tag:blogger.com,1999:blog-17653973709091743922024-03-13T03:26:31.263-07:00ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΚυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.comBlogger105125tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-17219289396095275842011-08-02T14:43:00.000-07:002011-08-02T14:45:32.575-07:00Περί υπάκοής<div style="text-align: justify;">Παρόμοια και εκείνος ο αδελφός που τον έστειλε ο Γέροντάς του για διάφορες απαραίτητες εργασίες στον «αποκρισάριό» του στην πόλη, όταν κατάλαβε ότι η κόρη του «αποκρισάριου» ήθελε να τον παρασύρει στην αμαρτία, λέγοντας μόνο: «Θεέ μου, με τις ευχές του Γέροντά μου, γλύτωσέ με» <span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[1]</span>, αμέσως βρέθηκε στο δρόμο που οδηγούσε στο Γέροντά του; <span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[2]</span> Πόση βοήθεια παίρνει κανείς και με μόνη την επίκληση των ευχών του Γέροντά του; Για να πει: «Θεέ μου, με τις ευχές του Γέροντά μου, γλύτωσέ με», αμέσως βρέθηκε στο δρόμο. Κατανοείτε και των δυο την ταπείνωση και την ευλάβεια. Βρίσκονταν σε ανάγκη, και ήθελε ο Γέροντας να στείλει τον αδελφό του στον «αποκρισάριόι» του, και δεν του είπε: «Πήγαινε». Αλλά του είπε: «Θέλεις να πας»; Παρόμοια και ο αδελφός δεν είπε: «Θα πάω», αλλά του είπε: «Θα κάνω όπως θέλεις». Γιατί και τους πειρασμούς που θα συναντούσε φοβόταν, και το να κάνει παρακοή στο Γέροντά του. Κατόπιν μόλις δυσκολεύτηκαν περισσότερο, του λέει ο Γέροντας: «Σήκω, πήγαινε» και δεν του είπε:« Ελπίζω ότι ο Θεις θα σε σκεπάσει», αλλά του λέει:«Ελπίζω ότι, με τις ευχές του Γέροντά μου, ο Θεός θα σε σκεπάσει». Παρόμοια και ο αδελφός, όταν βρέθηκε στην πειρασμό, δεν είπε:« Θεέ μου, γλύτωσέ με», αλλά: «Θεέ μου, με τις ευχές του Γέροντά μου, γλύτωσέ με». Και καθένας τους είχε την ελπίδα στις ευχές του Γέροντά του.<br />
<a name='more'></a></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[1]<i> «Δι' ευχών του Γέροντος»</i>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">Συνηθισμένη έκφραση των μοναχών. Φανερώνει την απουσία βιωμάτων παρρησίας προς το Θεό. Ξεκινάει από τη θεωρητική παραδοχή της ταπεινόφρονης αυτοκατακρίσεως, προχωρεί στην πρακτική αναγνώριση της εμπάθειας και της αδυναμίας του υποτακτικού και οδηγεί στην πραγματική βίωση της ταπεινώσεως με τη μορφή της Χριστομίμητης και Χριστοκεντρικής κενώσεως.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">Ο μοναχός (ο υποτακτικός) διώχνει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού, αυτοδικαιώσεως ή αυτοαγωγής και αυτοπεποιθήσεως. Την έκβαση του αγώνα για τον αγιασμό και τη σωτηρία τουτην αποθέτει στην προσωπικότητασ του Γέροντα, όχι γιατί δε μπορεί να καλλιεργήσει άμεσα Χριστοκεντρικά βιώματα, αλλά γιατί θέλει να ελεγχει κάποιος, πιο προοδευμένος και πιο ασφαλής, και αυτόν ακόμα τον Χριστοκεντρισμό των βιωμάτων του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">Έτσι σ' όλη του τη ζωή ο μοναχός πορεύεται, διακονεί, προσεύχεται, ασκείται και πολλές φορές θαυματουργεί «δι' ευχών του Γέροντος» και ταπεινούμενος φυλάσσει την ταπεινοφροσύνη και ταπεινόφρων ανέρχεται στις έσχατες βαθμίδες της «υψοποιού ταπεινώσεως», ώστε να φτάνει να εύχεται και να ζητάει το έλεος του Θεού «δι' ευχών όλου του κόσμου».</span></div></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"> [2]<i> «Αδελφός ήλθεν από Σκήτεως προς τον Αββάν Αμμούν και λέγει αυτώ. Πέμπει με ο Πατήρ μου εις διακονίαν, και φοβούμαι την πορνείαν. Λέγει αυτώ ο γέρων, οίαν ώραν έρχεταί σοι πειρασμός, ειπέ: Ο Θεός των δυνάμεων, ευχαίς του Πατρός μου, εξελού με. Εν μιά των ημερών έκλεισε παρθένος την θύραν επάνω αυτού, και βοήσας φωνή μεγάλη είπεν, Ο Θεός του Πατρός μου, εξελού με. Και ευθέως ευρέθη εις την οδόν της Σκήτεως.» (Αβ. Αμμούν P.G. 65, 128 D.)</i></span></blockquote><div style="text-align: right;"> <span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Arial, Geneva, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: xx-small;">Αbβά Δωρόθεου</span></i></span></div><div style="color: white; font-family: Arial, Geneva, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: xx-small;">Έργα Ασκητικά </span></i></div><div style="color: white; font-family: Arial, Geneva, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: xx-small;">ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ (σελ. 107)</span></i></div><div style="color: white; font-family: Arial, Geneva, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: xx-small;">Εκδόσεις Ετοιμασία</span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-26608648678774535582011-07-31T06:58:00.000-07:002011-07-31T06:58:54.958-07:00Προσποιητή υπομονή και υποκριτική τήρηση του Ευαγγελικού λόγου<div style="text-align: justify;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Κεφάλαιο 18:</span></b> Μερικοί δείχνουν ότι κάνουν υπομονή, αλλά με τη σιωπή τους προκαλούν το θυμό του αδελφού τους.</i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">...</div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Κ</span></b>ατά τον ίδιο τρόπο, σε τίποτε δεν εξυπηρετεί η σιωπή μας την ώρα της αντιδικίας, αν αυτή παίρνει τη θέση της βρισιάς και της αντιλογίας ή αν τη συνδυάζουμε με κάποιες χειρονομίες, οι οποίες θα εξοργίσουν ασφαλώς περισσότερο αυτόν που προσπαθούμε να κατευνάσουμε και έτσι θα γίνουμε η αιτία της καταστροφής του.</div><div style="text-align: justify;">...</div><div style="text-align: justify;"></div><a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Κεφάλαιο 20:</span></b> Για την προσποιητή υπομονή μερικών, οι οποίοι στρέφουν το πρόσωπό τους για να τους χτυπήσουν και στο άλλο μάγουλο.</i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Σ</b></span>υναντούμε όμως συχνά σε ορισμένους αδελφούς και ένα άλλο είδος ανόητης συμπεριφοράς με τη μορφή μιας επιτηδευμένης υπομονής.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Α</b></span>υτοί δεν σταματούν τη λογομαχία, την οποία έχουν ξεκινήσει με τα προκλητικά τους λόγια, αλλά συνεχίζουν να εξοργίζουν τους αδελφούς τους μέχρι που να τους αναγκάσουν να αντιδράσουν έντονα ή και να τους επιτεθούν. Αν μάλιστα συμβεί και δεχθούν στη συνέχεια ένα ελαφρό ράπισμα, γυρίζουν κι από την «άλλη σιαγόνα» για να τους χτυπήσουν και εκεί, σαν να εφαρμόζυν μ' αυτό τον τρόπο την τελειότητα της Ευαγγελικής εντολής, που λέει: «Αν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο» (Ματθ. 5, 39). Δεν καταλαβαίνουν όμως αυτοί οι άνθρωποι, ούτε και στο ελάχιστο, το νόημα της και το σκοπό αυτού του κειμένου. Νομίζουν ότι μ' αυτή τη συμπεριφορά τους εφαρμόζουν την υπομονή που μας συστήνει το ιερό Ευαγγέλιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι δέσμιοι του πάθους της οργής. Το νόημα όμως του Ευαγγελικού αυτού χωρίου είναι εντελώς διαφορετικό. Ο Κύριος θέλει να ξεριζώσει ολοσχερώς αυτό το πάθος. Γι' αυτό δεν αρκείται στο να απαγορεύσει απλώς την εφαρμογή του νόμου της ανταπόδοσης και της βιαιοπραγίας, αλλά μας παραγγέλει, να καταπραϋνουμε αυτόν που μας χτυπά -τη στιγμή ακριβώς που δεχόμαστε απανωτές προσβολές και χτυπήματα- με την πραότητα και την υπομονή μας.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Κεφάλαιο 21:</span></b> Πώς γίνεται και, ενώ τηρούμε αυτή την εντολή του Θεού, δεν οδηγούμαστε προς την τελειότητα;</i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">ΠΑΤΗΡ ΓΕΡΜΑΝΟΣ:</span></b> </div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Π</b></span>ώς είναι δυνατόν να θεωρείται αξιόμεμπτος εκείνος που τηρεί την εντολή του Ευαγγελίου; Αυτός που όχι μόνο δεν ανταποδίδει κακό στο κακό, αλλά που είναι έτοιμος να υπομείνει και ενδεχόμενη νέα προσβολή;</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Κεφάλαιο 22: </span></b>Ο Κύριος δεν βλέπει μόνο την πράξη, αλλά αξιολογεί και την προαίρεση.</i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">ΑΒΒΑΣ ΙΩΣΗΦ:</span></b> </div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Α</span></b>ναφέρθηκα σ' αυτό πριν από λίγο. Δεν πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο αυτό που κάποιος έκανες, αλλά επίσης και την πνευματική του διάθεση και την πρόθεσή του. Παρατηρήστε τα συναισθήματα που υποκινούν τις ανθρώπινες πράξεις και εξετάστε από ποιες κινήσεις τις καρδιάς πηγάζουν. Σίγουρα τότε θα δείτε ότι δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να αποκτήσει την αρετή της υπομονής ένα αντίθετο πνεύμα, δηλαδή το πνεύμα της ανυπομονησίας και της οργής. Ο Κύριος και Λυτρωτής μας θέλησε να μας διδάξει αυτή τη μεγάλη αρετή και να μας τη μεταδώσει, έτσι ώστε να αξιωθούμε να τη ζήσουμε, όχι ως απλή γνώση, αλλά ως βίωμα και ως κίνηση της καρδιάς. Ο Κύριος λέει: <i>«Αν κάποιιος σε ραπίσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο» (Ματθ. 5, 39)</i>. Αυτή η φράση μας δίνει με δύο λόγια όλη την τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Λέγοντας ο Κύριος «την άλλη διαγόνα», εννοεί ασφαλώς «τη δεξιά». Και αυτό το «άλλο» το δεξί μάγουλο, δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από τη «βαθειά καρδιά» του ανθρώπου. Ο Κύριος λοιπόν θέλει να ξεριζώσει από τις πιο κρυφές πτυχές της ψυχής την εστία της οργής. Θέλει επίσης να μας διδάξει ότι, όταν ο εξωτερικός άνθρωπος δέχεται ένα χτύπημα στο δεξιό μάγουλο από έναν άδικο και επίβουλο συνάνθρωπο, τότε θα πρέπει και ο «έσω άνθρωπος» να προσφέρει επίσης τη δεξιά του παρειά για χτύπημα. Θα πρέπει δηλαδή και ο «έσω άνθρωπος» να συγκαταβεί ταπεινά στην προσβολή που του έγινε και να πονέσει μαζί με τον εξωτερικό άνθρωπο, προσφέροντας και παραδίδοντας κατά κάποιο τρόπο και το δικό του σώμα στην προσβολή.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Β</b></span>λέπετε λοιπόν τώρα, πόσο απέχουν αυτοί που προαναφέρατε από την χριστιανική τελειότητα. Το θερό Ευαγγέλιο μας διδάσκει να διατηρούμε την υπομονή και όχι μόνο να μην αντιδρούμε εξωτερικά, αλλά και να παραμένουμε μέσα μας ειρηνικοί. Να μένουμε δηλαδή «αναλλοίωτοι» την ώρα της αντιδικίας και της σύγκρουσης.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Δ</b></span>εν αρκεί βέβαια το να μείνουμε, κατά την ώρα της προσβολής, μόνο εμείς ατάραχοι και ειρηνικοί. Οφείλουμε επιπλέον, με την πραότητα και τον υποχωρητικό τρόπο μας, να βοηθήσουμε και τους άλλους, -οι οποίοι ευθύνονται για την αναταραχή που προηγήθηκε, καθώς ξέσπασαν πάνω μας το πάθος τους- να ξεπεράσουν το θυμό του και να ηρεμήσουν. Θα πρέπει κι εμείς να μην υποχωρήσουμε στην πρόκληση, αλλά και με τη δύναμη της πραότητας να καταστείλουμε παράλληλα και την έκρηξη του πάθους του άλλου. Έτσι θα αφερμόσουμε τον αποστολικό λόγο που λέει: <i>«Μην αφήσεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το αγαθό» (Ρωμ. 12, 21</i>).</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Δ</b></span>εν μπορούν όμως να συμπεριφερθούν έτσι εκείνοι που, όπως πραναφέραμε, μιλούν γλυκά και εκφράζονται ταπεινόσχημα και υποκριτικά. Γιατί μ' αυτό τον τρόπο, αντί να σβήσουν μέσα τους την πυρκαϊά του θυμού, τη συνδαυλίζουν. Ρίχνουν μάλιστα προσανάμματα, όχι μόνο στη φωτιά της δικής τους καρδιάς, αλλά και σ' εκείνη του αδελφού τυς. Ακόμα και αν πετύχαιναν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι να διατηρήσουν την πραότητα και την ειρήνη τους, και τότε πάλι δε θα είχαν το δίκιο με το μέρος τους. Κι αυτό γιατί αυτοί θέλησαν α αποκτήσουν τη δόξα της υπομονής, βάζοντας σε δοκιμασία την ψυχή του αδελφού τους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι παραμένουν ξένοι από εκείνη την αγάπη που εννοεί ο Απόστολος, όταν λέει: <i>«Η αγάπη δεν επιδιώκει το δικό της συμφέρον» (Α΄ Κορ. 13, 5)</i>, αλλά την ωφέλεια των άλλων. Γιατί ο άνθρωπος που έχει αυτή την αγάπη, δεν επιδιώκει να πλουτίσει επιβαρύνοντας τους άλλους ανθρώπους, ούτε επιθυμεί να κερδίσει οφέλη, αδιαφορώντας και εξουθενώνοντας τον αδελφό του.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;"><b>ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ</b></span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ </span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ</span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΤΑ ΟΚΤΩ ΒΑΣΙΚΑ ΠΑΘΗ</span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΤΟΜΟΣ Β΄</span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ</span></i></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">(σελ. 31 & σελ. 33-36)</span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-48399772724885377752011-07-31T05:43:00.000-07:002011-07-31T05:43:19.795-07:00Ή άρνηση του ιδίου θελήματοςΠολλοί είναι αυτοί που απαρνούνται τον βίο τούτο και τα πράγματα του βίου, ολίγοι δε όσοι απαρνούνται και τα θελήματά τους. Γι' αυτούς καλώς αποφαίνεται ο θείος λόγος λέγοντας «πολλοί είναι οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί».<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ (σελ.411)</span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-32135806945535871552011-07-31T05:00:00.000-07:002011-07-31T05:04:11.870-07:00Πώς υπέμεναν οι Μάρτυρες τα βασανιστήρια και πώς αντιμετώπιζαν το θάνατο<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Η</b></span> ανθρώπινη λογική αδυνατεί να αποδεχθεί γεγονότα, που έρχονται σε αντίθεση με τον ορθό λόγο. Έτσι είναι φυσικό, ο σημερινός άνθρωπος, που επιδιώκει την άνεση και τον εύκολο τρόπο ζωής και αποφέυγει τον κόπο, τον πόνο και τη θυσία, να δυσκολεύεται να πιστέψει όλα αυτά τα μαρτύρια, που είδαμε ότι αντιμετώπιζαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας.</div><div style="text-align: justify;">Και προβάλλουν δύο βασικα ερωτήματα:</div><ol><li style="text-align: justify;">Οι απλοί εκείνοι άνθρωποι σαν τον Κόνωνα τον κηπουρό, πού εύρισκαν τις σοφές απαντήσεις, που απήυθυναν στους δικαστές του;</li>
<li style="text-align: justify;">Πώς μπορούσαν να αντέξουν οι άνθρωποι εκείνοι τα φρικτά βασανιστήρια και μάλιστα με τόση ειρήνη ψυχής, ακόμα και με χαρά, τα οποία εμείς και μόνον όταν τα διαβάζουμε υποφέρουμε;<a name='more'></a></li>
</ol><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Τ</b></span>ην απάντηση στο πρώτο ερώτημα τη βρίσκουμε στα λόγια του Κυρίου μας: <i><b>«Όταν σας σύρουν στα δικαστήρια, μην αγωνιάτε για το τί θα πείτε ή πώς θα το πείτε. Ο Θεός θα σας φωτίσει εκείνη την ώρα τί να πείτε, γιατί δεν θα είστε σείς που θα μιλάτε, αλλά το Άγιο Πνεύμα που θα μιλάει από μέσα σας» (Ματθ. 10,19)</b></i>. Αυτό συνέβαινε και με τους ολιγογράμματους αλλά φωτισμένους από το Άγιο Πνεύμα Αποστόλους και όλους τους Ομολογητές και Μάρτυρες της πίστεως, όταν τους καλούσαν σε απολογία στα δικαστήρια.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Σ</b></span>το δέυτερο ερώτημα ο πλέον κατάλληλος να μας απαντήσει είναι ο ιστορικός Ευσέβιος<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[1]</span>, ο οποίος έζησε κατά την περίοδο των τελευταίων 48 χρόνων των διωγμών και περιέγραψε ως αυτόπτης μάρτυρας τα μαρτύρια των χριστιανών και πώς τα αντιμετώπιζαν οι Μάρτυρες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Α</b></span>νθρωπίνως είναι αδύνατον να εξηγηθεί, πώς ευρισκαν τη δύναμη αθώα πρόσωπα, άνθρωποι ακόμα και ασθενικοί ή υπερήλικες ή νεαρά παιδιά όχι μόνον να αντέχουν τα βασανιστήρια αλλά και να αντιμετωπίζουν τον θάνατο με τον τρόπο με τον οποίον τον αντιμετώπιζαν. Το φαινόμενο παραμένει «υπεράνω πάσης εξηγήσεως»<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[2]</span>. Μόνον με τη δύναμη της πίστεως μπορεί να εξηγηθεί.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ο</b></span>ι Μάρτυρες μπροστά στους βασανιστές τους συμπεριφέρονται με τόση ψυχραιμία και ηρεμία, ώστε να σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι δεν γνωρίζουν πως αυτοί είναι οι μέλλοντες να υποστούν το μαρτύριο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ό</b></span>ταν ρίχνονται στο αμφιθέατρο, για να κατασπαραχθούν από τα πεινασμένα άγρια θηρία, προχωρούν προς αυτά με προθυμία. Και όταν εκείνα αδρανούν οι Μάρτυρες τα ερεθίζουν να αρχίσουν το έργο τους. Μπροστά στη φωτιά δεν περιμένουν οι Μάρτυρες να τους ρίξουν οι δήμιοι, αλλά οι ίδιοι, με γαλήνιο πρόσωπο, προχωρούν προς τις αναμμένες φλόγες. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ε</b></span>πίσης καταπληκτική είναι η απάθεια με την οποία αντιμετώπιζαν τα θανατικά όργανα και η ψυχραιμία με την οποία δέχονταν τα μαρτύρια, όχι μόνον χωρίς βογγητά και κραυγές πόνου, αλλά με ευχαριστίες και δοξολογίες στον Θεό. Το πρόσωπό τους έλαμπε από αγαλλίαση, σαν να μην ήταν αυτοί βασανιζόμενοι Μάρτυρες, αλλά νικηφόροι αθλητές, που έχαιραν για τη νίκη τους, «σκιρτώντες και υπεραγαλλόμενοι».<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[3]</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Π</b></span>οια άλλη δύναμη, εκτός από την <b>πανίσχυρη δύναμη της πίστεως</b>, ήταν δυνατόν να καταστήσει τους μάρτυρες ικανούς, να υφίστανται με τέτοιον τρόπο τα βασανιστήρια; Φαίνονταν ότι κατά τις σκληρές εκείνες ώρες των βασάνων τους δεν αισθάνονταν καν αίσθημα πόνου.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[4]</span> Έδιναν την εντύπωση ότι είχαν αποδημήσει από το σώμα και ότι πλέον ήσαν άγγελοι.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[5]</span> Πράγματι, <b>όσα υπέφερε το σώμα των Μαρτύρων ΄σαν ξένα γι' αυτούς, διότι η ψυχή τους βρισκόταν πλέον στον ουρανό</b>.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[6]</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Β</b></span>εβαίως οι Μάρτυρες προτού υποβληθούν στα βασανιστήρια γνώριζαν καλά ότι χρειάζονταν θάρρος και μεγάλη αντοχή, για να υπομείνουν όσα θα συνέβαιναν. Άλλωστε είναι ιδεί τα βασανιστήρια άλλων χριστιανών.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[7]</span> Από τους πνευματικούς τους πατέρες και διδασκάλους είχαν ακούσει ότι μπροστά στα φοβερά βασανιστήρια υπήρχε ο κίνδυνος να αισθανθούν, προς στιγμήν, λιποψυχία αλλά να μην δειλιάσουν. Για να ενισχύσει η Εκκλησία αποτελεσματικά τους Μάρτυρες στους σκληρούς αγώνες τους, προσπαθούσε με κάθε τρόπο και μέσα στα δεσμωτήρια να μεταφέρει τα άια και ζωοποιά Μυστήρια και να τους κοινωνεί με το Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου «εις πίστην ακαταίσχυντον», «εις αγιασμόν και ρώμην, εις εφόδιον ζωής αιωνίου και αρραβώνα της μελλούσης ζωής και σωτηρίας».<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[8]</span> Είναι συγκινητική η προσπάθεια του νεαρού Ταρσίζου (+257) <span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[9]</span> να μεταφέρει τη θεία Ευχαριστία στους φυλακισμένους ετοιμοθάνατους Μάρτυρες. Βαδίζοντας προς τη φυλακή λιθοβολήθηκε από τους ειδωλολάτρες και προστέθηκε στη χορεία των Μαρτύρων. Τη λαχτάρα που είχαν οι Μάρτυρες να μεταλάβουν τα άχραντα Μυστήρια φανερώνει και η πράξη τους ιερέα της Εκκλησίας της Αντιοχείας Λουκιανού.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[10]</span> Επειδή ήταν αδύνατο ο Επίσκοπος να βρεί τρόπο να κοινωνήσει στη φυλακή, ο έγκλειστος επίσης ιερέας Λουκιανός τέλεσε το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, χρησιμοποιώντας το στήθος του ώς Αγία Τράπεζα. έτσι μπόρεσαν να κοινωνήσουν όλοι οι φυλακισμένοι, οι οποίοι στη συνέχεια έλαβαν τα στεφάνια του Μαρτυρίου.</div><div style="text-align: justify;"><b><br />
</b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Μ</span>ε το ακαταμάχητο εφόδιο των Αχράντων Μυστηρίων οι Μάρτυρες αναδεικνύονταν νικητέ</b>ς. Ο Αγωνοθέτης Κύριος, που έφεραν μέσα τους, τους παρείχε πολλά δείγματα της αγάπης Του. <b>Τους ενίσχυε με ουράνια φωνή. Με Αγγέλους Του θεράπευε τα τραύματά τους. Έσβηνε τη φωτιά στην οποία τους είχαν ρίξει. Και με ποικίλους άλλους τρόπους τους βεβαίωνε ότι είναι κοντά τους</b>. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Σ</b></span>ε πολλές περιπτώσεις <b>ο Κύριος ενίσχυε τους Μάρτυρες, με όράματα, όπως τον Πρωτομάρτυρα Στέφανον</b>.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[11]</span> Αυτά τα θεία οράματα αποτελούσαν τον αντικατοπτρισμόν του Αγίου Πνεύματος, την ζώσαν μετά του Θεού επικοινωνία, την οποίαν αισθάνονταν τόσο βεβαία, ώστε να δίνει σ' αυτούς τη θαυμαστή εκείνη σταθερότητα και τη δύναμη να αντιμετωπίζουν θαρραλέα και τις σατανικές ακόμη εφευρέσεις των διωκτών τους.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[12]</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ο</b></span>ι άγιοι Μάρτυρες,<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[13]</span> γνώριζαν ότι χωρίς τη δύναμη του Θεού δεν θα μπορούσαν τίποτε να επιτύχουν. Γι' αυτό δεν έπαυαν, μαζί με τις ευχαριστίες τους, να<b> ζητούν και τη βοήθεια του Κυρίου στον τραχύ αγώνα τους, ώστε να μείνουν πιστοί μέχρι θανάτου</b> και να αξιωθούν της ουρανίου βασιλείας Του. Κατά την ώρα αυτή δεν προσεύχονταν με αγωνία, αλλά με αισιοδοξία και χαρά. Ήταν βέβαιοι για την τελική νίκη της αληθινής πίστεως. Και αυτή η προσευχή τους ήταν συνεχής και αδιάλειπτη, μέχρι τη στιγμή που παρέδιδαν το πνεύμα τους στα χέρια του Κυρίου, όπως και ο Άγιος Πρωτομάρτυς Στέφανος, του οποίου τα τελευταία λόγια ήταν <i>«Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου»</i>.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[14]</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Κ</b></span>άτι ακόμα (που διαφοροποιεί τους Μάρτυρες της πίστεως από τους οπαδούς οποιασδήποτε ιδεολογίας, που θυσιάστηκαν για τις ιδέες τους) που συγκλόνιζε τους διώκτες των χριστιανών ήταν οι προσευχές τους γι' αυτούς, να τους συγχωρήσει ο Θεός για τα εγκλήματά τους.<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[15]</span> Ακολουθούσαν και στο σημείο αυτό τον Πρωτομάρτυρα Στέφανον, που πρόλαβε ενώ τον λιθοβολούσαν, να ολοκληρώσει την προσευχή του κράζοντας με φωνή μεγάλη: «Κύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτία ταύτην, και τόυτο ειπών εκοιμήθη».<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[16]</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ό</b></span>λα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα και πολλοί από τους ειδωλολάτρες, που παρακολουθούσαν σε δημόσιους χώρους τα μαρτύρια των χριστιανών, αλλά ακόμη και οι δήμιοι να αναφωνούν: «Μέγας ο Θεός των χριστιανών». Πίστευαν στον Χριστό και ζητουσαν να κατηχηθούν και βαπτισθούν. Υπήρχαν και κάποιοι εκείνη την ώρα που ομολογούσαν την πίστη τους στον Χριστό, ως τον μόνον αληθινόν Θεόν, συλλαμβάνονταν και συνόδευαν στο μαρτύριο τους άλλους. Έτσι λάβαιναν το Άγιο Βάπτισμα του αίματος, το οποίο η Εκκλησία αναγνώριζε όπως και το κανονικό, στο Βαπτιστήριο και μάλιστα του προσέδιδε ακόμη μεγαλύτερη αξία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Κ</b></span>ατόπιν αυτών η Εκκλησία, αντί να σμιρύνεται με τη θανάτωση εκατομμυρίων μελών της, παρουσίαζε καταπληκτική εξάπλωση σε όλες τις χώρες του γνωστού τότε κόσμου. Άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης, ακόμα και από τα περιβάλλοντα των ρωμαίων αυτοκρατόρων, γίνονταν χριστιανοί.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Έ</b></span>τσι, οι όποιοι καλόπιστοι σημερινοί «λογικοι» προβληματισμοί για το μεγαλειώδες <i>«περικείμενον ημίν νέφος Μαρτύρων»</i><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[17]</span> της Εκκλησίας μάς, καταλήγουν σίγουρα στη νικητήρια διαπίστωση:<b> «Τίς Θεός μέγας ώς ο Θεός ημών!»</b>.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>1. Ο Ευσέβιος γεννήθηκε το 265 δτην Καισάρεια της Παλαιστίνης και απέθανε το 339 ή 340. Κατά τον μεγάλο διωγμό, που άρχισε επι Διοκλητιανού και συνεχίσθηκε μέχρι το 311, περιέγραψε άγριες σκηνές μαρτυρίου, όχι μόνον στην Παλαιστίνη, αλλά και στη Φοινίκη και την Αίγυπτο, Την 15 Νοεμβρίου 307 φυλακίστηκε με άλλους χριστινούς στην Καισάρεια. Διασώθηκε από τον διωγμό και το 313 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καισάρειας. Έγραψε την πρώτη συστηματική Εκκλησιαστική Ιστορία σε 10 βιβλία από της εποχής του Ιησού Χριστού μέχρι τον θάνατο του Μαξιμίνου (313). Μεταξύ των πολλών άλλων έργων του συγκαταλέγονται ακόμη και τα βιβλία του: «Αρχαίων Μαρτύρων Συναγωγή» (Πράξεις Μαρτύρων προ του διοκλητιανείου διωγμού) και «Περί των εν Παλαιστίνη μαρτυρησάντων», το οποίο γράφτηκε το 313. (Θ.Η.Ε. Τομ. 5ος σελ. 1081).</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>2. Ευσεβ. Ιστ. V 1, 16.</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>3. Ευσεβ. Ιστ. Ευσεβ. Μάρτ. Παλ. VΙ 26. Σημ. Οι πλείστες παραπομπές στα έργα του Ευσεβίου προέρχονται από εξαίρετη επιστημονική εργασία του τ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερώνυμου (Α΄) Κοτσώνη, «Το ενθουσιαστικόν στοιχείον εις την Εκκλησίαν των Μαρτύρων», από την οποία αντλήσαμε πολύτιμα στοιχεία για τη σύνταξη αυτού του κεφαλαίου.</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>4. Ευσεβ. Ιστ. V, 1, 55 «Μηδέ αίσθησιν έτι των συμβαινόντων έχουσα δια την ελπίδα και εποχήν των πεπιστευμένων και ομιλίαν προς τον Χριστόν».</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>5. Ευσεβ. Παλ. Μαερτ. ΧΙ, 12 «Άσαρκος δ' ώσπερ και ασώματος ουδ' επαϊεν δοκών αλγηδόνων»</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>.</i><i>6. Ευσεβ. Εκκλ. Ιστ. V, 1</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>7. Οπ. ανωτ. V!!!, 8-10</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>8. Ευχαί Θ. Μεταλήψεως</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>9. Θ.Η.Ε. Τομ. 11ος σελ. 687</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>10. Συναξάριον του Αγ. Ιερομάρτυρος Λουκιανού Πρεσβυτέρου της εν Αντιοχεία Εκκλησίας, 15ης Οκτωβρίου.</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>11. «Ατενίσας εις τον ουρανόν (ο Στέφανος) είδε δόξαν Θεού, και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού, και είπεν, ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών εστώτα του Θεού». (Πραξ. ξ΄ 55-56).</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>12. Ιερων. Αρχ. σελ. 56-57</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>13. Οπ. αν. σελ. 55</i><i>14. Πραξ. 7, 59</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>15. Ευσεβ. ΙΣτ. V, 2. Οι μάρτυρες «κατηγόρουν ουδενός, έλυον με άπαντας, εδέσμευον δι' ουδένα και υπέρ των τα δεινά διατιθέντων ηύχοντο καθάπερ Στέφανος ο τέλειος μάρτυς».</i> </span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><i>16. Πραξ. 7, 60.</i> </span></blockquote><blockquote><i><span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">17. Εβρ. 12, 1.</span></i></blockquote><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;"><i>ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΤΡΑΜΠΑ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΙΔΙΑΣ</i></span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;"><i>ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ.</i></span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;"><i>ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»</i></span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;"><i>σελ. 187-184.</i></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-4845514993869887612011-07-30T08:09:00.000-07:002011-07-30T14:20:02.680-07:00Ο όσιος Ανδρέας ο δια τον Χριστόν σαλός ερμηνεύει και θεολογεί - μέρος πρώτο<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ο</b></span> Επιφάνιος πήρε μαζί του τον μακάριο Ανδρέα και πήγαν στον ναό του αγίου μεγαλομάρτυρος Αγαθονίκου. Αφού κάθησαν για ησυχία κοντά στη «φιάλη» ρώτησε ο νέος:<br />
<blockquote>- <span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Π</b></span>ες μου, ποιο είναι το πρώτο δημιούργημα του Θεού; Θέλω πολύ να σε ακούω. Μοιάζεις με πηγή που τρέχει μέλι και γάλα.</blockquote><blockquote>- <b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Ο</span></b> Θεός, απάντησε ο όσιος υπήρχε ανέκαθεν και υπάρχει και θα υπάρχη με τον άναρχο Υιο και Λόγο και ζωοποιό Πνεύμα Του. Κανένα από τα δημιουργήματα δεν υπήρχε. Μόνο μία ενδοτριαδική σιγή και γαλήνη βασίλευε. Επειδή όμως ο Θεός δεν ήθελε να περιορίση το αγαθό μέσα στον εαυτό Του, σκέφθηκε να δημιουργήση τον κόσμο και να τον ευεργετήση, ξεχύνοντας επάνω του την άπειρη αγαθότητά Του. Είπε λοιπόν: «Ας δημιουργηθούν οι αιώνες», και με τον λόγο δημιουργήθηκαν οι αιώνες αμέσως. Ο Λόγος είναι ο μονογενής Υιός, ο οποίος γεννήθηκε προαιωνίως από τον Πατέρα, χωρίς να αλλοιωθεί η θεία φύσις. Ο ίδιος έγινε το θεμέλιο, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν οι απέραντοι αιώνες, και ο ίδιος τους τελειοποίησε. Είναι λοιπόν το θεμέλιο της δημιουργίας, αλλά ταυτοχρόνως δεν παύει να είναι ως Θεός Λόγος, ενωμένος με τον ΠΑτέρα. Ο Ίδιος αλλωστε, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έγινε για χάρι μας άνθρωπος από την παρθένο Μαρία.<br />
<a name='more'></a></blockquote><blockquote>- <b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Ε</span></b>ξήγησέ μου βαθύτερα, είπε ο Επιφάνιος, ποια είναι η υπόστασις των αιώνων;</blockquote><blockquote>- <span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ε</b></span>ίναι η ατελείωτη προέκτασίς τους, δηλαδή η αδιάκοπη διαδοχή των καιρών και η απεραντοσύνη των χρόνων. Η ουσία τους είναι ένα πολύμορφο και θαυμαστό πνεύμα, το οποίο ορίζεται σε όλη την έκτασί του από επτά σημάδια (δηλαδή χωρίζεται σε οκτώ χρονικές περιόδους). </blockquote><blockquote><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Α</span></b>πό τους αιώνες έλαβαν νου οι άνθρωποι και οι άγγελοι. Και στους μεν αιώνες ο Κύριος έδωσε το ξεκίνημα για αδιάκοπη πορεία, ενώ σ' εμάς και στους αγγέλους χάρισε τη ζωή. Έτσι λοιπόν οι αιώνες μας παρακινούν με την αδιάκοπη πορεία τους να πορευόμαστε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο.</blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Η</b></span> πορεία τους αυτή αρχή έχει, τέλος όμως ποτέ. Πήρε ο Αδάμ από την αρχή αυόν τον δρόμο των αιώνων, αλλά μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον έβδομο αιώνα. Δεν μπόρεσε εξ αι΄τιας μας, γιατί σαν απόγονοί του με το ίδιο αίμα, είμαστε το ίδιο με εκείνον και η πορεία μας είναι κοινή. Μεχρι σήμερα δηλαδή δεν συμπληρώθηκαν οι επτά αιώνες αυτού του κόσμου, τους οποίους εμείς μετράμε με χρόνια. Όταν συμπληρωθούν, θα σηκώση ο Υψιστος φοβερό άνεμο σε όλη την οικουμένη. Τότε θα συναρμολογηθούν τα οστά τωνη ανθρώπων και θα κολλήσουν αρμονικά το ένα με το άλλο. Επάνω τους θ' απλωθούν τα νεύρα και ύστερα οι σάρκες, και κάθε ψυχή αποδεσμευμένη πια από το φθαρτό σώμα της θα το παραλάβη άφθαρτο.</blockquote><blockquote><b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Τ</span></b>ότε θα σαλπίσει ένας άγγελος με φοβερό και τρομερό σάλπισμα, και δονηθή η οικουμένη. Τα μνημεία θ' ανοίξουν, οι νεκροί θα αναστηθούν εν ριπή οφθαλμού και θα κατέβη ο Κριτής, ο οποίος θα πληρώση τον καθένα ανάλογα με τα έργα του. Τότε λοιπόν θ' αρχίση ο όγδοος αιώνας, καθώς λέγει ο Σολομών: «Δος μερίδα τοις επτά, και γε τοις οκτώ» (Εκκλ. ια΄ 2). Αυτός ο αιώνας δεν θα έχη τέλος. Τους δικαίους θα τους οδηγήση σε ασύγκριτη ευφροσύνη και ανάπαυσι αιώνια, ενώ τους αμαρτωλούς σε διαρκή τιμωρία. Οι άνθρωποι μετά την ανάστασι των νεκρών θα γίνουν άφθαρτοι και αθάνατοι, ο παράδεισος παντοτινός, η κόλασις ατελείωτη και ο αίωνας εκείνος απέραντος. Ο λέξις άλλωστε «αιών» σημαίνει κατα κυριολεξίαν αυτό που επεκτείνεται διαρκώς προς το αχανές και το άπειρο, χωρίς να έχη κάποια άκρη ή τέλος.</blockquote><blockquote>- <b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Α</span></b>φού οι αιώνες, ρώτησε ο Επιφάνιος, είναι το πρώτο δημιούργημα του Θεού, ποιο είναι το δεύτερο;</blockquote><blockquote> - <b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Τ</span></b>ο δεύτερο είναι... <span class="Apple-style-span" style="color: #6fa8dc; font-size: x-small;"><i>(συνεχίζεται στο δεύτερο μέρος) </i></span></blockquote><br />
<div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια τον Χριστόν σαλός</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small;">Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής - Έκδοσις εικοστή πρώτη </span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-48203057917542615212011-07-30T05:42:00.000-07:002011-07-30T05:42:57.801-07:00Αγίου Δωρόθεου - Ρητά<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ε</b></span>ίναι συμφέρον μας σε κάθε περίπτωση να ικανοποιούμε ελάχιστα από τις ανάγκες μας. Γιατί δεν είναι συμφέρον ν' αναπαυόμαστε με πληρότητα σε όλα.<br />
<br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;">Ό</span></b>ποιος δεν έχει δικό του θέλημα, κάνει πάντοτε το δικό του. Γιατί εφόσον δεν έχει δικό του, ο,τι και αν γίνει τον αναπαύει. Και έτσι είναι σαν να κάνει πάντα το δικό του. Επειδή δεν θέλει να γίνονται τα πράγματα όπως αυτός θέλει, αλλά τα αποδέχεται όπως γίνονται.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Ε</b></span>ίναι αδύνατον να οργιστεί κανείς εναντίον του πλησίον αν πρώτα δεν υπερηφανευτεί εσωτερικά απέναντί του και αν δεν τον περιφρονήσει και αν δεν θεωρήσει τον εαυτό του καλύτερον απ' αυτόν.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: large;"><b>Α</b></span>πόδειξη πως ενεργεί κανείς με τη θέλησή του το πάθος είναι αν ταράζεται όταν τον ελέγχουν ή τον διορθώνουν. Όταν όμως δέχεται τον έλεγχο χωρίς να ταραχτεί, δηλαδή τον έλεγχο που του προτείνουν, είναι απόδειξη ότι, και αν αμαρτάνει, αμαρτάνει από άγνοια και αδυναμία.<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: x-small;">Αβά Δωρόθεου</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: x-small;">Έργα Ασκητικά </span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: x-small;">Διάφορα σύντομα ρητά (σελ. 431)</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-size: x-small;">Εκδόσεις Ετοιμασία</span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-30422778589268363952011-07-29T12:07:00.000-07:002011-07-29T12:08:34.710-07:00Κανείς δεν πρέπει να αγγίζη ούτε το σώμα του χωρίς ανάγκηΠρόσεχε να μην πλησιάζης τα χέρια ή τα πόδια σου κοντά στα σώματα άλλων και μάλιστα νέων, και περισσότερο πρόσεχε να μην τα απλώνης χωρίς ανάγκη, ούτε πάνω στα μέλη του σώματός σου, ούτε καν για να ξυσθής, καθώ; και αυτό το διδάσκουν και ο αββάς Ισαάκ και οι θείοι Πατέρες επακριβώς. Γιατί και από αυτά τα οποία φαίνονται ασήμαντα η αφή, ή για να πούμε την αλήθεια ο πονηρός, συνηθίζει να ερεθίζη προς την αμαρτία και να εγείρη στο νου αμέσως άπρεπες εικόνες επιθυμίας, για να μολύνη το κάλλος της σωφροσύνης των λογισμών. Γι' αυτό και ο Ιωάννης της Κλίμακος είπε: «Μπορεί να μολυνθή το σώμα με μια απλή επαφή, διότι δεν υπάρχει καμμία αίσθησι πιο επικίνδυνη από την αφή. Να θυμάσαι αυτόν που τύλιξε το χέρι με το κάλυμμα της κεφαλής και να ακινητοποιής το χέρι σου, ώστε να μην εγγίζει οποιοδήποτε μέλος του ιδικού σου είτε ξένου σώματος (Κλίμαξ λόγ. ΙΕ΄ §47,48)<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[29]</span>. Γι' αυτό και όταν ασχολήσαι με τις φυσικές ανάγκες του σώματός σου, σεβάσου τον άγγελο που σε φυλάει, όπως και αυτό που λέει ο άγιος Ισαάκ (Λόγ. κς΄ σελ. 167). και αλλού ο ίδιος λέει «Παρθένος δεν είναι αυτός που φυλάει το σώμα του αμόλυντο από την συνουσία, αλλά αυτός που ντρέπεται τον εαυτό του όταν είναι κατ' ιδίαν» (λόγ. να΄)<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">[30]</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">29: Εδώ ο Άγιος λέει για εκείνον τον όσιο, ο οποίος, όταν ήλθε στην ανάγκη για να πιάση την μητέρα του από το χέρι για την περάση από το ποτάμι, επειδή ήταν γριά, δεν τόλμησε να την πιάση με γυμνά τα χέρια του, αλλά τα τύλιξε στο φακιόλι ή σε κάποιο άλλο κουρέλι και έτσι αφού την έπιασε, την πέρασε απέναντι.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">29:f Ακόμα και εκείνος ο εξωτερικός Πυθαγόρας, δίδασκε ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε κάποιος άλλος θεατής της ανθρώπινης κακίας, ούτε στον ουρανό ούτε στη γη, ωστόσο ο άνθρωπος θα έπρεπε να σέβεται και να αιχύνεται τον εαυτό του. Γιατί πράττοντας το κακό, υβρίζει και ατιμάζει τον εαυτό του. Αλλά και οι Αθηναίοι για αυτό αφιέρωσαν ναό στην αιδώ, για να είναι η αιδώς αντί του Θεού στην ορθή συνείδησι. Και αν αυτοί οι εθνικοί δίδασκαν αυτά και ένοιωθαν τόση ντροπή προς τον εαυτό του όταν βρίσκονταν κατ' ιδίαν, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς οι χριστιανοί να ντρεπώμαστε τον εαυτό μας όταν βρισκώμαστε, είτε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, είστε σε κάποια ερημική μοναξιά, είτε στο σκοτάδι της νύχτας; Γιατί την αιδώ και την συστολή και την ευλάβεια την οποία έχουμε όταν βρισκώμαστε μέσα σε κάποιο θείο ναό, την ίδια πρέπει να έχουμε και προς τον εαυτό μας, ο οποίος είναι ναός του Θεού και της χάριτος του Αγίου Πνέυματος, το οποίο έχετε από το Θεό (Α΄ Κορ. 6,19). Μάλλον το σώμα μας είναι πολύ τιμιώτερο και σεμνότερο από το ναό, όπως λέει ο Χρυσόστομος. Γιατί εμείς είμαστε έμψυχοι και λογικοί, ενώ ο ναός άψυχος και άλογος, και διότι ο Θεός πέθανε υπέρ ημών και όχι υπέρ των ναών. (Ομιλ. ιδ΄ εις την προς Εφεσ. και ομιλ. κ΄ εις την προς Β΄ προς Κοριν.). Επομένως περισσότερη αισχύνη και συστολή πρέπει να έχουμε προς τον εαυτό μας και το σώμα μας, παρά προς τον ναό. Και γι' αυτό, όποιος πρόκειται να τολμήση να φθείρη τον άγιο ναό του σώματός του με κάποια αισχρή πράξι, είναι στ' αλήθεια περισσότερο παράνομος και από εκείνους που πρόκειται να κατεδαφίσουν τους πιο περίφημους ναούς.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">Και αν οι εξωτερικοί σοφοί, θέλοντας να κάνουν τους ανθρώπους να απέχουν από τις αισχρές πράξεις όταν είναι κατ' ιδίαν, τους δίδασκαν να φαντάζωνται ότι έχουν παρόντα ως θεατή κάποιον σοβαρό και σεβάσμιο άνθρωπο, έτσι ο Σένεκας τον δικό του Λούκιλλο, να έχη πάντα μπροστά στα μάτια του τον Κηνσωρίνο ή τον Λαίλιο, τους οποίους εκείνος θεωρούσε προσωποίησι της ευθύτητας και της δικαιοσύνης, έτσι και ο ρήτορας Κηδιάδης έκανε τη βουλή των Αθηναίων να τηρήση δικαιοσύνη στην απόφασι που έαψαν για τη διαίρεσι της γης του Σαμίων, διδάσκοντάς τους να φαντασθούν ότι παρίστανται μπροστά τους οι επτά βασιλείς της Ελλάδος και βλέπουν και ακούνε την απόφασί τους. Αν, λέω, μόνο η φανταστική παρουσία θηντών ανθρώπων μπορή να εμποδίση τον άνθρωπο από τα κακά, όταν βρίσκεται κατ' ιδίαν, πόσο περισσότερο μπορεί να τον εμποδίση από κάθε κακία η αληθινή και άφευκτη παρουσία του πανταχού παρόντος και αθάνατου Θεού; ο οποίος, όχι μόνο βλέπει τις εξωτερικές πράξεις του ανθρώπου, αλλά και τους εσωτερικούς διαλογισμούς της καρδιάς του και τις καταγράφει για να τον τιμωρήση στον καιρό της κρίσως;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;">Πολύ ανόητοι είναι λοιπόν εκείνοι, οι οποίοι βρίσκωντα κατ' ιδίαν σε σκοτεινά και απόκρυφα μέρη, ή δεν ντρέπονται τον εαυτό τους ή δεν θυμούνται την παρουσία του Θεού, αλλά λένε «Εγώ βρίσκομαι στο σκοτάδι και ποιος με βλέπει;». Γι' αυτό ο Θεός τους κατηγορεί αυτούς ως ανόητους, λέγοντας άλλοτε μέσω Ιερεμία: «Λέει ο Κύριος: Μπορεί να κρυφθή κανείς και να μην τον βλέπω; Δεν είμαι Εγώ Εκείνος που με την άπειρη σοφία του και την πανταχού παρουσία του γεμίζει τον ουρανό και την γη;» (Ιερ. 23,24), και άλλοτε μέσω του Σειράχ: «Ο άνθρωπος που παραβαίνει την πίστι την συζυγική λέει στον εαυτό του ποιος με βλέπει; Σκοτάδι είναι γύρω μου και οι τοίχοι με κρύβουν, και δεν μπορεί να με δή κανείς, γιατί να φοβηθώ;... Και δεν ξέρει ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι μύριες φορές πιο λαμπεροί από τον ήλιο και βλέπουν όλες τις πράξεις και παρακολουθούν όλους τους δρόμους των ανθρώπων και παρατηρούν ακόμα και τα πιο απόκρυφα μέρη;» (Σοφ. Σειρ. 23, 18-19).</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: yellow;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small; font-style: italic;">ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ (σελ. 133-135)<br />
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ<br />
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />
ΑΠΟΔΟΣΙ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ<br />
ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-size: x-small; font-style: italic;">ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ</span>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-33709843791099021062011-07-29T04:59:00.000-07:002011-07-29T05:00:42.831-07:00Τα είδη της αμαρτίας - Άγιος Ισαάκ ο Συρος<div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Έ</span></b>να είδος αμαρτίας που γίνεται, είναι όταν ο αγωνιστής φροντίζει για την αρετή κα επιμένει στην εργασία της μέρα και νύχτα, αλλά δεν τα καταφέρνει και πέφτει σε κάποια αμαρτία. Μπορεί δηλ. από άγνοια, ή από διάφορες αιτίες, αντίθετες στο δρόμο της αρετής, ή από τα κύματα των παθών που ξεσηκώνονται στα μέλη του κάθε τόσο, ή από την πνευματική παράλυση που ενδέχεται να του συμβεί για να δοκιμασθεί η ελεύθερη θέλησή του, να γείρει λίγο η ζυγαριά στον αριστερό ζυγό, οπότε έλκεται από την αδυναμία της σάρκας σε κάποια αμαρτία, και λυπάται και ανησυχεί κα στενάζει με πόνο ψυχής για την ταλαιπωρία του αυτή. <br />
<br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Ά</b></span>λλο είδος αμαρτίας είναι, όταν ο άνθρωπος αποχαυνωθεί και αμελήσει την εργασία της αρετής, και εγκαταλείψει πέρα για πέρα το σωστό δρόμο της, και τρέχει σαν υπάκουος δούλος στην απόλαυση των αμαρτιών, και δείχνει ζήλο πως να εφεύρει καινούργιους τρόπους για την πλήρη απόλαυση της ηδονής. Κάνοντας αυτά, είναι έτοιμος, σαν τον αιχμάλωτο δούλο, να κάνει με ιδιαίτερη φροντίδα το θέλημα του εχθρού του, και να προσφέρει τα μέλη του σώματός του όπλα στις διαταγές του διαβόλου. Και δε θυμάται ο δύστυχος καθόλου τη μετάνοια, ούτε περνάει από το νου του να αφήσει τον καταστρεπτικό δρόμο του και να γυρίσει στην αρετή. <br />
</div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Τ</span></b>ο πρώτο είδος της αμαρτίας, που ανέφερα, είναι όταν ο άνθρωποςγλιστρήσει και πέσει, ενώ βαδίζει στο δρόμο της αρετής και τηςδικαιοσύνης. Αυτό εννοούν οι Πατέρες, όταν λένε ότι, στο δρόμο του Θεού, συναντάμε και πεσίματα, και εναντιώσεις από τον εχθρό, καικαταναγκασμούς και τα παρόμοια. Ενώ το δεύτερο είδος της αμαρτίας,που ανέφερα, είναι να πέσει η ψυχή, και να χαθεί και να εγκαταλείψειτελείως τον αγώνα. </div><div style="color: #f6b26b; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #f6b26b; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;">Αγιος Ισαάκ ο Σύρος - Ανθολόγιο</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Εκδόσεις «Όρθόδξος Κυψέλη»</span></i> </div><div style="color: #f6b26b; text-align: right;"> <i><span style="font-size: x-small;"> Σπαρτάκου 6, Συκιές</span></i></div><div style="text-align: justify;"></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-5279186354169718862011-06-27T12:05:00.000-07:002011-06-27T12:05:37.077-07:00Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας & Ακαρνανίας - Όχι στην κάρτα του πολίτη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Ofe3zKGi1s0/TgjG1cXwHLI/AAAAAAAADxo/WeITLBiWgLE/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259F+-+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2597.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-Ofe3zKGi1s0/TgjG1cXwHLI/AAAAAAAADxo/WeITLBiWgLE/s640/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259F+-+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A5+%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2597.JPG" width="322" /></a></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-82912301497618668252011-05-26T07:20:00.000-07:002011-05-26T07:22:41.523-07:00Νοσταλγία Παραδείσου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-MVm_R1T8anY/Td5cMCj6IMI/AAAAAAAAAUw/Jou5_TcJWk0/s1600/Agion_Oros.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://4.bp.blogspot.com/-MVm_R1T8anY/Td5cMCj6IMI/AAAAAAAAAUw/Jou5_TcJWk0/s320/Agion_Oros.jpg" width="320" /></a></div><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"> </span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"> </span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"> </span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"><span style="font-size: small;"> </span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"><span style="font-size: small;"> </span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"><span style="font-size: small;"> </span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"><span style="font-size: small;"> </span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="messageBody"><span style="font-size: small;">Η Ελληνική σημαία κυματίζει στο καραβάκι που μας μεταφέρει. <br style="font-weight: normal;" /><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">Στο βάθος η Ι.Μ. Γρηγορίου μας αποχαιρετά, σαν τη φιλέυσπλαχνη μητέρα που στέκεται στην άκρη της αυλόπορτας, αποχαιρετά τα παιδιά της, που απομακρύνονται, με το άρωμα της ελπίδας που αναβλύζει από μία νοητή υπόσχεση, πως σύντομα θα επιστρέψουν κοντά της. </span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">Πιο βαθιά ο ψηλός Άθω</span><span class="text_exposed_show" style="font-weight: normal;">νας, σαν στοργικός πατέρας, μας δίνει την ευχή του στον προορισμό μας.<br />
Επιστρέφουμε πίσω ή μήπως φέυγουμε;<br />
<br />
Αφήνω την καρδιά μου εδώ, να γίνει σπόρος. Να φυτρώσει δέντρο, εδώ σ' αυτόν τον άγιο τόπο. Και από τον γλυκό καρπό του, να διώξω την πικρία της αμαρτίας.<br />
Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ είναι το παρελθόν μου. Εδώ το παρόν και το μέλλον μου. Εδώ ο παράδεισός μου.</span></span></span></h6>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-37462387082679950042011-05-05T14:35:00.000-07:002011-05-05T14:35:24.808-07:00ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-HUjbS78D8jE/TcLo9niO7kI/AAAAAAAADkU/0l3nxuL8vuc/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-HUjbS78D8jE/TcLo9niO7kI/AAAAAAAADkU/0l3nxuL8vuc/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.JPG" width="228" /></a></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-39951300690307895622011-01-04T06:19:00.000-08:002011-01-04T06:21:06.439-08:00Γεροντικό - Εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ<div style="text-align: justify;">tTόν καιρό πού οἱ Λογγοβάρδοι λυμαίνονταν τίς ἐπαρχίες τῆς Βορείου Ἰταλίας, ἔπιασαν αἰχμάλωτο ἕνα Διάκονο κι εἶχαν ἀποφασίσει νά τόν βασανίσουν. </div><div style="text-align: justify;"><br />
Ὁ Σάγκτουλος, ἕνας Χριστιανός Λογγοβάρδος, πού οἱ συμπατριῶται του τόν σέβονταν σάν ἅγιο, γιά τήν πολλή εὐλάβεια καί τή μεγάλη ἀρετή του, ἔκανε πολλά διαβήματα στούς ἀρχηγούς, γιά νά σώση τή ζωή τοῦ αἰχμαλώτου. Μά δέν κατώρθωσε τίποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπό τή χάρη νά μείνη αὐτός φρουρός κοντά στόν μελλοθάνατο, τήν τελευταία νύκτα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Μεῖνε, τόν προειδοποίησε ὁ Ἀρχηγός, ἀλλ᾽ ἄν ξεφύγη, νά ξέρης πώς θά βασανιστῆς ἐσύ στή θέσι του.<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
Ὁ Σάγκτουλος συμφώνησε κι ἔτσι κάθησε φρουρός. Τά μεσάνυχτα ὅμως, ὅταν ὅλο τό στρατόπεδο ἦταν βυθισμένο στόν ὕπνο, ξύπνησε τόν Διάκονο καί τοῦ εἶπε νά σηκωθῆ νά φύγη, ὅσο μποροῦσε πιό γρήγορα. Τοῦ εἶχε ἕτοιμο κι ἕνα γοργό ἄλογο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
- Ἀδύνατον, ἀδελφέ μου, ἔλεγε ὁ μελλοθάνατος.</div><div style="text-align: justify;">Ἄν ἐγώ γλιτώσω, ἐσύ εἶναι ἀδύνατο νά γλιτώσης ἀπό τά χέρια τους. Πῶς λοιπόν νά γίνω αἰτία νά πεθάνης μ᾽ ἕνα τόσο σκληρό θάνατο;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Μή σέ μέλει γιά μένα, ἔλεγε ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὁ Σάγκτουλος. Ὁ Θεός θά μέ σκεπάση. Ἔτσι τόν ἔπεισε νά φύγη.</div><div style="text-align: justify;">Τήν ἄλλη ἡμέρα, οἱ Λογγοβάρδοι ζήτησαν τόν αἰχμάλωτο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
- Ἔφυγε, τούς εἶπε μέ ἀπάθεια ὁ φρουρός του.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Κι ἐσύ θά ξέρης βέβαια πολύ καλά τόν τρόπο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Ναί, ἀποκρίθηκε θαρρετά ὁ Σάγκτουλος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
- Ἐπειδή εἶσαι καλός ἄνθρωπος, δέ θέλω νά σέ βασανίσω, εἶπε ὁ Ἀρχηγός, πού θαύμαζε, χωρίς νά τό δείχνη, τό θάρρος του. Διάλεξε μόνος σου τόν τρόπο πού προτιμᾶς νά πεθάνης.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀποκρίθηκε ἀτάραχος ὁ Χριστιανός στρατιώτης. Τόν θάνατο πού θά παραχωρήσηἘκεῖνος, θά τόν δεχθῶ μέ εὐχαρίστησι.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Τελικά ἀποφάσισαν νά τοῦ κόψουν μέ πέλεκυ τήν κεφαλή του κι ἀνέθεσαν τή δουλειά αὐτή σ᾽ ἕνα μεγαλόσωμο καί χειροδύναμο στρατιώτη.</div><div style="text-align: justify;">Ὁ Σάγκτουλος γονάτισε, εἶπε τήν προσευχή του κι ἔσκυψε καρτερικά τό κεφάλι νά δεχθῆ τό χτύπημα. Ἡ ψυχή του ἀγαλλίαζε στή σκέψι πώς σέ λίγο θά βρισκόταν κοντά στόν Χριστό. Ὁ δήμιος σήκωσε ὁρμητικά τόν φονικό πέλεκυ γιά νά ξεμπερδέψη μιά καί καλή μ᾽ αυτή τή δουλειά. Τά χέρια του ὅμως ἔμειναν ἀκίνητα στόν ἀέρα, σάν νά τά ἔσφιγγε μυστηριώδης δύναμις. Ἔνιωσε πόνους φοβερούς κι ἄρχισε νά μουγκρίζη σάν πληγωμένο θηρίο. Οἱ ἄλλοι γύρω τρόμαξαν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
- Τί πᾶμε νά κάνωμε; ἔλεγαν μεταξύ τους, νά τά βάλωμε μέ τόν ἅγιο αὐτόν ἄνθρωπο, πού ἔχει τόν Θεό μαζί του;</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ἄρχισαν, λοιπόν, νά παρακαλοῦν τόν Σάγκτουλο, πού ἔμενε ἀκόμη μέ τό κεφάλι γερμένο, νά γιατρέψη τόν στρατιώτη, πού ἐξακολουθοῦσε νά φωνάζη μέ τά χέρια κρατημένα ψηλά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Δέν μπορῶ νά ζητήσω τέτοια χάρι γι᾽ αὐτόν ἀπό τόν Κύριό μου, ἄν δέν ὑποσχεθῆ πρῶτα πώς δέ θά ξανασηκώση τό χέρι του νά κτυπήση Χριστιανό, εἶπε ὁ Σάγκτουλος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
- Ὑπόσχομαι, φώναξε ὁ στρατιώτης τρέμοντας ἀπό τό φόβο του.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">- Κατέβασε λοιπόν τά χέρια σου, πρόσταξε ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ.</div><div style="text-align: justify;">Μέ τόν λόγο, τά χέρια παρευθύς κινήθηκαν γιά νά πετάξουν πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα μακριά τό φονικό ὄργανο.</div><div style="text-align: justify;">Κατάπληκτοι οἱ Λογγοβάρδοι γιά ὅσα ἔγιναν ἐκεῖνο τό πρωΐ μπροστά στά μάτια τους, χάρισαν τή ζωή στό Σάγκτουλο, πού ἔγινε ἀπό τότε,Ἱεραπόστολος ἀνάμεσά τους.</div><div style="text-align: justify;"><i>Ἀπό τό ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ</i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><span style="color: #ffd966; font-size: x-small;"><i>Περιοδική Ἔκδοσις<br />
Ἱεραποστολικοῦ Φιλανθρωπικοῦ Mορφωτικοῦ Συλλ όγου «METAMOPΦΩΣIΣ TOY ΣΩTHPOΣ»<br />
34 TEYXOΣ<br />
Tσουκαλάδες Παραβόλας Ἀγρινίου</i></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-86215189014283431602011-01-04T05:33:00.000-08:002011-01-04T05:34:49.255-08:00Αγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου: Γιά τή λύπη καί τήν ἀθυμία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/09/st-john-chrysostom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/09/st-john-chrysostom.jpg" width="147" /></a></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ἐ</span></b>κεῖνοι πού κατηγοροῦνται δέν πρέπει νά καταλαμβάνονται ἀπό φόβο καί ἀγωνία. Ἀντίθετα, ἀπό αὐτά τά συναισθήματα πρέπει νά διακατέχονται ὅσοι κατηγοροῦν τούς ἄλλους. Γιατί δέν πρόκειται νά δώσουν οἱ πρῶτοι λόγο γιά ὅσες κατηγορίες τούς φόρτωσαν, ἀλλά θά δώσουν λόγο ὅσοι κατηγοροῦν. Αὐτοί θά λογοδοτήσουν γιά ὅλες τίς κατηγορίες πού ξεστόμισαν γιά τούς συνανθρώπους τους.</div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ὅ</span></b>λος ὁ κίνδυνος ἀπό τίς συνέπειες τῆς κατηγορίας κρέμεται πάνω στά κεφάλια ἐκείνων πού ἀνοίγουν τό στόμα τους καί κατηγοροῦν.<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Σ</span></b>υνεπῶς, ὅσοι βρίσκονται στή θέση τοῦ κατηγορούμενου, πρέπει νά ζοῦν ἀμέριμνοι. Γιατί αὐτοί δέν εὐθύνονται γιά ὅσα κακά ξεστόμισαν οἱ ἄλλοι ἐναντίον τους. Ὅσοι ὅμως καταφέρθηκαν ἐναντίον ἄλλων, πρέπει νά ἀγωνιοῦν καί νά τρέμουν. Γιατί αὐτοί πρόκειται νά συρθοῦν στό φοβερό δικαστήριο τοῦ Θεοῦ καί θά κριθοῦν γιά ὅ,τι κακό εἶπαν.<br />
<b><span style="font-size: large;"><span style="color: #e69138;"><br />
Γ</span></span></b>ι᾿ αὐτό, ἄς μήν πονᾶμε ὅταν καταφέρονται οἱ ἄλλοι ἐναντίον μας. Τότε μόνο πρέπει νά πονᾶμε, ὅταν δηλαδή αὐτά πού μᾶς καταλογίζουν εἶναι ἀληθινά. Γιατί ἄν ζοῦμε στήν ἁμαρτία, ἀκόμα καί ἄν δέν βρίσκεται κανείς νά μᾶς κατηγορήσει, εἴμαστε χειρότεροι ἀπό τόν καθένα. Ἄν ὅμως εἴμαστε ἐνάρετοι, ἀκόμα καί ἄν ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη μᾶς κατηγορεῖ, τότε εἴμαστε οἱ πιό ἀξιοζήλευτοι ἀπό ὅλους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ἄ</span></b>ν λοιπόν ὁ λογισμός μας πορεύεται κατ᾿ αὐτό τόν τρόπο, ἀκόμα κι ἄν χίλιες βαρυχειμωνιές ξεσηκώνονται ὁλόγυρα ἐναντίον μας, ἐμεῖς θά παραμένουμε σταθερά εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι στό λιμάνι. Ἄν ὅμως δέν λειτουργεῖ σωστά ὁ λογισμός μας, ἀκόμα κι ἄν ὅλα μᾶς ἔρχονται δεξιά, ἐμεῖς θά αἰσθανόμαστε χειρότερα κι ἀπό τούς θαλασσοπνιγμένους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>Ὠδή στό ἐφήμερο</i></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>Ἡ Λύπη κατά τούς Πατέρες</i></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>Αγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου: Γιά τή λύπη καί τήν ἀθυμία</i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #ffd966; font-size: x-small;"><i>Α´ ῎Εκδοση 2009<br />
Κείμενα, στοιχειοθεσία, διακόσμηση,<br />
ἐπιμέλεια ἐκδόσεως:<br />
᾿Αδελφότης ῾Ιερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέα<br />
Copyright - Κεντρική Διάθεση:<br />
᾿Εκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ»<br />
῾Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Καρέα<br />
Τ.Κ. 162 33 Βύρωνας-Τ.Θ. 715 27<br />
Τηλ. 210 76 52 746 - 6946 595771- FAΧ 210 76 66 506<br />
www.imaik.gr - e mail: etoimasia@imaik.gr</i></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-89313152574548926522010-07-07T04:11:00.000-07:002010-07-07T04:15:20.162-07:00Σε μία γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη… (Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://blogs.sch.gr/kantonopou/files/2009/05/ttttt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://blogs.sch.gr/kantonopou/files/2009/05/ttttt.jpg" /></a></div><br />
“<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Γ</b></span>ράφεις ότι σε ταλαιπωρεί κάποια ακατανίκητη και ανεξήγητη θλίψη. Σωματικά είσαι υγιής, το σπίτι γεμάτο, αλλά η καρδιά άδεια. Για την ακρίβεια η καρδιά σου είναι γεμάτη από σκοτεινή θλίψη.<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Π</span></b>ρόσεχε καλά γιατί αυτό είναι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής. Μπορεί να νεκρώσει πλήρως την ψυχή. Τέτοια θλίψη η εκκλησία μας την βλέπει ως θανάσιμο αμάρτημα. Αφού κατά τον λόγο του αποστόλου υπάρχουν δύο είδη θλίψης: «Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β΄ Κορινθ. 7,10). Εσύ οφθαλμοφανώς υποφέρεις από το δεύτερο είδος θλίψης.<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Η</span></b> κατά Θεόν θλίψη κυριεύει τον άνθρωπο όταν ο άνθρωπος θυμάται τις αμαρτίες του, μετανοεί και τις αποθέτει στον Θεό. Ή όταν κάποιος θλίβεται για τις αμαρτίες των άλλων ανθρώπων. Ή όταν κάποιος δείχνει ζήλο για την πίστη στον Θεό, αλλά βλέπει με θλίψη την αποχώρηση των ανθρώπων από την πίστη. Τέτοια θλίψη ο Θεός την μετατρέπει σε χαρά. Όπως περιγράφει ο Παύλος, οι απόστολοι και όλοι οι αληθινοί δούλοι του Χριστού είναι «ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες» (Β΄ Κορινθ. 6,10). Χαίρονται γιατί αισθάνονται τη δύναμη και την εγγύτητα του Θεού. Και λαμβάνουν παρηγοριά από τον Θεό. Έτσι και ο ψαλμωδός λέει: «Θυμήσου τον Θεό και χαίρε». Η αγία θλίψη μοιάζει με τα σύννεφα, μέσα από τα οποία λάμπει το φως της παρηγοριάς.</div><div style="text-align: justify;"><br />
<b><span style="color: #e69138; font-size: large;">Ε</span></b>νώ η δική σου θλίψη μοιάζει σαν έκλειψη ηλίου. Μάλλον θα είχες πολλά μικρά αδικήματα και αμαρτίες, τα οποία θεωρούσες ασήμαντα, και έτσι δεν εξομολογήθηκες και για τα οποία δεν μετανόησες. Σαν αράχνη, που πολλά χρόνια είναι στα μάτια, τώρα απλώθηκε γύρω από την καρδιά σου, και έφτιαξε φωλιά γι’αυτήν τη μεγάλη θλίψη, την οποία οι κακές δαιμονικές δυνάμεις κακοεργώς στηρίζουν μέσα σου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Γ</b></span>ι’αυτό ξαναδές ολόκληρη τη ζωή σου, κάνε μια ενδελεχή ενδοσκόπηση του εαυτού σου, και εξομολογήσου τα πάντα. Με την εξομολόγηση θα καθαρίσεις τον οίκο της ψυχής σου και θα τον αερίσεις. Και θα εισέλθει μέσα σου ο φρέσκος και καθαρός αέρας του Πνεύματος του Θεού. Αμέσως μετά ξεκίνα να πράττεις πάντα το καλό. Ξεκίνησε με το να δίνεις ελεημοσύνη εν ονόματι του Χριστού. Θυμήσου: του Χριστού. Ο Χριστός θα το δει αυτό και γρήγορα θα σε ανταμείψει με τη δωρεά της χαράς. Θα σου δωρίσει ανείπωτη χαρά, την οποία μόνον Αυτός χορηγεί, και την οποία καμία θλίψη, ούτε βάσανο, ούτε δαιμονική δύναμη δεν μπορεί να συσκοτίσει. </div><div style="text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Δ</span></b>ιάβαζε το ψαλτήρι. Αυτό αποτελεί βιβλίο για θλιμμένες ψυχές, βιβλίο παρηγοριάς.Είθε ο Κύριος σύντομα να σε ανανήψει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
[<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ε</span></b>πιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος. Έζησε από το 1881 μέχρι το 1956. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκήρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά Λειψάνων).]</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
<div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><b><a href="http://blogs.sch.gr/kantonopou/2009/11/23/%20">Πηγή</a></b></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-69407129950583830042010-07-07T03:43:00.000-07:002010-07-07T04:17:05.190-07:00ΚΛΙΜΑΞ - Περί υπακοής<div style="text-align: justify;"><sup>14.</sup> <b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Φ</span></b>θάνοντας κάποτε σ΄ ένα Κοινόβιο παρηκολούθησα μία φοβερή και εκπληκτική κρίσι ενός καλού κριτού και ποιμένος. Ενώ ευρισκόμουν εκεί, έτυχε να έλθη για μοναχός κάποιος πού ήταν προηγουμένως ληστής. Αυτόν λοιπόν ο άριστος εκείνος ιατρός και ποιμήν διέταξε να απολαύση επί επτά ημέρες κάθε ανάπαυσι, και μόνη απασχόλησι να έχη το να παρατηρή την ζωή και την τάξι της Μονής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Μ</b></span>ετά δε την εβδόμη ημέρα τον εκάλεσε ιδιαιτέρως ο ποιμήν και τον ερώτησε αν του άρεσε να συγκατοικήση μαζί τους. Όταν δε τον είδε να συγκατατίθεται με όλη του την ειλικρίνεια, τον ερώτησε πάλι τι αμαρτήματα διέπραξε στον κόσμο. Αφού λοιπόν τον είδε να τα εξομολογήται την ίδια στιγμή και με προθυμία όλα, για να τον δοκιμάση του είπε πάλι: «Θέλω όλα αυτά να τα φανερώσης εμπρός σε όλη την αδελφότητα». Και εκείνος έχοντας μισήσει ολωσδιόλου την αμαρτία του και περιφρονώντας κάθε εντροπή του το υποσχέθηκα αδίστακτα. «Και αν θέλης ακόμη, του λέγει, τα εξομολογούμαι και στο κέντρο της Αλεξανδρείας».</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ύ</span></b>στερα απ΄αυτό, ο Ποιμήν συναθροίζει στο Κυριακό όλα τα <sub>(λογικά του)</sub> πρόβατα, διακόσια τριάκοντα τον αριθμό. Και ενώ ετελείτο η θεία Λειτουργία -ήταν ημέρα Κυριακή- μετά την ανάγνωσι του Ευαγγελίου, δίδει εντολή και οδηγείται προς τον Ναό ο αθώος πλέον εκείνος κατάδικος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Τ</span></b>ον έσυραν μερικοί αδελφοί κτυπώντας τον ελαφρά, με τα χέρια δεμένα πίσω, φορώντας τρίχινο σάκκο και έχοντας ριγμένη στάχτη στο κεφάλι του. Και μόνη η θέα του δυστυχισμένου αυτού εδημιούργησε κατάπληξι σε όλους, ώστε αμέσως να ξεσπάσουν σε δάκρυα και ολολυγμούς, εφ΄όσον κανείς δεν εγνώριζε τι ακριβώς συνέβαινε. Έπειτα μόλις επλησίασε στην πύλη της Εκκλησίας, η ιερά εκείνη κεφαλή, ο φιλάνθρωπος κριτής, του εφώναξε με δυνατή φωνή: «Στάσου! Είσαι ανάξιος να εισέλθης εδώ μέσα».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ε</span></b>κείνος τότε εταράχθηκε από την φωνή του Ποιμένος πού την άκουσε από το Ιερό. <sub>(Όπως αργότερα μας εβεβαίωνε με όρκους, του εφάνηκε ότι άκουσε βροντή και όχι φωνή ανθρώπου)</sub>.</div><div style="text-align: justify;">Πέφτει αμέσως έντρομος με το πρόσωπο στην γη, συγκλονισμένος ολόκληρος από τον φόβο. Ενώ δε εκείτετο κάτω και έβρεχε το χώμα με τα δάκρυά του, εκείνος ο θαυμάσιος ιατρός, ο οποίος μεταχειριζόταν τα πάντα για την σωτηρία του, και συγχρόνως έδιδε σε όλους ένα υπόδειγμα σωτηρίας και αληθινής ταπεινώσεως, τον προστάζει να ειπή εμπρός σε όλους όλα τα αμαρτήματά του ένα-ένα ξεχωριστά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Τ</span></b>ότε αυτός άρχισε να εξομολογήται με τρόμο όλα του τα αμαρτήματα ένα-ένα λέγοντας πράγματα που εξένιζαν κάθε ανθρώπινη ακοή. Όχι μόνο σαρκικά αμαρτήματα παρά φύσιν, κατά φύσιν, με ανθρώπους, με ζώα, αλλά ακόμη και μαγείες και φόνους και άλλα, τα οποία δεν πρέπει ούτε να ακούση ούτε να γράψη κανείς. Έπειτα από την εξομολόγησι αυτή, προστάζει ο Ποιμήν να καρή αμέσως μοναχός και να συγκαταριθμηθή στους αδελφούς.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><sup>15.</sup> <span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Ε</b></span>γώ τότε εθαύμασα την σοφία του Οσίου εκείνου και τον ερώτησα ιδιαιτέρως, για ποιο λόγο προέβη στην παράδοξη αυτή ενέργεια. Εκείνος δε πού ήταν πράγματι ιατρός ψυχών, μου απήντησε ότι το έκανε αυτό για δύο λόγους:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">«<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Π</span></b>ρώτον, χάριν αυτού του ιδίου, ώστε με την εντροπή της παρούσης εξομολογήσεως να τον απαλλάξω από την μέλλουσα εντροπή – πράγμα που ασφαλώς έγινε. Διότι, αδελφέ μου Ιωάννη, δεν εσηκώθηκε από το έδαφος, μέχρις ότου επέτυχε την άφεσι όλων των αμαρτιών του. Και μην αμφιβάλλης γι΄αυτό, διότι κάποιος από τους αδελφούς πού παρευρίσκονταν εκεί πήρε θάρρος και μου είπε: «Έβλεπα την ώρα εκείνη κάποιον φοβερό και επιβλητικό άνδρα πού κρατούσε στα χέρια του ένα χαρτί γραμμένο και ένα κοντύλι από καλάμι. Και κάθε φορά πού ο ριγμένος στο έδαφος εξωμολογείτο μία αμαρτία του, εκείνος με το κοντύλι την διέγραφε». Αυτό είναι πολύ φυσικό, σύμφωνα και με τα λόγια <sub>(του Δαβίδ)</sub>: «Είπα, εξαγορεύσω κατ΄εμού την ανομίαν μου τώ Κυρίω, και σύ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου» <sup>(<a href="http://www.orthodoxfathers.com/Psalm-031#5">Ψαλμ. λα΄ 5</a>)</sup>. Δεύτερον, το έκανα αυτό, επειδή έχω μερικούς αδελφούς με ανεξομολόγητες αμαρτίες. Και με το παράδειγμα αυτό τους παρακινώ και εκείνους στην εξομολόγησι, χωρίς την οποία κανείς δεν θα επιτύχη την άφεσι των αμαρτιών του».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><b><a href="http://www.orthodoxfathers.com/On-blessed-obedience">Πηγή </a></b></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-20387941733242389702010-07-07T02:31:00.000-07:002010-07-07T04:17:48.387-07:00Η αδικία ταλαιπωρεί και τους απογόνους<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div id="post_message_8734417" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Book Antiqua; font-size: small;"><span style="color: #ffd966;">- Γέροντα, όταν έφυγα για μοναχή, οι δικοί μου φέρθηκαν άδικα. Μπορώ να ζητήσω αυτό που μου δίνεται από τον νόμο;</span><br />
<br />
<span style="color: #9fc5e8;">- Όχι, δεν ταιριάζει.</span><br />
<br />
<span style="color: #ffd966;">- Φοβάμαι μήπως τους βρη κανένα κακό από την αδικία.</span><br />
<br style="color: #9fc5e8;" /><span style="color: #9fc5e8;"> - Να, αυτό είναι το καθαρό φιλότιμο! Αν ήμουν εγώ στην θέση σου, θα τους έλεγα: “Εγώ για τον εαυτό μου δεν θέλω τίποτε. Το μερίδιο όμως που μου ανήκει, θα ήθελα να το μοιράσετε με τα χέρια σας στους φτωχούς. Δώστε πρώτα στους φτωχούς συγγενείς. Σας το λέω αυτό, για να μη φθάση στα παιδιά σας η οργή του Θεού”. Γιατί μπορεί καμμιά φορά ο πατέρας να δώση κάτι για την ψυχή του, για να γίνη λ.χ. ένα Ίδρυμα, και να μην αφήση κάτι στο παιδί του.</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Book Antiqua; font-size: small;"><span style="color: #9fc5e8;"></span><br />
<br />
Μπορεί σε μια οικογένεια ο παππούς ή η γιαγιά να έκαναν αδικίες και αυτοί να είναι καλά. Όμως τα παιδιά ή τα εγγόνια τους παιδεύονται. Αρρωσταίνουν και αναγκάζονται να δίνουν στους γιατρούς όσα μαζεύτηκαν με αδικίες, για να εξοφλήσουν οι παππούδες τους. Κάποτε σε μια γνωστή μου οικογένεια συνέβαιναν πολλές δοκιμασίες. Είχε αρχίσει από τον αρχηγό της οικογενείας αρρώστια βαρειά, ταλαιπωρία, έμεινε κατάκοιτος λίγα χρόνια και μετά πέθανε. Στην συνέχεια πέθανε η γυναίκα του και ύστερα τα παιδιά του, το ένα κοντά στο άλλο. Πρόσφατα πέθανε και το τελευταίο, το πέμπτο παιδί. Από πολύ πλούσια οικογένεια που ήταν, κατήντησε η πιο φτωχή, γιατί πουλούσαν τα κτήματα όσο-όσο, για να πληρώνουν γιατρούς και έξοδα διάφορα. Απορούσα γι' αυτήν την οικογένεια: “Πώς συμβαίνουν τόσες αρρώστιες και ατυχήματα σ' αυτούς!” Στα άτομα της οικογένειας που γνώρισα, δεν φαινόταν η καλή περίπτωση, δηλαδή να τους δοκιμάζη ο Θεός σαν εκλεκτούς, αλλά μάλλον να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι του Θεού. Για να είμαι πιο σίγουρος, προσπάθησα να μάθω από αξιόλογα γεροντάκια, συμπατριώτες τους, και έμαθα τα εξής: Ο άνθρωπος αυτός είχε βρει μια σχετική περιουσία από τον πατέρα του, αλλά στην συνέχεια την αύξησε με αδικίες. Δηλαδή, εάν του ζητούσε μια χήρα δανεικά, για να παντρέψη την κόρη της, και θα του τα έδινε όταν θα αλώνιζε, αυτός της ζητούσε ένα οικόπεδο που είχε. Και εκείνη επάνω στην ανάγκη το έδινε όσο-όσο. Άλλος του ζητούσε δάνειο να πληρώση την Τράπεζα και θα του το επέστρεφε μόλις μάζευε τα βαμβάκια. Εκείνος του ζητούσε ένα χωράφι που είχε, και στην ανάγκη ο άλλος το έδινε όσο-όσο, για να μην τον κυνηγήση η Τράπεζα. Άλλος του ζητούσε λίγα δανεικά, για να πληρώση τους γιατρούς, και αυτός του ζητούσε την αγελάδα που είχε. Εκείνος ο καημένος την έδινε όσο-όσο. Με αυτόν τον τρόπο μάζεψε μια μεγάλη περιουσία. Όλος όμως ο γογγυσμός των πονεμένων ανθρώπων χτύπησε όχι μόνο σ' αυτόν και στην γυναίκα του, αλλά και στα παιδιά του ακόμη. Έτσι λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι και έκαναν και εκείνοι το ίδιο, για να πληρώσουν δηλαδή τους γιατρούς και τα έξοδα από τις αρρώστιες, τα ατυχήματα κ.λπ., πουλούσαν όσο-όσο τα κτήματα, και από πολύ πλούσιοι έγιναν φτωχοί, και ένας-ένας έφυγαν όλοι. Ο Θεός φυσικά θα τους κρίνη με την πολλή Του αγάπη και δικαιοσύνη ανάλογα. Οι άλλοι πάλι που αναγκάσθηκαν, επάνω στην ανάγκη που βρίσκονταν, να πουλήσουν ό,τι είχαν, για να ξεχρεώσουν χρέη σε γιατρούς κ.λπ. και φτώχεψαν, θα ανταμειφθούν για την αδικία που δοκίμασαν ανάλογα. Βέβαια και οι άδικοι εξοφλούν και αυτοί ανάλογα. </span></div><div id="post_message_8734417" style="text-align: justify;"></div><div id="post_message_8734417" style="text-align: justify;"></div><div id="post_message_8734417" style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><b><a href="http://www.thegreekz.com/forum/showpost.php?p=8734417&postcount=35"><span style="font-family: Book Antiqua; font-size: small;"> Πηγή</span></a></b></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-5700240175694863002010-07-06T14:43:00.000-07:002010-07-07T04:19:09.086-07:00Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης προς τους Προτεστάντες<div style="margin-bottom: 5px; text-align: justify;"><a href="http://www.impantokratoros.gr/dat/CC33855B/image1.png?634140587587981754" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://www.impantokratoros.gr/dat/CC33855B/image1.png?634140587587981754" width="141" /></a><b><span style="color: #993300; font-size: 18px;">Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης για την τιμή της Θεοτόκου </span></b></div><div style="margin-bottom: 5px; text-align: justify;"><b><span style="color: #993300; font-size: 18px;">και τις βλασφημίες των Αιρετικών</span></b></div><div class="Style2" style="text-align: justify;"><br />
</div><div></div><div style="text-align: justify;">«Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι σαν μια οικογένεια. Είναι τα τέκνα του Θεού. Και σε μία καλή οικογένεια, τα μέλη της τρέφουν μεγάλο σέβας προς τη Μητέρα (τη Θεοτόκο), καθώς επίσης τα μικρότερα αδέλφια σέβονται τα μεγαλύτερα και προσπαθούν να τα μιμηθούν. Ταλαίπωροι αιρετικοί! Γιατί να μη συμβαίνη το ίδιο και με σας; Γιατί δεν σέβεστε, όπως οφείλατε, τη Μητέρα του Θεού και δεν την τιμάτε στη λατρεία σας; Γιατί δεν τιμάτε επίσης τούς Αγγέλους και τους Αγίους; Γιατί δεν τούς θέτετε ως πρότυπα μιμήσεως; Θέλετε να τιμάτε μόνο τον Θεό και μόνον Αυτόν να λατρεύετε; Αλλά θα έπρεπε να θυμηθήτε ότι ή Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, οι Άγγελοι και οι Άγιοι είναι λαμπρές εικόνες του Θεού, φίλοι του Θεού, όπως ό Αβραάμ ονομάσθηκε φίλος του Θεού. Πως λοιπόν μπορείτε να τιμάτε (όπως ισχυρίζεσθε) τον Θεό, και να μην τιμάτε τις ζωντανές εικόνες του Θεού, τα τέκνα και τους φίλους του Θεού;».<br />
<br />
<div style="color: #f6b26b; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου<br />
Τεύχος 29<br />
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλης </i></span></div><div style="color: #f6b26b; text-align: right;"></div><div style="color: #f6b26b; text-align: right;"></div><div style="color: #f6b26b; text-align: center;"><b><a href="http://www.impantokratoros.gr/ioannis_krostandis-kata_airetikon.el.aspx">Πηγή </a></b><span style="font-size: x-small;"><i><br />
</i></span></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-29856540268799046012010-07-06T14:39:00.000-07:002010-07-07T04:19:48.240-07:00Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας - Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.<div style="color: #e69138; font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/03/0331_innokentios.jpg?w=336&h=421" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/03/0331_innokentios.jpg?w=336&h=421" width="157" /></a><b>Πότε και ποιο αποκτούν το Άγιο Πνεύμα.</b></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ο</span></b> Ιησούς Χριστός είπε: «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει, ακούς τη βοή του, αλλά δεν ξέρεις από που έρχεται και που πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει και με καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα» (Ιω. 3:8). Τα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας μπορούμε να την ακούσουμε, να την αισθανθούμε και να την αντιληφθούμε, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να προσδιορίσουμε από πριν την περίσταση και την ώρα που θα μας επισκεφθεί. Βλέπουμε πως οι απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα σε στιγμές που δεν το περίμεναν. Μόνο η επίσημη κατάβαση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής τους είχε προαναγγελθεί, και πραγματοποιήθηκε την προκαθορισμένη μέρα στον προκαθορισμένο τόπο, και τότε, όμως δεν έλαβαν το Πνεύμα σαν ανταμοιβή για προσωπικά τους κατορθώματα, αλλά δωρεάν, χάρη στην πίστη και την ελπίδα τους. Η ομόψυχη προσευχή, στην οποία ήταν αφοσιωμένοι από την Ανάληψη του Κυρίου ως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν τόσο το μέσο, για να πάρουν το Πνεύμα, όσο μια προετοιμασία γι' αυτό το γεγονός.</div><a name='more'></a><br />
<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Κ</span></b>ανένας, επομένως, δεν μπορεί να ξέρει ποια στιγμή και με ποιο τρόπο θα λάβει τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, γιατί τα δώρα δίνονται απροσδόκητα, όποτε και σ' όποιον θέλει ο δωρητής. Γι' αυτό κάνουν μεγάλο λάθος, όσοι περιμένουν να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με συγκεκριμένο τρόπο σε συγκεκριμένη ώρα. Όσοι, μάλιστα, επινοούν δικά τους μέσα για το σκοπό αυτό, όχι μόνο δεν πρόκειται να λάβουν το Άγιο Πνεύμα, αλλά παίρνουν επάνω τους και μια φοβερή αμαρτία.</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Π</span></b>ριν μιλήσουμε για το πως μπορούμε ν' αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να τονίσουμε ότι Αυτό δίνεται μόνο στους αληθινά πιστούς. Και αληθινά πιστός είναι εκείνος που ομολογεί σωστά την αγία Ορθόδοξη πίστη, χωρίς καμία πρόσθεση ή αφαίρεση ή αλλοίωση, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι και όπως τη διατύπωσαν και την επικύρωσαν οι άγιοι πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους. Κάθε αμφιβολία ή σόφισμα σε θέματα πίστεως είναι ανυπακοή. Και ο ανυπάκουος δεν μπορεί ποτέ να γίνει ναός και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.</div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-26771555920810456652010-07-06T14:31:00.000-07:002010-07-07T04:21:09.793-07:00Από το Μέγα Γεροντικό<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Δ</span></b>ιηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ο</span></b> πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο: “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ο</span></b> δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ο</span></b> πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή. </div><a name='more'></a><br />
<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Σ</span></b>υμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Τ</span></b>ου εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ε</span></b>κείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει: </div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #6fa8dc;">Προσέξτε το νερό. </span><br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ή</span></b>ταν βέβαια ταραγμένο. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Μ</span></b>ετά από λίγο τους λέει πάλι: <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #6fa8dc;">Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό. </span><br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Κ</span></b>αι μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους. <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Τ</span></b>ους λέει λοιπόν τότε: <br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #6fa8dc;">Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα ελαττώματα του εαυτού του. </span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-8904253154826065802010-07-06T14:18:00.000-07:002010-07-07T04:22:17.045-07:00Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο»<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><b style="color: #e69138;">Ἀπό τό βιβλίο «Τέσσερεις ὧρες μέ τόν γέροντα Παΐσιο</b><b><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #ffd966;">1</i></span><span style="color: #e69138;">»: </span></b><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.imdleo.gr/htm/proph1_files/pPaisios1.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://www.imdleo.gr/htm/proph1_files/pPaisios1.gif" width="127" /></a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Π</span></b>αρά τά φαινόμενα καί τήν ἀναξιότητα τῶν μοναχῶν καί κληρικῶν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀκένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό καί τό κάνει Ἁγίασμα - παίρνει ψωμί καί κρασί καί τό κάνει Θεία Εὐχαριστία - παίρνει τόν ἄνθρωπο χῶμα καί τόν κάνει Θεό! Αὐτά τά θαύματα πολλοί δέν τά βλέπουν. Γιατί, ἄν τά ἔβλεπαν, δέν θά περιφρονοῦσαν ἤ μισοῦσαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά θά τήν ἀγαποῦσαν, θά τήν τιμοῦσαν καί δέν θά μιλοῦσαν γι’ αὐτήν μέ περιφρόνηση, ὅπως μιλοῦν. <br />
<a name='more'></a></div><br />
<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">«<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Ὅ</b></span>ποιος σκύβει ταπεινά καί δέχεται τά χτυπήματα ἀπό τούς ἄλλους, διώχνει τά δικά του ἐξογκώματα, ὀμορφαίνει πνευματικά σάν Ἄγγελος καί ἔτσι χωράει ἀπό τήν στενή πύλη τοῦ Παραδείσου... Στόν οὐρανό δέν ἀνεβαίνει κανείς μέ τό κοσμικό ἀνέβασμα ἀλλά μέ τό πνευματικό κατέβασμα. Ὅποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα μέ σιγουριά καί ποτέ δέν πέφτει...». </div><br />
<div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">«<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ἐ</span></b>άν θέλης νά βοηθήσης τήν Ἐκκλησία διόρθωσε τόν ἑαυτό σου, καί ἀμέσως διορθώνεται ἕνα κομματάκι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν φυσικά αὐτό τό ἔκαναν ὅλοι, ἡ Ἐκκλησία θά ἦταν διορθωμένη». <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ν</span></b>ά ἐλέγχετε τίς σκέψεις σας, νά συγκρατεῖτε τά λόγια σας, νά κυριαρχεῖτε στά πάθη σας, νά κάνετε ἔργα πού ἀντέχουν στό φῶς τῆς ἡμέρας. <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ἄ</span></b>ν στήν Ἐκκλησία δεν λειτουργεῖ σωστά ἡ Σύνοδoς, ἤ στά Μοναστήρια ἡ Σύναξη, τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό! Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λέῃ καί νά καταχωρεῖ ὁ καθένας τή γνώμη του, ὄχι νά μή μιλάῃ, γιατί φοβᾶται, ἢ νά κολακεύῃ, γιά νά τά ἔχῃ καλά μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο ἢ μέ τόν ἡγούμενο! </div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: right;"></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: right;"><i><span style="color: #e69138; font-size: x-small;">(ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)<b style="color: #ffd966;">2</b> </span><br />
<span style="color: #ffd966; font-size: x-small;"> </span><br style="color: #ffd966;" /><span style="color: #ffd966; font-size: x-small;">1 Σειρά «Σύγχρονες πατερικές μορφές», συγγραφέας Τάσος Μιχαλάς. </span><br style="color: #ffd966;" /><span style="color: #ffd966; font-size: x-small;">2 Σουρωτή Θεσσαλονίκης - 1998, σελ. 330. </span></i></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br />
</div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-90149558081119434732010-07-06T03:58:00.000-07:002010-07-07T04:23:11.460-07:00ΚΑΤΑΝΥΞΗ Ἡ εὐγνωμοσύνη τῶν βαρβάρων<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_nanNe62U7zE/TDMCYx3F9WI/AAAAAAAAAQE/iTG1AMmd6qE/s1600/Epsilon.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_nanNe62U7zE/TDMCYx3F9WI/AAAAAAAAAQE/iTG1AMmd6qE/s320/Epsilon.png" /></a></div><div style="text-align: justify;">νῶ ὁ ὅσιος Σάββας ἀσκήτευε στήν ἔρημο τοῦ Ρουβᾶ, στήν Παλαιστίνη, συναντήθηκε μέ τέσσερις Σαρακηνούς, πεινασμένους καί φοβερά ἐξαντλημένους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Τούς συμπόνεσε πολύ καί τούς ἔβαλε νά καθήσουν. Πῆρε μετά τό σακκίδιό του καί τό ἄδειασε μπροστά τους. Δέν εἶχε μέσα τίποτε ἄλλο παρά μόνο ρίζες μελαγρίων καί καρδιές καλαμιῶν. Οἱ βάρβαροι πῆραν, ἔφαγαν καί χόρτασαν. Ὕστερα ἐπεσήμαναν σέ ποιό σπήλαιο μένει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ἔπειτα ἀπό λίγες μέρες, ἦρθαν καί τοῦ ἔφεραν ψωμί, τυρί καί χουρμάδες. Ὁ ὅσιος θαύμασε τήν εὐγνωμοσύνη πού ἔδειξαν, ἦρθε σέ κατάνυξη, δάκρυσε καί εἶπε:<br />
<a name='more'></a></div><div style="color: #6fa8dc; text-align: justify;"><br />
Ἀλλοίμονο, ψυχή μου... Πόσο σύντομα ἦρθαν αὐτοί οἱ βάρβαροι νά ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους καί νά ἀνταποδώσουν τή μηδαμινή εὐεργεσία πού τούς ἔκανα! Τί θά γίνω ἐγώ ὁ ἐλεεινός, πού ἐνῶ κάθε μέρα ἀπολαμβάνω τόσα καί τόσα θεῖα χαρίσματα καί δωρεές ἀπό τόν Θεό, ἐν τούτοις περνῶ τή ζωή μου μέ τόσο μεγάλη ἀμέλεια καί ραθυμία, χωρίς νά προσπαθῶ νά Τόν εὐχαριστῶ γιά τίς δωρεές αὐτές;</div><div style="text-align: justify;"><br />
Καί ἔμεινε ἀρκετό χρόνο σ’ αὐτή τήν κατάνυξη, περνώντας ὅλη τή μέρα κι ὅλη τή νύχτα μέ προσευχή. <br />
<i style="color: #e69138;"><br />
</i></div><div style="text-align: right;"><i style="color: #e69138;"><span style="font-size: x-small;">(Βίος ὁσίου Σάββα)</span></i></div><div style="text-align: right;"><i style="color: #e69138;"><span style="font-size: x-small;"> </span></i><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;"> Από το περιοδικό ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ (σελ.10)</i></span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;">ΤΕΥΧΟΣ 33’</i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #e69138; font-size: x-small;"><i>---------------------------- </i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #e69138; font-size: x-small;"><i>Περιοδική Ἔκδοσις <br />
Ἱεραποστολικοῦ Φιλανθρωπικοῦ Mορφωτικοῦ Συλλόγου «METAMOPΦΩΣIΣ TOY ΣΩTHPOΣ»<br />
Tσουκαλάδες Παραβόλας Ἀγρινίου </i></span></div></div><div style="text-align: justify;"></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-75589419604031688312010-07-06T03:21:00.000-07:002010-07-07T04:24:28.565-07:00Ἰδού πῶς μέ ἔκαμε ὁ Κύριος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_nanNe62U7zE/TDMCYx3F9WI/AAAAAAAAAQE/iTG1AMmd6qE/s1600/Epsilon.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_nanNe62U7zE/TDMCYx3F9WI/AAAAAAAAAQE/iTG1AMmd6qE/s320/Epsilon.png" /></a>νας Γέροντας διηγήθηκε, πώς κάποιος νεαρός κ’ ἔμορφος μαγιστριανός, πού ὑπηρετοῦσε στίς οἰκονομικές ὑπηρεσίες τοῦ βασιλιᾶ, εἶχ’ ἕνα φίλο ἄρχοντα σέ μιά πολιτεία, καί ὅταν πήγαινε σ’ ἐκεῖνα τά μέρη ἐκόνευε στό σπίτι του, ὅπου τόν δεχότανε μέ πολλή ἀγάπη κ’ ἐκεῖνος καί ἡ νεαρά γυναίκα του· ἔτρωγε κ’ ἔπινε μαζί τους καί κοιμότανε, εἴτε ἦταν ὁ ἄντρας της εἴτε ὄχι στό σπίτι. Ὅμως, μέ τό νά συχνάζει στό σπίτι τους ὁ ἔμορφος μαγιστριανός, ἄρχισαν κάποιοι πονηροί λογισμοί ν’ ἀνεβαίνουν στήν καρδιά τῆς νέας γυναίκας, δίχως αὐτός νά ξέρει τίποτε. Μά κ’ ἐκείνη, μέ πολλή σωφροσύνη φερόμενη, δέν τόν ἄφησε νά ἰδεῖ τό παραμικρό ἀπό τίς ἐπιθυμίες της, καί ὑπέφερε μόνη της. Ὅταν, κατά τή συνήθειά του, ὁ μαγιστριανός πῆγε σέ ἀποστολή, ἐκείνη ἔπεσε ἄρρωστη ἀπό τόν καημό της. Ὁ ἄντρας της κουβάλησε τούς καλύτερους γιατρούς, κι ἀφοῦ τήν ψηλάφησαν παντοῦ, εἶπαν στόν ἄντρα της:</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: #93c47d;">Πρόκειται, μᾶλλον, γιά κάποιο ψυχικό πάθος, διότι τό σῶμα της δέν ἔχει τίποτε, πού νά δείχνει ἀσθένεια. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
Τότε, μόλις ἔφυγαν οἱ γιατροί, κάθεται πάλι κοντά της ὁ ἄντρας της καί τήν παρακαλεῖ θερμά νά τοῦ πεῖ τί ἔχει, τί τῆς συμβαίνει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ἐκείνη, ἀπό σεβασμό καί ἀπό ντροπή, κοκκίνισε καί στήν ἀρχή δέν ἤθελε νά πεῖ τίποτε. Σιγά - σιγά, ὅμως, ὁμολόγησε τήν αἰτία, λέγοντας:</div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: #e06666;">Ξέρεις καλά, κύριέ μου, πώς, εἴτε ἀπό φιλία καί ἀγάπη, εἴτε ἀπό ἁπλότητα, φέρνεις στό σπίτι μας νέους ἄντρες· κ’ ἐγώ, σάν γυναίκα, πληγώθηκα ἐρωτικά μέ τόν ὡραῖο μαγιστριανό...</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
Ἀκούγοντας αὐτά τά λόγια ὁ ἄντρας της, σάν νά καθησύχασε. Καί ὅταν, ὕστερ’ ἀπό λίγες μέρες ξαναῆρθε ὁ μαγιστριανός, πῆγε νά τόν προϋπαντήσει ὁ ἄντρας της, καί τοῦ λέει:</div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: #f6b26b;">Γνωρίζεις καλά, ἀδερφέ μου, πόσο σ’ ἐκτιμῶ καί μέ πόση ἀγάπη σέ δεχόμουνα, κ’ ἐγώ καί ἡ γυναίκα μου· ἀλλά, μέ τό νά μένεις κάποτε μόνος σου καί νά τρῶς μέ τή γυναίκα μου, ἐκείνη, ὄντας ἀδύνατη, ἄρχισε νά πληγώνεται ἀπό ἐρωτικά αἰσθήματα μαζί σου καί τώρα εἶναι σοβαρά ἄρρωστη.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
Σάν τ’ ἄκουσε αὐτά ὁ μαγιστριανός, ὄχι μονάχα δέν ἔνιωσε τίποτε πονηρό μέσα του, ἀλλά λυπήθηκε πάρα πολύ καί λέει στό φίλο του:<br />
</div><div style="color: #6fa8dc; text-align: justify;">Μή λυπᾶσαι καθόλου, ὁ Θεός θά μᾶς βοηθήσει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Κι ἀμέσως φεύγει, κόβει ὅλα τά μαλλιά του, ξυρίζει τό κεφάλι του, καί τό πρόσωπό του· ἔφτασε νά κάψει ἀκόμη καί τά φρύδια του, ὁπότε ὅλη ἐκείνη ἡ ὡραιότης του ἐξαφανίστηκε, κ’ ἔγινε σάν λεπρός ἀπό χρόνια. Φοράει ἕνα φακιόλι καί ἀνεβαίνει στό σπίτι τοῦ φίλου του. Ἐκεῖ βρίσκει τήν ἄρρωστη γυναίκα στό κρεββάτι, καί δίπλα της καθόταν ὁ ἄντρας της. Μέ μιά κίνηση βγάζει τό φακιόλι καί ξεσκεπάζει τό κεφάλι καί τό πρόσωπό του, λέγοντας:</div><div style="color: #6fa8dc; text-align: justify;"><br />
Ἰδού πῶς μ’ ἔκαμε ὁ Κύριος!</div><div style="text-align: justify;"><br />
Μόλις ἐκείνη τόν ἀντίκρυσε, θαύμασε πῶς ἀπό τήν τόσην ὡραιότητα κατάντησε σέ τέτοιαν ἀσκήμια!...</div><div style="text-align: justify;"><br />
Βλέποντας ὁ Θεός τήν ἐνάρετη στάση τοῦ μαγιστριανοῦ, πῆρε τόν πόλεμο τῶν πειρασμῶν ἀπό τή νέα γυναίκα, ἡ ὁποία σηκώθηκε γερή, ὅπως πρῶτα, δίχως πονηρούς λογισμούς καί ἄρρωστα αἰσθήματα. Τότε ὁ μαγιστριανός παίρνει τόν ἄντρα της ἰδιαιτέρως καί τοῦ λέει:</div><div style="text-align: justify;"><br />
<span style="color: #6fa8dc;">Ἰδού, πού μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ γυναίκα σου εἶναι πάλι ἐντελῶς καλά. Δέν ὑπάρχει πρόβλημα πιά νά θυσιάζει κανείς τήν ψυχή του ἀπό ἀγάπη, ἀποδίδοντας ἀγαθό στό ἀγαθό.</span></div><div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;">Π. Πάσχου ΕΡΩΣ ΕΡΗΜΟΥ</i></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;">Μικρό Γεροντικό Δ</i></span></div><div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;"> Από το περιοδικό ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ (σελ.31)</i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;">ΤΕΥΧΟΣ 33’</i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #e69138; font-size: x-small;"><i>---------------------------- </i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #e69138; font-size: x-small;"><i>Περιοδική Ἔκδοσις <br />
Ἱεραποστολικοῦ Φιλανθρωπικοῦ Mορφωτικοῦ Συλλόγου «METAMOPΦΩΣIΣ TOY ΣΩTHPOΣ»<br />
Tσουκαλάδες Παραβόλας Ἀγρινίου </i></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-79257969880493715802010-07-05T23:05:00.000-07:002010-07-05T23:05:35.755-07:00Εχθρότητα του ευεργετουμένουΌταν κάνεις το καλό και δεν σου το αναγνωρίσουν απλώς, τότε το καλό που έκανες είναι μόνο αρραβωνιασμένο με την αμοιβή του Θεού. Όταν όμως κάνης το καλό και βρής τον μπελά σου, τότε το καλό σου στεφανώθηκε!<br />
<br />
<div style="color: #e69138; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ</i></span></div><div style="color: #e69138; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i>Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου Πρεβυτέρου</i></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #e69138; font-size: x-small;"><i>ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ</i></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-49721524551746518552010-07-05T03:15:00.000-07:002010-07-05T03:16:15.258-07:00Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.impantokratoros.gr/img/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%8266.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://www.impantokratoros.gr/img/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%8266.jpg" width="123" /></a></div><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><div style="color: #e69138; text-align: center;"></div><div style="color: #e69138; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή</b></span></div><div style="color: #e69138; text-align: center;"><br />
</div><i></i><br />
<div style="color: #f1c232; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i> 22 Δεκεμβρίου 1929, πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς</i><br />
<i> (Από το Δελτίο της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, 1979).</i></span></div><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Η</span></b> Αγία Γραφή είναι κατά κάποιον τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σ' αυτόν τον κόσμο. Μέσα σ' αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείξει τον Εαυτό Του στους ανθρώπους, έστειλε τον Θεό Λόγο, ο οποίος σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος, και σαν άνθρωπος είπε στους ανθρώπους όλα όσα ο Θεός έχει, όλα όσα ο Θεός επιθυμεί για τον κόσμο αυτόν και για τους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν. Αποκάλυψε ο Θεός Λόγος το σχέδιο του Θεού προς τον κόσμο. Ο Θεός Λόγος με τη βοήθεια του λόγου, έδειξε τον Θεό στους ανθρώπους, όσο είναι δυνατό ο ανθρώπινος λόγος να περιλάβει τον Απερίληπτο Θεό. Ό,τι είναι απαραίτητο στον κόσμο αυτό και στους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν, ο Κύριος το έδωσε μέσα στην Αγία Γραφή. Μέσα σ' Αυτήν έδωσε τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Δεν υπάρχουν ερωτήματα που να βασανίζουν την ανθρώπινη ψυχή και για τα οποία να μην έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή είτε άμεση είτε έμμεση απάντηση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επινοήσουν περισσότερα ερωτήματα απ' όσες απαντήσεις υπάρχουν μέσα στην Αγία Γραφή. Το ότι δεν βρίσκεις στην Αγία Γραφή απάντηση σε κάποιο σου ερώτημα, σημαίνει ή ότι έθεσες ασήμαντο ερώτημα ή ότι δεν μπόρεσες να διαβάσεις την Αγία Γραφή και να πάρεις την τελική απάντηση. <br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<div style="color: #e69138; text-align: center;"><b> Στην Αγία Γραφή ο Θεός έδειξε: </b></div><ul style="color: #f1c232;"><li> Τί είναι ο κόσμος, από πού προέρχεται, για ποιο λόγο υπάρχει, προς τα πού πορεύεται, πού θα καταλήξει. </li>
<li>Τί είναι ο άνθρωπος, από πού έρχεται, που πηγαίνει, ποια είναι η ουσία του, για ποιο λόγο υπάρχει, πώς θα τελειωθεί. </li>
<li>Τί είναι τα ζώα, τί είναι τα φυτά, για ποιο λόγο υπάρχουν, τί εξυπηρετεί η ύπαρξή τους, τί προσφέρουν. </li>
<li>Τί είναι το καλό, από πού προέρχεται, πού οδηγεί, για ποιο λόγο υπάρχει, πώς αποκτάται. </li>
<li>Τί είναι το κακό, από πού προέρχεται, πώς υπάρχει, για ποιό λόγο υπάρχει, πώς θα τελειώσει. </li>
<li>Τί είναι δίκαιοι και τί αμαρτωλοί, πώς από έναν αμαρτωλό βγαίνει δίκαιος και πώς ένας επηρμένος δίκαιος μπορεί να καταντήσει αμαρτωλός. πώς ο άνθρωπος υπηρετεί τον Θεό και πώς τον διάβολο. ολόκληρος ο δρόμος από το αγαθό ως το κακό, από τον Θεό ως τον διάβολο. </li>
<li>Όλα, από την αρχή ως το τέλος, ολόκληρος ο δρόμος του ανθρώπου από την σάρκα ως το Θεό, από τη σύλληψή του μέχρι την εκ νεκρών ανάστασή του. </li>
<li>Τί είναι η ιστορία του κόσμου, η ιστορία του ουρανού και της γης, τί είναι η ιστορία της ανθρωπότητος, ποιος ο δρόμος τους, ο σκοπός και η τελείωσή τους. </li>
</ul><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Γ</span></b>ενικά, ο Θεός στην Αγία Γραφή είπε όσα χρειάζονταν να πει στους ανθρώπους. Στην Αγία Γραφή βρίσκεται η βιογραφία του κάθε ανθρώπου, του καθενός μας ανεξαιρέτως. Σ' αυτήν ο καθένας μας μπορεί να βρει ολόκληρο τον εαυτό του να παρουσιάζεται και να περιγράφεται λεπτομερώς: όλες οι αρετές σου και τα ελαττώματα που έχεις και δεν έχεις. Θα βρεις τους δρόμους μέσω των οποίων η ψυχή σου και η ψυχή κάθε ανθρώπου, βαδίζει από την αμαρτία στην τελειότητα και ολόκληρο το δρόμο από τον άνθρωπο ως το Θεό και από τον άνθρωπο ως το διάβολο. Στην Αγία Γραφή θα βρεις τρόπους πώς ν' απελευθερωθείς από την αμαρτία, θα βρεις με μια λέξη, όλη την ιστορία της αμαρτίας και της αμαρτωλότητος, και όλη την ιστορία της αρετής και των δικαίων. <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ε</span></b>ίσαι θλιμμένος; στην Αγία Γραφή θα βρεις παρηγοριά. Είσαι λυπημένος; την χαρά. είσαι θυμώδης; την γαλήνη. είσαι εμπαθής; την σωφροσύνη. είσαι άφρων; την σοφία. είσαι κακός; την καλωσύνη. είσαι εγκληματίας; το έλεος και την δικαιοσύνη. είσαι μισάνθρωπος; την αγάπη. Σ' αυτήν θα βρεις φάρμακο για όλες σου τις ατέλειες και τα ελαττώματα, και τροφή για όλες σου τις αρετές και τις ασκήσεις. Είσαι αγαθός; Η Αγία Γραφή θα σε μάθει να γίνεις αγαθώτερος και αγαθώτατος. Είσαι ευαίσθητος; αυτή θα σε μάθει την αγγελική τρυφερότητα. είσαι έξυπνος; αυτή θα σε μάθει την σοφία. αγαπάς την ομορφιά και την ωραιότητα του τρόπου και του λόγου; Δεν υπάρχει ωραιότερος και συγκινητικώτερος από τον λόγο που υπάρχει στο βιβλίο του Ιώβ, και του Σολομώντος, και του Δαβίδ, και του Ιωάννου του Θεολόγου, και του Αποστόλου Παύλου... Εδώ η μουσική, η αγγελική μουσική της αιώνιας αλήθειας του Θεού, ντύθηκε με ανθρώπινες λέξεις. <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ό</span></b>σο περισσότερο ο άνθρωπος διαβάζει και μελετά την Αγία Γραφή, τόσο περισσότερο βρίσκει αιτίες όλο και πιο πολύ να την μελετά ασταμάτητα. Αυτή είναι, κατά τους λόγους του Αγίου Χρυσοστόμου, σαν την εύοσμο ρίζα, που όσο περισσότερο τρίβεται, τόσο περισσότερο ευωδιάζει. <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ό</span></b>σο βασικό είναι το γιατί πρέπει να διαβάζει κανείς την Αγία Γραφή, το ίδιο επίσης βασικό είναι το <br />
<br />
<br />
<div style="color: #e69138; text-align: center;"><b> Πώς πρέπει να διαβάζει κανείς την Αγ. Γραφή </b></div><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ο</span></b>ι άγιοι Πατέρες, με επικεφαλής τον Άγιο Χρυσόστομο, είναι οι καλύτεροι καθηγητές σ' αυτό. Ο Άγιος Χρυσόστομος, μπορούμε να πούμε, έγραψε το Πέμπτο Ευαγγέλιο. Οι άγιοι Πατέρες συνιστούν σοβαρή προετοιμασία για την ανάγνωση και την μελέτη της Αγίας Γραφής. Και η προετοιμασία έγκειται σε τί; Κατ' αρχήν στην προσευχή. Προσευχήσου στον Κύριο να φωτίσει τον νου σου, ώστε να κατανοήσεις τους λόγους της Αγίας Γραφής, και να χαριτώσει την καρδιά σου να αισθανθείς την αλήθεια των λόγων αυτών και την ζωή. Συνειδητοποίησε ότι αυτά είναι τα λόγια του Θεού, που Αυτός ο Ίδιος απευθύνει σε σένα. Η προσευχή, σε σχέση με τις άλλες ευαγγελικές αρετές, είναι η καταλληλότερη για να καταστήσει ικανό τον άνθρωπο να κατανοήσει την Αγία Γραφή. <br />
<br />
<br />
<div style="color: #e69138; text-align: center;"><b> Και πώς πρέπει να διαβάζεται η Αγ. Γραφή </b></div><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Μ</span></b>ε προσευχή, φόβο και σεβασμό, γιατί σε κάθε λέξη υπάρχει και από μια σταγόνα αιώνιας αλήθειας, και όλες οι λέξεις αποτελούν απέραντο ωκεανό της Αιώνιας Αλήθειας. Η Αγία Γραφή δεν είναι βιβλίο, αλλά ζωή. Γιατί οι λέξεις της «πνεύμα και ζωή εστιν» (Ιωάν. 6, 63), γι' αυτό μπορούν να γίνουν καταληπτές εάν τις κάνουμε ψυχή της ψυχής μας και ζωή της ζωής μας. Αυτό είναι βιβλίο που διαβάζεται με ζωή, με έργο. Πρώτα αξίζει να ζήσει κανείς και μετά να καταλάβει... Δούλεψε για να καταλάβεις. Αυτό είναι βασικός κανόνας της ορθοδόξου ερμηνευτικής.... <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ξ</span></b>έρετε πότε ο άνθρωπος είναι σοφός μπροστά στα μάτια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Όταν ακούει τους λόγους και τους εκτελεί. Η αρχή της σοφίας είναι η υπακοή στον λόγον του Θεού (Ματθ. 7, 24). Κάθε λόγος του Σωτήρος έχει την ισχύ και την δύναμη να θεραπεύσει και τις φυσικές και τις ψυχικές ασθένειες. «Ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου» (Ματθ. 8, 8). Ο Σωτήρ «είπε λόγω» και θεραπεύθηκε ο δούλος του εκατοντάρχου. Όπως τότε, έτσι και τώρα, ο Κύριος αδιάκοπα επαναλαμβάνει τους λόγους Του και σε σένα και σε μένα και σ' όλους μας. Μόνο πρέπει να σταθούμε, να εμβαθύνουμε σ' αυτούς και να τους δεχθούμε με την πίστη του εκατοντάρχου. Και το θαύμα θα γίνει και σε μας. Και θα θεραπευθεί η ψυχή μας όπως ακριβώς θεραπεύθηκε ο δούλος του εκατοντάρχου. Γιατί στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο και το ακόλουθο: «προσήνεγκαν αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς και εξέβαλε τα πνεύματα λόγω, και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν» (Ματθ. 8, 16). Αυτό κάνει και σήμερα, γιατί ο Κύριος «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός, και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8). <br />
<br />
<blockquote><span style="font-size: large;"><span style="color: #f1c232;">Στην μέλλουσα Κρίση θα κριθούν εκείνοι</span><br style="color: #f1c232;" /><span style="color: #f1c232;"> που δεν υπάκουσαν στο λόγο του Θεού </span></span></blockquote><br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Κ</span></b>αι θα είναι ανεκτότερη η γη των Σοδόμων και της Γομόρρας απ' ό,τι η ημέρα της κρίσεως γι' αυτούς (Ματθ. 10, 14-15). Πρόσεξε! Στην τελική κρίση θα σου ζητηθεί λόγος, για το τί έκανες με τους λόγους του Θεού, για το αν τους υπάκουσες και υιοθέτησες, αν χαιρόσουν ή ντρεπόσουν γι' αυτούς. Αν ντρεπόσουν γι' αυτούς, και ο Θεός θα ντραπεί για σένα «όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μάρκ. 8, 38). Λίγες είναι οι λέξεις των ανθρώπων που δεν είναι έρημες και κενές, γι' αυτό και είναι λίγες εκείνες για τις οποίες δεν θα κριθούμε (Ματθ. 12, 36). Για ν' αποφύγει αυτό ο άνθρωπος πρέπει να μελετήσει και να μάθει τα λόγια του Θεού από την Αγία Γραφή, να τα οικειοποιηθεί. Γιατί γι' αυτόν το λόγο ο Θεός τα ανακοίνωσε στους ανθρώπους, για να τα κάνουν κτήμα τους και μέσω αυτών να κάνουν δική τους και την ίδια την Αλήθεια του Θεού. <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Σ</span></b>ε κάθε λόγο του Σωτήρος υπάρχει περισσότερη αιωνιότητα και αφθαρσία, απ' ό,τι σ' ολόκληρο τον ουρανό και σ' ολόκληρη την γη με ολόκληρη την ιστορία τους. Γι' αυτό ο Κύριος είπε: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν» (Ματθ. 24, 35). Αυτό σημαίνει ότι στους λόγους του Σωτήρος υπάρχει ο Θεός και κάθε τι θεϊκό, γι' αυτό δεν θα παρέλθουν. Ο άνθρωπος που τους οικειοποιείται γίνεται πιο άφθαρτος από τον ουρανό και την γη, γιατί μέσα σ' αυτούς υπάρχει μία δύναμη που κάνει τον άνθρωπο αθάνατο και αιώνιο.... <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Σ</span></b>τους λόγους του Θεού υπάρχει κάποιος χυμός αθανασίας, ο οποίος με την ανάγνωση των λόγων Του πέφτει σταγόνα - σταγόνα στην ψυχή του ανθρώπου και την ζωογονεί από το θάνατο και τη φθορά. Αυτό αποκαλύπτει ο Σωτήρ όταν λέει: «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον... και μεταβέβηκε εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5, 24). Τούτο σημαίνει ότι με την ανάγνωση, και την εκμάθηση των λόγων του Θεού διδάσκεσαι την αθανασία και την αιωνιότητα, διδάσκεσαι την αθάνατη και αιώνια ζωή. Αν πιστεύεις σ' αυτούς τους λόγους μ' όλη σου την πίστη, έμαθες ήδη τί είναι αιώνια ζωή και πέρασες από τον θάνατο στη ζωή. Γι' αυτό ο Σωτήρ επιμένει αποφασιστικά: «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον εμόν λόγον τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (Ιωάν. 8, 51). <br />
<br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Κ</b></span>άθε λόγος του Χριστού είναι γεμάτος Θεό, γι' αυτό όταν εισέρχεται στην ψυχή του ανθρώπου, την καθαρίζει από κάθε ρύπο. Από κάθε του λόγο βγαίνει δύναμη, η οποία καθαρίζει από την αμαρτία.... <br />
<br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Κ</b></span>άθε λόγος του Σωτήρος είναι γεμάτος Αλήθεια και όταν εισέλθει στην ψυχή την αγιάζει σ' όλη την αιωνιότητα.... <br />
<br />
<b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Σ</span></b>ε κάθε λόγο του Σωτήρος υπάρχουν πολλές υπερφυσικές αλήθειες και ευλογίες. Και αυτό είναι που χαριτώνει την ψυχή του ανθρώπου, όταν ο λόγος του Χριστού την επισκεφτεί... Σαν ζώσα χαροποιός δύναμη, ο λόγος του Θεού ενεργεί θαυματουργικά και ζωοδοτικά, όταν ο άνθρωπος τον ακούει και τον δέχεται με πίστη (Α' Θεσ. 2, 13). Όλα έχουν σπιλωθεί από την αμαρτία, αλλά και όλα καθαρίζονται με τον λόγο του Θεού και την προσευχή, τα πάντα, κάθε δημιούργημα του Θεού από τον άνθρωπο ως το σκουλήκι (Α' Τιμ. 4, 6). Με την Αλήθεια που φέρει μέσα του, με την Δύναμη που έχει μέσα του, ο λόγος του Θεού είναι «τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας» (Εβρ. 4, 12).... <br />
<br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><b>Ό</b></span>λοι οι λόγοι, που είπε ο Θεός στους ανθρώπους, προέρχονται από τον Αιώνιο Λόγο, που είναι Λόγος ζωής και παρέχει Αιώνια ζωή. Ζώντας με τον Λόγο αυτό ο άνθρωπος αναγεννάται από το θάνατο στη ζωή. Γεμίζοντας τον εαυτό του με την αιώνια ζωή, ο άνθρωπος γίνεται νικητής του θανάτου και κοινωνός θείας φύσεως (Β' Πέτρ. 1, 4) και η μακαριότητά του δεν θα έχει τέλος. <br />
<br />
<b><span style="color: #e69138; font-size: large;">Σ'</span></b> όλα αυτά το βασικό, το βασικώτερο, είναι η πίστη και το αίσθημα αγάπης προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Γιατί με την θαλπωρή αυτού του αισθήματος ανοίγεται το μυστήριο κάθε λόγου του Θεού, όπως με την θαλπωρή των ακτίνων του ήλιου ανοίγει ο κάλυκας του εύοσμου λουλουδιού. Αμήν. </div><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"></div><br />
<div style="margin-bottom: 5px; text-align: justify;"></div><div style="font-family: verdana,geneva; text-align: justify;"></div><div></div><b></b><br />
<br />
<div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;">22 Δεκεμβρίου 1929, πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς</i><br style="color: #e69138;" /><i style="color: #e69138;"> (Από το Δελτίο της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας, 1979). </i><br style="color: #e69138;" /><br style="color: #e69138;" /><i style="color: #e69138;"> "Για να γνωρίσουμε την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ</i><br style="color: #e69138;" /><i style="color: #e69138;"> το θεόσδοτο βιβλίο της σωτηρίας μας"</i><br style="color: #e69138;" /><i style="color: #e69138;"> ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»</i></span><br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b><a href="http://www.impantokratoros.gr/EFFBA37E.el.aspx">Πηγή </a></b><span style="font-size: x-small;"><i style="color: #e69138;"><br />
</i></span></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1765397370909174392.post-11324445169356664352010-06-22T06:56:00.000-07:002010-06-22T06:56:28.152-07:00Πόσο ὠφελεῖ ἡ ἐλεημοσύνη γιά τούς νεκρούς<div style="text-align: justify;"> <b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Έ</span></b>νας ὅσιος γέροντας, Λουκᾶς τό ὄνομα, ἀναφέρει ὅτι εἶχε κάποιον ἀδελφό πού ἔγινε μοναχός, ἀλλά ἀδιαφοροῦσε γιά τήν ψυχή του καί πέθανε χωρίς νά προετοιμαστεῖ γιά τό θάνατό του. Ὁ ἅγιος γέροντας ἐπιθυμοῦσε νά μάθει ποῦ βρίσκεται ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Μιά ἡμέρα κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του βλέπει τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του στά χέρια τῶν δαιμόνων. Ἐν τῷ μεταξύ στό κελλί τοῦ πεθαμένου ἀδελφοῦ του βρῆκε πολλά χρήματα καί πολύτιμα πράγματα καί ὁ γέροντας κατάλαβε ὅτι ἡ ψυχή του ὑποφέρει καί γιά ἄλλα ἁμαρτήματά του, ἀλλά κυρίως γιατί παραμελοῦσε τήν ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Τότε πῆρε ὅλα τά χρήματα πού βρῆκε στό κελλί τοῦ ἀδελφοῦ του καί τά ἔδωσε στούς πτωχούς γιά νά συγχωρεθεῖ ἡ ψυχή του. Ὕστερα ἀπό αὐτό κάποια μέρα στήν προσευχή του βλέπει τό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τούς φωτεινούς ἀγγέλους νά ἀγωνίζονται νά ἀποσπάσουν ἀπό τούς δαίμονες τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του. Οἱ δαίμονες φώναζαν στό Θεό: «Εἶσαι δίκαιος. Κρίνε λοιπόν. Αὐτή ἡ ψυχή ἀνήκει σέ μᾶς, γιατί ἔπραξε τά δικά μας ἔργα». Οἱ ἄγγελοι ὅμως εἶπαν στούς δαίμονες ὅτι αὐτή ἡ ψυχή ἐλευθερώθηκε ἀπό τίς ἐλεημοσύνες πού δόθηκαν γι’ αὐτήν. Καί οἱ δαίμονες πού ἤθελαν τήν ψυχή μέ τό μέρος τους, εἶπαν: «Τά ἔκανε ὁ ἴδιος τά χρήματα ἐλεημοσύνη ἤ ὁ ἀδελφός του;». Ὁ γέροντας ἀκούοντας αὐτά τά λόγια τῶν δαιμόνων εἶπε: «Ἐγώ τά ἔκανα ἐλεημοσύνη τά χρήματα, ὄχι ὅμως γιά τόν ἑαυτό μου ἀλλά γιά τή δική του ψυχή». Ἀκούοντας αὐτά τά λόγια οἱ δαίμονες ἐξαφανίστηκαν καί ὁ ἅγιος γέροντας κατάλαβε ἀπό τό ὅραμα αὐτό ὅτι ἐλεήθηκε ἡ ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ του.</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<i>*Ἡ ἁγία ἡγουμένη Ἀθανασία τῆς Αἰγίνης (ἑορτάζει στίς 12 Ἀπριλίου) ἔγραψε στή διαθήκη της οἱ μοναχές τοῦ μοναστηριοῦ νά παραθέτουν φαγητό στούς φτωχούς ἐπί σαράντα ἡμέρες μετά τό θάνατό της. Οἱ μοναχές ὅμως ἔκαναν αὐτή τήν ἐντολή μόνον μέχρι τήν ἐνάτη ἡμέρα καί μετά σταμάτησαν. Τότε ἡ ἁγία παρουσιάστηκε σ’ αὐτές μέ δύο ἀγγέλους καί εἶπε: «Γιατί ξεχάσατε τήν ἐντολή μου; Δέν ξέρετε ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη καί τό φαγητό στούς φτωχούς γιά τήν ψυχή κινεῖ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅπως οἱ προσευχές τῶν ἱερέων;» Καί ἀφοῦ εἶπε αὐτά ἡ ἁγία Ἀθανασία ἔμπηξε τό ραβδί της στό ἔδαφος καί ἐξαφανίστηκε. Τήν ἄλλη μέρα οἱ ἀδελφές εἶδαν ὅτι τό ραβδί της ἐβλάστησε.</i></div><br />
<div style="color: #e69138; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;">Μητρ. Γόρτυνος Ἰερεμίου<br />
Ἡ Προσευχή τῆς Ἐκκλησίας γιά τούς νεκρούς</span></i></div><div style="color: #e69138; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;"> </span></i></div><div style="color: #e69138; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;">Από </span></i></div><div style="color: #e69138; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;">Περιοδική Ἔκδοσις <br />
Ἱεραποστολικοῦ Φιλανθρωπικοῦ Mορφωτικοῦ Συλλόγου «METAMOPΦΩΣIΣ TOY ΣΩTHPOΣ» <br />
Tσουκαλάδες Παραβόλας Ἀγρινίου</span></i></div><div style="color: #e69138; text-align: right;"><i><span style="font-size: x-small;"> ΤΕΥΧΟΣ 33</span></i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0