά λόγια οἱ δαίμονες ἐξαφανίστηκαν καί ὁ ἅγιος γέροντας κατάλαβε ἀπό τό ὅραμα αὐτό ὅτι ἐλεήθηκε ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του.

Περί ἱκανοποιήσεως, δηλαδή περί νηστείας, ἐλεημοσύνης καί προσευχῆς

Τό τρίτο καί τελευταῖο μέρος τῆς μετάνοιας λέγεται ἱκανοποίηση, τό ὁποῖο εἶναι ὁ κόπος καί ὁ κανόνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, καί ἔχει τρεῖς ἀρετές ὡς συνεργάτες καί βοηθούς, δηλαδή τή νηστεία, τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή· αὐτές οἱ ἀρετές, μέ τό νά εἶναι βαριές γιά τή σάρκα καί κοπιαστικές, μποροῦν νά κάνουν πολλά γιά τήν ἱκανοποίηση καί τήν τιμωρία τῆς ἁμαρτίας πού διαπράξαμε δίνοντας στήν ἴδια σάρκα ἡδονή καί ἀπόλαυση. Καί ἐπειδή τά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα εἶναι τά ἑξῆς τρία: ὑπερηφάνεια, φιλαργυρία καί πορνεία, στήν ὁποία περιλαμβάνεται καί ἡ γαστριμαργία, τά ὁποῖα, ὡς τρεῖς μεγάλοι γίγαντες, μᾶς πολεμοῦν συνεχῶς, γι’ αὐτό στήν ἱκανοποίηση ἐναντίον τους μᾶς βοηθοῦν τά ἑξῆς τρία: ἡ νηστεία ἐναντίον τῆς σάρκας, ἡ ἐλεημοσύνη ἐναντίον τῆς φιλαργυρίας καί ἡ προσευχή ἐναντίον τῆς ὑπερηφάνειας· γιατί αὐτός πού προσεύχεται στέκεται σάν κατάδικος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μέ πολλή ταπείνωση. Καί ἀκόμη μέ τίς ἀρετές αὐτές προσφέρει ὁ ἄνθρωπος μιά ὁλοκληρωτική θυσία τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῶν πραγμάτων του. Μέ τήν ἐλεημοσύνη προσφέρει τήν περιουσία του, μέ τή νηστεία θυσιάζει τή σάρκα του καί μέ τήν προσευχή προσφέρει τήν ψυχή του στόν Κύριο. Ἡ ἀνάγκη, λοιπόν, καί τό ὄφελος αὐτῆς τῆς ἱκανοποιήσεως γίνονται κατανοητά μέ τή

σύγκριση ἀνάμεσα στό μυστήριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί στό μυστήριο τῆς μετάνοιας· γιατί τό βάπτισμα, πού εἶναι ἡ θύρα ὅλων τῶν μυστηρίων, θεωρεῖται μιά γέννηση τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία εἰσέρχεται τώρα στή χριστιανική πολιτεία, ἀπό τήν ὁποία ἦταν ξένη.

Στα μάτια του Θεού είναι μέγας.

Για την ελεημοσύνη...

"Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως, βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει. Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια. Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει, τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του. Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους. Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού. Κι εκείνος μού λέει:

- Στα μάτια του Θεού είναι μέγας. Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.

Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.

ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη» α. Απολλιναρική ανάγνωση β. Κυρίλλειος ανάγνωση

Ειρήνης Αβραάμ Αρτέμη
υποψήφιας διδάκτορος της Θεολογίας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αν και η A΄ Οικουμενική Σύνοδος (325 μ.Χ) διατύπωσε ξεκάθαρα την ορθόδοξο δογματική διδασκαλία για το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ότι δηλαδή ο κύριος Ιησούς Χριστός ήταν τέλειος Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα που έγινε άνθρωπος για να πάθει, να σταυρωθεί και να αναστηθεί, δίνοντας έτσι απάντηση στις κακοδοξίες του Αρείου, όμως η Μεγάλη και Αγία Σύνοδος δεν διευκρίνισε τον τρόπο κατά τον οποίο έγινε η ένωση θείας και ανθρωπίνης φύσεως στον «σαρκωθέντα» για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, Υιό και Λόγο του Θεού.[1] Έτσι το πρόβλημα της πληρότητας της ανθρωπότητας του Ιησού Χριστού γρήγορα τέθηκε από τους ακραίους αρειανόφρονες, ανομοίους, που υποστήριζαν ότι ο Λόγος προσέλαβε μόνο «άψυχον σώμα», ήτοι αναπλήρωσε στον άνθρωπο την ψυχή, για να μπορέσουν έτσι να δικαιολογήσουν τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα κ.λπ) που είχε ο Χριστός.[2] Το πρόβλημα αυτό, της πληρότητας της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επιχείρησε να αντιμετωπίσει ο Απολλινάριος Λαοδικείας.

Ελεημοσύνη

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;

Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του.

Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους. Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή· στ' αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως άξιο θαυμασμού· εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή.

Σε όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η καθαρότητα της συνείδησής σου· διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή θεωρείται μάταια για τον Θεό.

Να γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει μάταιο· καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την αδιάκριτη ενέργεια.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Πηγή

Η αμέλεια, ο ακοίμητος κίνδυνος του πιστού

...

Σε σχετικές ερωτήσεις μας, απαντούσε ότι η αμέλεια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας του ανθρώπου στον πνευματικό σκοπό του. Τον ρώτησα κάποτε. πώς οι Πατέρες προβάλλουν ως αφορμή την κενοδοξία; Και απάντησε «ναι και αυτή μας επιβουλεύεται, αλλά όχι όλους παρά μόνο όσους ξεγελάσει. και πάλι λίγους, γιατί η κενοδοξία φθείρει τους συγκεντρωμένους θησαυρούς, ενώ η αμέλεια δεν αφήνει να τους συνάξεις. Η αμέλεια μοιάζει με ανομβρία, που δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτε. Η κενοδοξία βλάπτει όσους έχουν καρπό, όσους έχουν προχωρήσει, ενώ η αμέλεια ζημιώνει όλους. Εμποδίζει αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν και σταματά αυτούς που προχώρησαν. Δεν επιτρέπει την μάθηση σε αυτούς που αγνοούν και εμποδίζει την επιστροφή σε αυτούς που πλανήθηκαν. Δεν αφήνει να σηκωθούν όσοι έπεσαν και γενικά είναι όλεθρος για όσους αιχμαλωτίζονται από αυτήν.

Ο Απόστολος Βαρνάβας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Απόστολος Βαρνάβας, δεν ήταν μόνο ο ιδρυτής κι ο θεμελιωτής της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ο δραστήριος και ταπεινός εργάτης της πίστης μας, που πάντο­τε λάμβανε πρωτοβουλία για την επίλυση δύσκολων εκκλησιαστικών θεμάτων, όταν οι άλλοι Απόστολοι δυσκολεύονταν να τα λύσουνε.

Αγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως - Κριμαίας

Ο Βίος και οι Ομιλίες του Αγίου Λουκά απευθύνονται σε θνητά όντα που αναζητούν την χαμένη, αθάνατη θεική τους ταυτότητα.

Ο Αγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς ( Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι ) , έζησε στήν χειρότερη περίοδο της νεώτερης Ευρωπαϊκής ιστορίας, μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς κάθε θρησκεία αλλά και ελευθερία. Έζησε και πάλεψε σαν Ιατρός και απλός πολίτης σε 2 παγκόσμιους πολέμους και δεκάδες κινήματα η επαναστάσεις.

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, o Ορέστης και η Υπατία

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και οι σχέσεις του με τον έπαρχο Ορέστη και τη Φιλόσοφο Υπατία

  Ειρήνης Αρτέμη

 

Πτ. Θεολογίας -Φιλολογία Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
υπ. διδάκτορος Θεολογίας  Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Στην εργασία αυτή θα αναφερθούμε στις σχέσεις ενός σπουδαίου πατρός της αρχαίας Εκκλησίας του πατριάρχη Κυρίλλου Αλεξανδρείας με δύο εξέχοντα πρόσωπα της πόλεως της Αλεξάνδρειας, τον έπαρχο Ορέστη και τη φιλόσοφο Υπατία.

 

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Στην Κυριακή των Αγίων Αθωνιτών Πατέρων

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Στην Κυριακή των Αγίων Αθωνιτών Πατέρων (Ανάλυση Αποστολικής περικοπής)

Απάντηση στο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος δεν γνώρισε τον νόμο ή το Ευαγγέλιο να κρίνεται επί τη βάση της Παλαιάς Διαθήκης ή επί τη βάση της Καινής Διαθήκης...
Ηχητικό αρχείο mp3 - Διάρκεια (00:19:59) 4,57 MB (6/6/2010)

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Aθωνιτών Πατέρων

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ομιλία στην Κυριακή των Αγίων Aθωνιτών Πατέρων

Ηχητικό αρχείο MP3 - Διάρκεια 00:54:48 - Μέγεθος 25 MB (6/6/2010)

Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και Μάρτυς

ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΣ
ΕΝΑΣ ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στον κόσμο σαν μία πνευματική επανάσταση. Στην επαναστατική διδασκαλία του Χριστιανισμού αντέδρασε το κατεστημένο της τότε εποχής. Το κατεστημένο, όχι μόνον υπό την έννοια της αντιδραστικής τάξεως των αρχόντων, αλλά και υπό την έννοια ορισμένων ταπεινωτικών για τον άνθρωπο ηθικών αρχών, τις οποίες εδέχετο και εφήρμοζε ο λαός. Όταν υποταγεί κανείς εις τα πάθη και τις κακίες του, συνηθίζει σ' αυτή την κατάσταση, όποιος επιχειρήσει να τον βγάλει απ' αυτήν, γίνεται εχθρός του. Με πρωτοφανή εχθρότητα λοιπόν αντιμετωπίστηκε ο Χριστιανισμός στα πρώτα του βήματα από το πάσης φύσεως κατεστημένο. Επαγγελματίες που δεν τους συνέφερε η λιτή και απλή χριστιανική ζωή, φιλόσοφοι που έχαναν τους μαθητάς των και ο όχλος που δεν εύρισκε στον Χριστιανισμό τον κόλακα αλλά τον τιμητή των κακιών του, ξεσήκωσαν πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφαντήσεως και αποδυναμώσεως του Χριστιανισμού.