Νοσταλγία Παραδείσου

 

 

 

 

 

 

 

Η Ελληνική σημαία κυματίζει στο καραβάκι που μας μεταφέρει.

Στο βάθος η Ι.Μ. Γρηγορίου μας αποχαιρετά, σαν τη φιλέυσπλαχνη μητέρα που στέκεται στην άκρη της αυλόπορτας, αποχαιρετά τα παιδιά της, που απομακρύνονται, με το άρωμα της ελπίδας που αναβλύζει από μία νοητή υπόσχεση, πως σύντομα θα επιστρέψουν κοντά της.
Πιο βαθιά ο ψηλός Άθωνας, σαν στοργικός πατέρας, μας δίνει την ευχή του στον προορισμό μας.
Επιστρέφουμε πίσω ή μήπως φέυγουμε;

Αφήνω την καρδιά μου εδώ, να γίνει σπόρος. Να φυτρώσει δέντρο, εδώ σ' αυτόν τον άγιο τόπο. Και από τον γλυκό καρπό του, να διώξω την πικρία της αμαρτίας.
Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ είναι το παρελθόν μου. Εδώ το παρόν και το μέλλον μου. Εδώ ο παράδεισός μου.